Brief aan Lex // 21 maanden

Lieve Lex,

Wat ben jij een bijdehand ventje mijn lieve Lex. De 20 maanden sprong hebben we ook weer overleefd. Die ging gepaard met een rollercoaster van gevoelens en emoties. De ene keer was je een lachebek, de andere keer was je een woest mannetje. Vooral wanneer je je zin niet kreeg. En ‘s nachts… oh wat is dat toch met die kinderen die ‘s nachts niet willen slapen hahaha. Je wil dan naar beneden in je wipje maar dat vinden mama en papa niet zo fijn. Op de zetel slapen is niet zo comfi en niet zo goed voor ons humeur. Maar je gaat dat allemaal later wel terug krijgen zenne 😉

Eten is nog steeds geen probleem. Verzot op crackers, komkommer en hummus ga jij door het leven en sinds kort lust je ook appel. Halleluja!!! Want fruit ging er amper in. Bij de kinderopvang wel al eventjes maar hier thuis… nee hoor. Ach, verhongeren zal je zeker niet doen. Ik kijk graag naar jou als je eet want je wil alles ‘poeven’. Oh ja en ook verzot op ijsjes. gelukkig maken wij altijd ‘gezonde(re) ijslolly’s‘. Je doet je oogjes open ‘s ochtends en vraagt naar een ijsje. Maar dat is nog wat vroeg natuurlijk…

Je bent een grote plantrekker. Een beweeglijk mannetje dat alles zelf wil doen. Misschien is dat ook wel een beetje eigen aan de leeftijd. Net zoals grote broer Vince staat jouw mondje niet stil. Heel der verhalen aanhoren we elke dag. Een beetje hetzelfde als toen Vince 21 maanden werd. Ik zei het nog net tegen papa. Jullie lijken echt enorm op elkaar. Alleen denk ik dat jij nog een grotere avonturier wordt. Maar je moet natuurlijk opboksen tegen grotere kindjes hé.

Koffie maken is een ritueel dat we niet mogen overslaan. Jij doet alles zelf. Open doen, cupje nemen, toe doen, duwen en afzetten. Je mag alleen niet aan de tas komen (uiteraard). Zo lief. Je bent een echt schatje. Behalve ‘s nachts hahaha. Maar het komt allemaal goed, het gaat steeds beter en beter. Wij moeten gewoon leren omgaan met het feit dat we geen makkelijke slapers hebben en dat andere dingen dan weer wél goed gaan.

Je bent nog één schooljaartje thuis en daar gaan we dubbel en dik van genieten hé. Je hebt ook zo’n geweldige onthaalouders. Ik krijg nu al een krop in de keel als ik denk aan het moment dat we van hen afscheid gaan moeten nemen. Maar laten we daar nog maar niet aan denken. Het gaat nu al allemaal zo snel. Pffff. Ik krijg het er moeilijker en moeilijker mee dat je zo snel groot wordt. Het is leuk natuurlijk maar ook pijnlijk dat die babytijd weg is.

Groei maar lekker verder, speel, ontdek maar veel en geniet van jouw tijd… en blijf zoveel lachen en lief zijn. Dat zijn eigenschappen die ik hoog in het vaandel draag.

WE LOVE YOU

XOXO

mama