Lieve Lex,
Nog een maandje ben je mijn kleine baby. Nog een maandje en je bent 1 jaar. Oh wat gaat de tijd zo snel. Ondertussen is er zoveel gebeurd. We slapen nog steeds niet door en je wordt nog zeker twee keer ‘s nachts wakker. Het is vermoeiend maar we hopen dat je op een bepaald moment besluit dat het genoeg is geweest en gewoon lekker slaapt.
Overdag ben je zo vrolijk, zo guitig. Je steelt echt ieders hart. Iedereen begint spontaan te lachen als ze jou zien. Oh wat heerlijk die lach, die kuiltjes in jouw wangen, die blauwe kijkers en zelfs je kleine flapoortjes. Je haar begint al goed te groeien. Het lijkt erop alsof je bruine haartjes gaat houden. Het blonde haar van je broer ga je niet kunnen evenaren maar dit past bij je. Je bent perfect zoals jij bent.
Eten kan je als de beste. Jij lust werkelijk alles BEHALVE fruitpap. Nou ja, enkel je lieve onthaalmoeders mogen het geven. OF ze maken het gewoon superlekker. Ik krijg er op geen enkele manier een portie fruitpap in. Maar Miche en Wilma wel. Hoera! Gelukkig 😉 Maar alles anders gaat vlotjes binnen én met smaak. Jij eet eigenlijk al twee maanden mee van tafel. Toch patatjes en brood. Smakken maar. Wie jou ziet eten krijgt gelijk zin.
Maar wat zien wij af met jou als het op doktersbezoeken aankomt. Wij hebben écht al hard moeten werken om al jouw kosten te kunnen betalen hoor (grapje, of nee toch niet…) Wij zitten minstens 2 keer per maand bij de dokter. Het begon met krampen, dan met speciale voeding, oorontstekingen, buisjes plaatsen en nu zelfs een amandelontsteking. Het houdt niet op bij jou… Vlug beter worden hoor. Gelukkig blijf je steeds lachen.
Je hebt een enorme sprong voorwaarts gemaakt qua spelen en motoriek. Plots kan je makkelijk van zitten naar kruipen (en dan weer jouw zwembeweging) gaan en andersom. Mobiel ben je alvast. Je trekt je op en gaat staan. Zo schattig om te zien. Wel gevaarlijk want je kruipt gewoon op de salontafel. We mogen er niets meer op laten staan. Blokjes en ander spaalgoed verplaats je graag van de ene naar de andere doos. jij bent ENORM nieuwsgierig en wil ook altijd weten wat jouw broer aan het uitspoken is, tot groot ongenoegen van hem (soms). Maar jullie kunnen ook wel gezellig samen spelen wat superleuk is om te zien. Ik denk trouwens dat het niet lang meer gaat duren dat jij gaat kunnen stappen. Jij WIL gewoon mobiel zijn en alles aanraken. Ik weet nog dat Vince liever bezig was met zelf eten en praten.
Waaien, handjes draaien, klappen in de handjes en op het hoofd, je kan het allemaal. Ik ben nog zo benieuwd naar jouw ontwikkeling… en blijf alsjeblieft zo schattig. Maar niet meer steeds zo ziek worden 😉
We love youÂ
XOXO mama
No Comments