Brief aan Vince | 21 maanden

Liefste Vinceke,

Ik kan het bijna niet geloven dat jij al bijna op de twee jaar afstevend. Ik kan het ook niet geloven dat ik al bijna twee jaar mama ben. Ik heb heb me zeker niet beklaagd. Ik ben zo blij dat jij in ons leven bent gekomen.

Jij leert zoveel bij de laatste tijd! Ik schreef het al *hier* , jij zit volgens mij in de pré peuterpubertijd. Je hebt ook het woordje “ja” en “nee” geleerd en wat sommige gevolgen zijn van deze woorden. Zo zeg je steevast “nee” als we vragen “ben je moe?”. Ook al val je bijna in slaap, je wil absoluut niet in je bed. Dat leverde soms pittige momentjes op maar… mama en papa houden consequent voet bij stuk.

De leuke feestdagen brachten jouw ritme ook in de war, dat is zeker. Nu is alles weer normaal en gaat alles zijn gangetje. Je begint nu te tellen. “5, 6, 7, 8, 9 en tien”, zeg je dan. Ook zingen en dansen zijn jouw favoriete bezigheden. Je kent al enkele liedjes. ‘k Zag twee beren broodjes smeren is een absolute topper. Vooral de “hi hi hi, ha ha ha, ‘k stond erbij en ik keek ernaar!”.

Je papa en ik zeiden het nog tegen elkaar: jouw mondje staat geen minuut stil. Jij praat, praat en praat. Niet dat ik niet weet van wie je dat hebt hoor, maar het valt enorm op. Je kan dan ook al prima duidelijk maken wat je wil en je begint in zinnetjes te spreken. “Mama daar zitten”. Daar ook groen, ook klok, ook dit ook dat. Een bezig bijtje hoor!

Er zijn enkele favoriete dingen in je leven:

mandarijntjes
blauwe besjes
frietjes
klokken
Peppa Pig
ballon
gsm
katten
…

Het lijstje kan wel oneindig doorgaan hoor. Eigenlijk ben je best enthousiast over alles rondom jou. Enkel gaan slapen is niet meer zo fijn. Je zoekt uitvluchten om maar niet te gaan slapen. Daarom hebben we een nieuw ritueeltje: we lezen een boekje voor. Eigenlijk lezen we al heel lang aan jou voor maar nooit voor het slapengaan. Dat was ook niet nodig. Maar nu wil je geen pap meer en hebben we geen ander middel om te zeggen dat het tijd is. We doen dit nu enkele dagen en je vindt het wel leuk. Daar word je ook rustig van…

Ook ben je een heel gevoelig mannetje. Mama is dat ook, je hebt het van geen vreemde. Als je iemand ziet , in het echt of op foto, op de televisie, een beeldje, dat huilt, dan trek je een pruillip en zeg je: “kindje wenen? ooooh”. Je zou haast meehuilen. Je geeft dan heel graag knuffels en kusjes en maakt iedereen daardoor vrolijk. Blijf alsjeblieft zo lief en beleefd.

Ik kan nog uren doorgaan over hoe fantastisch ik jou wel vind. Welke moeder doet dat niet. Maar natuurlijk is het hier niet altijd rozengeur en maneschijn. Je kan ook vrij koppig en lastig zijn. Deze foto zegt genoeg…