Iedereen heeft wel eens body issues. Er zijn in de loop der eeuwen al vele schoonheidsidealen geweest. Ingesnoerd en tieten de lucht in of hoe molliger hoe beter om dan in de 20ste eeuw over te gaan naar meer en meer het gewenste “slanke” type. Zouden die vrouwen van toen ook allemaal complexen gehad hebben? Moesten de modellen van nu per toeval teruggezonden worden naar de tijd van Rubens dan werden ze waarschijnlijk door de volslanke vrouwen uitgelachen. Hahaha, waar is dat vlees? 

Maar we leven in het hier en nu en meer dan ooit staan de boekjes vol met dieettips. Het ene wonderdieet na het andere. Titels zoals “bikinibody in 30dagen” beloven mensen iets wat niet haalbaar is. Toch zeker niet de mensen die meer dan een kilootje kwijt moeten. Ook zijn er nog nooit zoveel mensen geweest met overgewicht. Heeft het ene met het andere te maken? Is het een vicieuze cirkel waar we inzitten? Iedereen weet dat je sneller bijkomt door een dieet te volgen dat je dan uiteindelijk toch niet volhoudt. Wie kan dat ook? Heel je leven lang diëten?

Toch blijven we die boekjes maar kopen om toch maar de hoop te hebben dat dit de redding gaat zijn. Ik geef vaak de schuld aan de media en de boekjes die ik zelf ook graag lees. De ene keer laten ze een grote foto zien van Jessica Simpson of Christina Aguilera om schande te spreken over hoeveel ze wel niet zijn bijgekomen. Enkele maanden later over hoe mager ze zijn geworden en dat het toch wel erg ongezond oogt. Zelfs een wazige foto met iets wat lijkt op een loshangend vel om dat met fluo te omcirkelen en in het groot erbij te zetten dat ‘sterren’ ook minpunten hebben. Alsof niet iedereen iets heeft!

Waarom heb ik al heel mijn leven een verkeerd zelfbeeld? Waarom zoveel body issues? Omdat ik mij spiegel aan modellen die gefotoshopt , opgemaakt en getraind worden om er goed uit te zien. Ik ben zeker niet alleen. Veel vrouwen hebben issues. Best jammer want de momenten waarop je je druk staat te maken voor de spiegel over die ene  vetrol of rimpel, die tijd kan je beter besteden aan gelukkig zijn. Toch doen we dat niet. Ik ook niet. Vaak hoor ik wel: jij moet toch niet klagen? Maar mensen weten niet wat ik allemaal moet laten. Ik laat me zelden gaan en ik sport al heel mijn leven. Als ik op restaurant ga dan kies ik nooit wat ik eigenlijk écht wil. (me volproppen met lekkers) Niet te vergeten dat je er ook nog een hoofd hebt opstaan. Het lichaam is ook niet het enige dat mensen bekritiseren. Graag had ik wat dikkere lippen, langere wimpers, een kleinere neus en een symmetrischer gezicht gehad, dankuwel!

De ideale maten om als model geselecteerd te worden zijn trouwens 80-90cm borstomtrek, 58-63cm taille en 90-93 cm heupen.  Oh ja en je moet ook nog eens minstens 1m75 zijn. Indien je geluk hebt en echt mooi bent dan kan 1m70 er ook nog door. Alsof alle vrouwen zo groot zijn en zo weinig wegen.  Ik heb ze bijna, de ideale maten. Ik heb 90cm borst en 90cm heupen. Maar helaas, mijn taille is 72 (misschien nu al meer) en ik ben maar 1m68!  Als je dan deze foto ziet:

Ideaal zou dus zijn dat ik nog 10cm taille moest verliezen. Ik denk niet dat ik dan nog gezond zou zijn.En dan dat woord ‘ideaal’. Wie zegt er nou dat dit ideaal is? Heel de tijd honger hebben en nooit eens iets lekkers mogen eten en drinken.  Maar dan betrap ik mezelf er weer op dat ik ook vol bewondering aan het kijken ben naar al die modellen van Vistoria’s Secret. Veel centen verdienen door mooi te zijn. Gatver….

Langs de andere kant zijn er mensen die van nature mager zijn. Als dan een campagne van Dove begint over Real Beauty en daar volslanke vrouwen op de affiche zet , wat wil dit dan zeggen? Dat magere mensen niet echt mooi zijn? Ook niet…  Ik zag op facebook deze foto verschijnen :

Zou dit dan beter zijn? Als we allemaal eerlijk zijn…wat willen we dan graag? Willen we niet allemaal slank zijn? Of zijn we blij met wie we zijn? Ben jij blij met hoe je eruit ziet? Of ben je ook op zoek naar het ideale wondermiddel…

Wat is jouw mening hierover? 

XOXO Nathalie