Lieve Lex,
Mijn Kerstkindje, mijn duimertje, mijn winterkindje, mijn kressertje, broerie, Lexie Plexie… Allemaal koosnaampjes voor jou, ons nieuwste lid van het gezin. Ondertussen al (sinds 25 april) 4 maanden, goed op de curve, rond en gezond en net twee spuitjes in de arm gekregen. Ook is er meer en meer routine aan het komen en weten we al wat beter aan wat we ons kunnen verwachten wanneer jouw voortdurende lach plaatsmaakt voor onweersbuien. Moe of honger (of een pijntje). Begin je te duimen dan ben je moe en wil je slapen. Alhoewel…willen is een verkeerd woord. Dan kan je best gaan slapen. Zo, dat is beter gezegd. Halleluja voor de elektrische tandenborstel die we dan naast jou leggen. Dan val je meestal beter in slaap. Nu proberen er geen gewoonte van te maken.
Overdag leggen we je nu boven in je bedje. Eigenlijk gaat dat best goed. Doen we dus vanaf nu altijd. We durven het nog steeds niet aan om je in je eigen kamer te leggen ‘s nachts omdat we bang zijn dat Vince dan wakker wordt. Maar ja… Hoe doen anderen dat dan? Maar, komt goed.
Morgen gaan we voor de eerste keer patatjes geven. Oh spannend. Ik weet nog goed het moment wanneer we Vince voor de eerste keer patatjes gaven. Wortelpuree. Dat ging héél goed binnen. Vince was altijd een goede eter. Als baby. Ik ben zo benieuwd hoe dat bij jou gaat zijn.
Binnen 3 weken gaan we samen met oma en opa op vakantie. Naar Luxemburg. Spannend. Voor de tweede keer ga je op vakantie. Geen verre vakantie, maar we beginnen dicht bij huis en dan zien we wel verder. Je houdt ervan om je op te trekken aan onze handen. Het gaat vanzelf. Dan schater je van het lachen. Zalig!
Mijn lachebekje, wij zien je doodgraag. Happy 4 months!
XOXO mama
No Comments