Brief aan Lex | 20 maanden

Lieve Lex,

Wat is er gebeurd? Hoe groot ben jij plots geworden? Niet enkel aan de kledij merk ik het, ook aan jouw gedrag. Je bent een grote deugniet en dat weet je ook. Jij kan echt uitdagen maar bent zo ontzettend lief en flink. Ik ga deze momenten koesteren want ik weet wat voor monsters jullie kunnen worden. De ‘twee is nee’ periode komt er ook stilletjes aan… ik hou mijn hart al vast hahaha. Je broer zit momenteel in de ‘4 is hier’ periode blijkbaar. Handje(s) vol…

We zijn stilletjes aan aan het overschakelen op vloeibare groeimelk maar dat is geen evidentie blijkbaar. Elke keer we het proberen (dat is nog maar twee keer) word jij ziek en we weten eigenlijk niet of het daarmee samenhangt. Beide keren lijken me toevallig omdat ik me ook net niet goed voelde maar we weten het dus niet goed. We gaan het volgende week nog eens een keertje proberen. Jij en ‘ziek zijn’, het blijft een raadsel hoor. Momenteel ben je terug naar de opvang aan het gaan na toch wel veel thuis geweest te zijn en dan is het altijd afwachten… Van de minste snotneus bij een kind word jij ook ziek dus ja…

Je begint enorm veel te praten en je kan al halve zinnetjes vormen; Goed zo! Je laat ons duidelijk weten wat je wil en dat doe je op een heel schattige manier. Soms moeten we wel een beetje uitkijken dat we geen dingen gaan toelaten die op latere leeftijd een beetje onbeleefd zijn. Want nu is dat allemaal best cute maar dat blijft niet zo schattig natuurlijk. Wanneer je iets uitspookt of goed genoeg weet dat je ‘uitdaagt’ dan wordt dat kuiltje in je wang net wat dieper en je oogjes blinken van ondeugendheid. Zucht… het gaat allemaal zo snel.

Wat het slapen betreft… ik ga hout vasthouden want elke keer ik tegen iemand zeg dat het betert dan loopt het weer mis… Maar de laatste 14 dagen doe je het goed. Je slaapt maar tot 6u00 maar wordt niet meer wakker ‘s nachts. (Oh my, ik hoop dat ik het nu niet verpest heb). Danku danku danku. Mama en papa zijn je zo dankbaar…

Eten… nou ja, nog steeds prima in orde al begin je wel selectiever te zijn. Vooral nog steeds vlees natuurlijk en je bent ook fan van hummus. Halleluja. Ik hoop dat je zoals mij van ‘speciaal’ eten houdt hahaha. Wat jij wel steeds doet is met je tong eerst proeven. Jij steekt niet zomaar meteen iets in je mond. Dat heb je zéker van mij. Handig wel, want we moeten ons niet teveel zorgen maken dat jij onbezonnen prullen in je mond gaat steken. Fruit dat gaat er echter niet in. N.I.E.T. What do I have to do? Ah ja, ik weet het… blenden met yoghurt en een ijsje van maken. Jij bent dol op mijn zelfgemaakte ijslolly’s!

Lieve Lex, jij bent grappig. Wij lachen ons een KRIEK! Serieus. Bizar hoeveel jij al begrijpt. Natuurlijk heb jij een heel goed voorbeeld: je broer. Hij is jouw grote held denk ik. Ook al heeft hij het soms niet graag, je vindt het leuk om hem te knuffelen en hem dingen te brengen. Zo lief om jullie bezig te zien. Soms ook minder leuk voor mijn moederhart als jullie beginnen te ravotten. Papa vindt dat geweldig en ik ben dan ongerust. Dan kan ik me maar beter omdraaien hahaha.

Ik geef toe… het is druk als jullie met zijn tweetjes thuis zijn en de boel op stelten zetten. Maar wat loopt mijn hart over van LIEFDE voor jullie twee. Ik had nooit gedacht dat je iemand zo graag kon zien tot ik moeder werd. Maar pas op, soms ben ik ook erg boos… het moederschap is niet altijd makkelijk. Ik hoop alleen dat de momenten wanneer ik eens ‘uit mijn rol val’, vergeven worden. Mama is ook maar een mens. Een mens met véél gevoelens. Enorm veel… Maar ooit ga je dat begrijpen. Al hoop ik dat die ‘ooit’ nog lang mag duren.

Lieve Lex, I lOVE YOU!

XOXO Mama