Binnen een dikke maand is het zover, dan word ik 30 jaar. 29 going on 30!! Toch een mijlpaal waar ik niet helemaal zin in heb.

De laatste tijd ben ik emotioneel en gevoelig. Voor het minste barst ik in tranen uit, ik trek me weer al het leed van de hele wereld aan en ik sta scherp. En neen, ik ben niet zwanger, anders zou je die rare toeren kunnen verklaren.  Ik denk dat ik een dertigerscrisis heb. Misschien is dat wel een normaal verschijnsel.

Ik vind het best moeilijk om afscheid te nemen van mijn twintiger jaren. Ik vond het enorm leuk om “in de twintig” te zijn. Dat is zo niet meer te jong maar ook niet oud. Nu zeg ik niet dat alle mensen die dertig zijn oud zijn want ik weet ook wel dat dit niet zo is. Ik kan het moeilijk uitleggen maar ik denk dan na over de tijd dat voorbij gegaan is. Over de mooie en minder mooie momenten in die 10 jaar lang dat je in de twintig bent. Er zijn zoveel belangrijke gebeurtenissen geweest.

Afstuderen en voor de leeuwen gegooid worden en stilaan meer en meer ervaring krijgen in wat je doet. In die jaren hebben we ook veel mensen moeten afgeven die eigenlijk nog veel te jong waren om te sterven. (Net nog hoorde ik dat een vriendin waar ik vroeger héél close mee was overleden is, ze was net 30 geworden)  Ik heb in de put gezeten en er weer uitgekropen en mijn dromen nagejaagd, we zijn gaan samenwonen en hebben een huis gekocht en de kers op de taart: we hebben een mooie gezonde zoon gekregen.

Kortom, ik wil geen afscheid nemen van mijn twintiger jaren, ik wil af en toe eens terug klein kunnen zijn, zonder dat ze kunnen zeggen: komaan , je bent in de dertig, woman up! Ik wil nog gek kunnen doen zonder dat men zegt: is die daar niet te oud voor? Ik wil nog zoveel.

Wanneer ik dan weer aan het klagen en aan het nadenken ben dan denk ik (toch terug) na over al die zaken die zoveel erger zijn dat dertig worden en dan denk ik (again)… Nathalie, zeur niet en geniet van de leuke momenten in het leven want voor je het weet kan het gedaan zijn. Dat hebben we maar al te vaak meegemaakt.

Dus misschien moet ik het gewoon aanvaarden. 30. Het getal op zich vind ik best mooi. Maar dan komen er getalletjes achter de 3 en voor je het weet … STOP rewind, we gaan dus genieten van de dertiger jaren. Ik ben een VROUW, geen meisje meer. Toch wil ik graag nog eens op een tafel dansen. Dus gaan we maar gewoon verder met het plannen van een heuse BDAY party.

TO BE CONTINUED…

Hoe vinden / vonden jullie het 30 worden? 

X0X0X Nathalie