Brief aan Lex | 18 maanden

Lieve Lex,

Wat een zoektocht was het met jou. Jij bent een pittig bazeke maar wel ook een superlief kind. Kom je ergens dan palm je iedereen in. Je zwaait naar iedereen, geeft kusjes, begint een praatje… Dat maakt alles wel draagbaar. Al 18 maanden zitten we met vragen over jouw gezondheid. Je bent heel veel ziek geweest. De mensen die mijn blog volgen kennen de historie al. Enkele weken geleden kregen we het verlossende verdict dat de zweettest en bloedtest goed waren: geen allergieën en geen muco. Yes! Het kan wel zijn dat je koemelkeiwitallergie hebt gehad maar dat je eruit bent gegroeid. Dat verklaarde de uitslag (lichte vorm van eczeem) vroeger, het moeilijk drinken en de rare stoelgang toen je nog baby was. Gelukkig was daar Marieke van Noordbaby. Ik ben haar nog steeds dankbaar voor de goede zorgen en om mij bij te staan in toch een emotionele periode. Tot vandaag de dag geven we Nutramigen. Maar we mogen stilaan overschakelen naar ‘gewone’ groeimelk. Dat gaat nog een hele zoektocht zijn want je lust enkel die vieze pap.

Met jou is het altijd plezier. Je wil veel ontdekken, lacht met alles en eigenlijk kunnen we jou met niets straffen. Het liefst trek je aan de haren van je broer. Ik versta dat wel, die witte lokken, die krulletjes. Dat nodigt uit hé. Vince krijst dan hard en dat is voor jou het sein om nog harder te trekken. Lachen, gieren, brullen. We zullen toch een manier moeten vinden om jou terecht te wijzen op een zachte maar doeltreffende manier.

Jij bent mega enthousiast als je Vince ziet. Je kan dat ook zo schattig zeggen met jouw stemmetje. Viiiince. Ik denk dat jij je broer maar al te graag ziet. Wanneer ik dan zie dat Vince jou ook wil vastpakken (soms plat wil knijpen) dan denk ik: wat heb ik toch geluk met deze twee zoontjes. Maar evengoed denk ik het omgekeerde wanneer jullie beiden ruzie maken of elkaar ophitsen en het mama moeilijk maken. Ach, we blijven jullie graag zien hoor, no matter what.

Het slapen is nog steeds een raadsel. Soms gaat het goed, soms gaat het helemaal mis. Je bent op de goede weg want de miserie waar we enkele maanden geleden inzaten lijkt een beetje voorbij te gaan. We moeten al niet meer elke nacht uit ons bed en indien wel, dan slaap je nadien verder. Ik hoop dat ik het nu niet verpest heb met het hier uit te spreken. We hebben onze portie al wel gehad. Nochtans vroeg een mama van school me vorige week hoe ik dat doe, er steeds goed uit blijven zien. Ik kwam een beetje uit de lucht gevallen want eerlijk gezegd vind ik niet dat ik er zo goed uitzie. Maar ja, als je erbij stilstaat heeft ze misschien wel gelijk: al 18 maanden bijna geen slaap ‘s nachts en mega hard werken, kopzorgen en moederen. Ik heb geen sport nodig momenteel, ik heb twee kinderen rondlopen.

18 maanden is eigenlijk een leeftijd die ik onthoud omdat Vince toen zijn eerste stapjes zette. Fier was ik. Hij kon toen praten als de beste. Onze mond viel open. Maar stappen, daar deed hij nog niet aan mee. Maar wel op zijn 18 maanden. Jij daarentegen stapt al een goed half jaar. Praten begin je nu ook te doen maar je kan het niet vergelijken met Vince. Deze mijlpalen hebben jullie dus andersom gedaan. Wel schattig.

Het praten begint trouwens aardig te lukken. Je zegt alles na en je kan je best verstaanbaar maken. Natuurlijk kunnen wij alles beter ontcijferen dan anderen maar je doet je best. Toch versta je superveel. Het is soms wonderbaarlijk als je erbij stil staat vind ik. Die ontwikkeling van kinderen. Het woord dat ik het meeste hoor overdag is : cracky (cracker), Vince, Ete (eten dus… ) en ‘drinkt’ (drinken). Niet verwonderlijk dat 3 van de 4 woorden met voeding te maken hebben. Jij eet een hele dag door. Jij lééft voor eten! Vooral vleesje (wietie volgens jou) gaat goed binnen, al begin ik te merken dat je smaak verandert. Je bent kieskeuriger aan het worden.

Gevaar dat ken jij niet. Jij wil natuurlijk je broer achterna en je weet wat ze zeggen: monkey see, monkey do. Dat is echt hoe ik jou kan omschrijven want jij dat ALLES na wat Vince doet. Je doet ook ons na dus het is echt oppassen en het goede voorbeeld geven. Het is ook niet meer mogelijk om Vince iets te geven en jou niet. Je wil het ook…

Lieve schat, bedankt om ons zoveel liefde te laten kennen, om ons zoveel liefde te geven en om ons altijd te laten lachen. Jij en je broer maken ons leven zo compleet, zo mooi en zo … levendig. Hahaha.

lees ook: een week met veel gebeurtenissen

XOXO mama