Liefste Vinceprins,
Al 4 jaar mag ik mij ‘mama’ noemen. Jij liet me voor de eerste keer kennis maken met die geweldige gevoelens die je er zomaar bij krijgt wanneer je mama wordt. Plots staat je leven helemaal op zijn kop, heb je een baby erbij… Een levend wezentje. Je moet nu ook rekening houden met een klein dropje dat bij wijze van spreken heel je leven even gaat bepalen. Want je kan nu niet meer zomaar iets onbezonnen doen. Bij alles moet je nadenken, je moet rekening houden met slaaptijden, eten, keuzes maken voor opvang enzovoort.
Ondertussen ben jij vier en weet je heel goed wat je wil en wat je niet wil. Een gevoelig mannetje dat heel lief is, verzorgend en leergierig. Maar jij kan ook plots hevige kuren hebben. Vooral thuis. Maar dat is een eigenschap van gevoelige kinderen. Thuis, in de veilige omgeving, kan je je volledig even laten gaan. Al die emoties waar je even geen blijf mee weet. Maar dat mag… Jij mag bij ons jezelf zijn. Op school ben je erg flink. Je werkt heel graag en doet alles je moet doen.
Oh wat smelt ik weg wanneer jij plots zegt: mama I love you. Of wanneer jij je Sterrenwachter knuffel aan mij komt geven en zegt: neem jij hem maar zodat je niet verdrietig bent. Ik hou ervan dat jij ons komt knuffelen, dat jij bent wie je bent met je lieve lach en blonde krulletjes. En als ik vraag wie jouw vriendje in de klas is, dan zeg je : iedereen.
Jouw haartjes zijn al vanaf de geboorte spierwit. De deugnieterij was er ook al vroeg. Wanneer ik de filmpjes terugzie van enkele jaren geleden dan zie ik de humor en deugnieterij van ons. Heerlijk. De woordenschat was er ook al heel vroeg en beetje bij beetje breidt die uit en verbaas je ons keer op keer. Soms praat je ons gewoon onder tafel. Zo bijdehand ben je. Zeker wanneer je bij oma en opa bleef slapen komt het Antwerpse accent bovendrijven. Dan is een auto plots ‘nen otto’. Maar je ziet je oma en opa ontzettend graag en andersom is dat ook het geval. Je broer is ook je dikke vriend en wat ben jij er lief voor. Soms natuurlijk ook niet maar meestal wel. Dan bijt je de eindjes van de frietjes eraf voor je een frietje aan Lex geeft. Zo lief.
Vince, blijf wie je bent (liefst zonder teveel kuren hahaha), blijf zo lief en vriendelijk tegen iedereen en ontdek! Wij zien jou graag en zullen je steunen, all the way!
XOXO mama en papa
No Comments