Wondermooi boek voor kinderen over Alzheimer

Ik denk heel vaak na over vroeger en ik denk ook veel na over hoe het later gaat zijn. Je weet niet wat de toekomst brengt maar ik kan er mogelijk mee omgaan dat op een bepaald moment mensen uit mijn leven gaan verdwijnen. Een ander soort ‘verdwijnen’ is dementie of alzheimer. Mijn tante heeft een bepaalde vorm van alzheimer gehad en ik weet niet wat erger was: haar in het begin zien beseffen dat er iets mis was of voor de mensen om haar heen…

Alzheimer

Alzheimer is wat heel veel oudere mensen hebben. Maar ook jonge mensen kunnen dit krijgen. Ik heb gezien wat een bepaalde vorm van alzheimer teweeg gebracht heeft bij mijn tante en ik kan alleen maar hopen dat er zoveel mogelijk mensen gespaard van blijven. Het is erg moeilijk te horen: “wie ben jij?”.  Toch merk je in alle verwarring een soort van herkenning in hun ogen. Liefde zit ingebakken, dat vergeet je niet.

Wondermooi boek

Ik kreeg een wondermooi boek opgestuurd. Dat boek is geschreven door Kathleen Aerts (met tekeningen van Jeroen Ceulebrouck), je weet wel, een vroeger K3’tje. Haar mama heeft zelf Alzheimer en haar kinderen maken het vanop de eerste rij mee. Wat ik inderdaad kan begrijpen is dat kinderen er anders mee omgaan dan volwassenen. Ze leven nog meer in een fantasiewereld. Toch zal het niet makkelijk zijn. Dit boek zal herkenbaar zijn voor mensen die in de naaste familie iemand kennen met alzheimer.

 

 

Lilly & Max in de wereld van oma

Het verhaal gaat over twee kinderen, Lilly & Max. Hun oma lijdt aan dementie. Dan lijkt het of oma alles vergeet en verdwaalt in haar eigen wereld. De kinderen vinden het niet leuk om bij oma op bezoek te gaan. Ze is dan stil en zegt niets, zelfs niet wanneer ze een tekening maken. Ze missen haar. Ze is niet meer de oma die ze vroeger was in hun ogen.

Op een dag, wanneer ze een tentenkamp aan het bouwen zijn, gebeurt er plotseling iets heel bijzonder. Ze belanden in de wereld van oma. Het ruikt er naar pannenkoeken en het voelt heel vertrouwd. Ze zien oma op een bankje zitten. Ook in deze wereld zegt ze niet zo heel veel. Maar wanneer de kinderen haar vastnemen licht de wereld van oma op. Het is een paradijs in de ogen van de kinderen. Oma neemt de kinderen mee naar haar kindertijd en laten opa zien. De kinderen willen niet terugkeren. Maar oma vertelt dat ze wel van een beetje rust houdt en zegt…

Elke keer als jullie mijn hand aanraken, mij knuffelen of door mijn haren strelen, dan schijnt de zon feller dan ooit tevoren. Dan vinden we elkaar, ook zonder woorden, terug.

Dit prachtige verhaal is er eentje om aan jong en oud voor te lezen. Het geeft kinderen (en volwassenen) de boodschap mee om er gewoon te zijn. Een hand, een zoen, een knuffel. Soms is dat het enige wat men nodig heeft. Die warmte en de liefde kan iedereen voelen. Je kan het in hun ogen zien!

 

Ken jij mensen met alzheimer? Zou jij dit boek aan je kinderen voorlezen? 

XOXO Nathalie