Hey baby,
Wat ben jij een lief schattig draakje. En ja, ik bedoel echt een draakje. Jij kan echt een klein monstertje worden als je je zin niet krijgt. “De periode van zelfstandigheid en nee zeggen is aangebroken”, las ik net in een artikel. Ja, zeg dat wel. Geen idee wat jij plots hebt maar Vince en jij zijn twee kinderen die heel duidelijke ontwikkelingssprongen maken. Jullie zouden zo uit boeken zoals ‘Oei ik groei‘ en andere artikels kunnen komen. We zeggen dan ook vaak tegen elkaar: wow, wat is hij weer veranderd in zijn manier van doen.
Je vocabulaire wordt steeds groter en je kan je héél goed verstaanbaar maken en duidelijk maken wat je wil. Door te wijzen, ons mee te trekken en het te vertellen. Alles zeg je ook na, je bent net een papegaai. Wel schattig. Auto’s, huizen, honden, poezen en andere kindjes genoeg om naar te wijzen en te vertellen.
Eten is nog steeds jouw hobby. We mogen het woord ‘eten’ niet uitspreken en de tafel beginnen dekken of jij staat al klaar. Nee, wat zeg ik nou? Je ZIT al klaar. Dan roep je enthousiast ‘eteuhhhh’ en klim je zelf in je tripp trapp. Acrobatie alom, maar jij zal en moet in je stoel zitten… Het gaat met smaak binnen. Ik ben benieuwd wanneer dat gaat veranderen.
Slapen gaat iets beter, al begint het inslapen moeilijk te gaan. Plots wil je niet meer naar boven en wil je liever in slaap vallen in je oh zo dierbare wip (halleluja!!!! beste aankoop ooit, I swear!). Als je dan in slaap bent kunnen we je in je bed leggen en als we geluk hebben slaap je tot 7 uur. Hebben we pech dan word je wel eens wakker tussen 4 en 6. Slapen is nooit goed gegaan dus we zijn het wel al gewoon, maar er mag wel eindelijk wat beterschap in komen.
Je speelt heel graag met auto’s en je rijdt graag op fietsjes. De schommel is ook nog steeds in de top 3. Gelukkig hebben we genoeg om jou te entertainen. Al is de stofzuiger en andere huishoudelijke apparaten veel interessanter. Nieuw ritueel: ‘s ochtends koffie maken voor ons en zo treed jij in de voetsporen van je broer. Dat deed hij ook toen hij zo oud was. Eigenlijk komen we veel dezelfde dingen tegen. Over je broer gesproken… jullie mogen iets minder ruzie maken of samenspannen tegen mama en papa hahaha.
Ja lieve schat, gelukkig zijn we een weekje naar Santorini om even de batterijen op te laden want ik denk…ik denk dat we nog hevige maanden tegemoet gaan met die peuterpuberteit die er zit aan te komen (of die er al een beetje is…)
Maar we zien jou graag hoor, no matter what!
XOXO mama
No Comments