Brief aan Lex / 16 maanden

Lieve Lex,

Ik begrijp er niks van. De ene moment zit ik nog een blogpost te schrijven omdat je 15 maanden bent en nu moet ik al beginnen aan de volgende brief. Kan de tijd even stoppen misschien? Je wordt groot en dat merken we. Het stappen gaat supervlot en je begint te beseffen dat je met schattig te doen veel mensen hun hart doet smelten. Zeker met die guitige ogen en die twee kuiltjes in je wangen.

We hebben nogal wat watertjes doorzwommen hé. Korte nachten, veel ziek, veel doktersbezoeken, een ziekenhuisopname en veel miserie voor jou. Maar ik hoop dat we er stilletjes aan wat aan het doorkomen zijn. Je had de vorige weken enkele goede nachten. Tot je die spuitjes weer kreeg natuurlijk en dan had je koorts. Ocharme jij kleine vent. Hopelijk brengt de zomer wat vitaminen en weerstand mee en is het eindelijk gedaan met ziek zijn.

Lieve schat, jij éét… niet normaal! Is dat nu hoe het voelt om 3 mannen in huis te hebben? Wat gaan we grote porties moeten koken als dit zo verder gaat hahaha. Maar toch ben je niet overdreven dik ofzo. Dat kan ook niet denk ik want jij zit geen minuut stil. Voortdurend aan het rondlopen en aan het ontdekken. Erg leuk om te zien. Bang ben je zeker niet. Hooguit wat voorzichtig als je iets niet kent maar toch probeer je het.

Zand en water zijn favoriet, maar ja, bij welk kind niet? Dan kan je wel even rustig blijven zitten op 1 plek. Laat de zon maar komen dan kunnen we veel buitenspelen in de zandbak en kunnen we naar zee gaan. Je zegt al veel maar we verstaan het niet altijd. Ik ken jouw taaltje al ondertussen en weet wat je bedoelt maar anderen vinden het gewoon schattig. Jij bent ook zo ontzettend grappig. Met jou kunnen we lachen (vooral bomma hahaha). Als je dan merkt dat mensen lachen met jou dan doe je nog erger je best natuurlijk. Lief mannetje!

Je bent nu ondertussen 16 maanden… 16 maanden is Vince grote broer en die rol neemt hij erg serieus. Jullie maken af en toe wel eens ruzie om speelgoed en dan kijk je met die smekende oogjes naar mij. Maar deugniet, jij plaagt je grote broer ook hoor. Jullie zijn beiden gewaagd aan elkaar. Jullie houden ook van elkaar en hebben al een goede band, dat merk ik aan kleine dingen: aan de manier waarop je naar hem kijkt als je in de auto wordt gezet en Vince zit er al in, aan de manier waarop je hem nadoet, hoe je naar hem lacht, als je hem aait over zijn bolletje en hoe je hem zelfs knijpt, heel stiekem. Het is zo leuk om te zien dat mijn twee kinderen lief zijn voor elkaar.

Lieve Lex, wordt maar lekker groot en ontwikkel maar op je eigen tempo. Blijf zo nieuwsgierig en ondernemend, dat kan alleen maar goed zijn. Weet dat papa, Vince en ik van je houden en je altijd zullen steunen en er altijd zullen zijn.

 

Veel liefs

mama