Lieve Lex,
10 maanden ben je al in ons leven, 10 maanden een gezin van 4 en 10 maanden bitterweinig slaap. Het is echter onmogelijk om op jou kwaad te zijn (al gebeurt dat natuurlijk wel af en toe als je weer ‘s nachts wakker bent voor een dik anderhalf uur). Met jouw goofy smile. Je bent zo ontzettend lief. Met alle 4 (en bijna 5) tandjes die je hebt. Het lijkt erop dat je vuilblond gaat worden en blauwe ogen heb. Voorlopig.
De laatste weken zijn echter wel weer zwaar. Je kampte met een ontsteking van het strottenhoofd, dan weer een oorontsteking en je bent nog steeds aan het sukkelen. Nu moet je puffen maar dat laat je natuurlijk niet toe. Bij de onthaalmoeders wel. Typisch! Maar goed, we blijven in een straatje zonder einde. Misschien is het daardoor dat je ‘s nachts bijna twee uur wakker bent en amper slaapt. Ik heb geen idee.
Patatjes lust je graag en je wil ook graag mee eten met ons aan tafel. Dit doen we dan maar. Als het niet snel genoeg gaat wordt er aan onze mouw getrokken! Fruitpap is experimenteren want niet alle fruit lust je graag. Het is een beetje zoeken. Je moet het alvast warm geserveerd krijgen. Spoiled one 😉 Maar het is en blijft zoeken met eten. Dat is al vanaf je geboorte.
Doorslapen is een NO GO voor jou. Echt, ik snak (en ik niet alleen, je vader ook) naar een nachtje rust. Echt een aantal uren gewoon doorslapen. We leven echt op automatische piloot de laatste tijd. Opmerkelijk wat een menselijk lichaam allemaal kan doorstaan. Maar ik heb energie voor 1000 dus mij krijg je niet zomaar klein.
Weet je wanneer ik jou het schattigst vind? Wanneer ik naar jou lach. Dan lach je terug met een samenzweerderige blik in je ogen. Alsof je wil zeggen: us againts the world. En dat is het ook hoor. Wij houden ongelooflijk veel van je. Je broer ook. Dat zie ik gewoon. Ik had echt nooit gedacht dat ik dit een tweede keer kon voelen. Maar het is alsof het nooit anders is geweest. Net zoals ik vergeten ben hoe het was zonder kinderen. Mijn leven… Waarschijnlijk een stuk gemakkelijker. Maar wel met veel minder liefde. Mijn hart loopt over van liefde voor jullie twee. Niet normaal.
Ben jij een gemakkelijke baby? Nee. Maar er zijn mensen die het veel moeilijker hebben. Als enkele jaren slaaptekort, van ons hopelijk nog lange leven samen, alles is wat er op deze moment niet leuk is, dan aanvaard ik het. Ik zie veel ergere dingen rondom mij en dan mag ik mijn beide handjes kussen dat ik twee gezonde kinderen heb. Dus klaag ik soms? Ja. En niet soms hoor, tegenwoordig véél. Maar besef ik dat er ergere dingen zijn? Ja, ook dat weet ik.
10 maanden is ons gezinnetje al uitgebreid en het waren leuke, vermoeiende en leerrijke maanden. We zagen je opgroeien tot een vrolijke actieve baby met een gezonde dosis interesse in alles wat er rondom hem gebeurt. Ik ben zo benieuwd naar jouw eerste woordjes (behalve ‘dada’ en gebrabbel), ik ben benieuwd naar jouw stemmetje, naar jouw eerste stapjes en hoe jij gaat zijn als peuter en kleuter.
Maar laat ons dat maar rustig aan ontdekken, het gaat al allemaal zo snel. Laat ons maar genieten van alle momenten die er zijn. EN veel knuffelen! En kusjes geven 🙂
We love you
XOXO
mama, papa en Vince
No Comments