Mijn liefste firstborn,
Lieve Vince… waar zijn die 6 jaren plots naartoe? Hoe kan het toch dat de tijd zo snel vooruit gaat? Voor jou kan het niet snel genoeg gaan, want kleine kindjes willen maar al te graag ‘groot zijn’ zoals papa of mama. Oh wat zou ik jou toch willen laten voelen hoe het is om groot te zijn, dan zou je weten dat je er nu dubbel en dik van moet genieten. Spelen, ontdekken, verwonderd zijn…
Ik weet dat jij een realistisch kindje bent. Je hebt niet die fantasie die sommige anderen hebben. Nou ja, jawel, maar allemaal heel écht. Zo kijk ik met open mond naar jouw creatie van een elektriciteitscentrale waarbij jij de ‘wifi’ doorknipt. Of wanneer jij jouw restaurantje met alle details inclusief elektriciteitsbuizen tekent… Met karton, kartonnen buizen en een bol wol maak jij de leukste dingen. Ik ben zo trots op jou… Je bent mijn bouwer, mijn alles, mijn ventje…
Ik kijk met een warm hart en tranen in mijn ogen naar jouw filmpjes toen jij 2 of 3 jaar was en naar de foto’s van jou. Ik heb er honderden getrokken en toch zijn het er niet genoeg. Het lijkt al een eeuwigheid geleden en soms is het moeilijk om die kleine Vince nog voor ogen te houden. Jij was altijd al een pienter mannetje. Een gevoelig maar slim kind. Dat merken we nu nog. Met jou kan je echt al fijne babbels doen en leuke mama-zoon uitstapjes maken.
Ik moet écht eerlijk toegeven dat ik een beetje bang bent om jou naar het eerste leerjaar te laten gaan. Langs de ene kant vind jij leren tof, je kan dan ook al vlotjes AVI 4 lezen en rekenen. Maar het ‘spelen’ in het eerste leerjaar is voorbij, ook al vind ik dat dit niet zou mogen. Ik kan alleen maar hopen dat de juf of meester dit ook inziet. Huiswerk, ook iets waar ik niet volledig achter sta, gaat het thuiskomen beheersen en ik kan alleen maar hopen dat dit jou de zin van het ontdekken en leren niet gaat afnemen… Ik hoop ook dat ze met jou rekening gaan houden, met jouw kunnen, jouw onzekerheden, jouw zijn… Want ook al ben jij een slim kind, je beseft het zelf niet en je bent onzeker. Dat komt wel goed lieve schat, mama en papa staan aan jouw zijde.
Maar wat ik nog belangrijker vind is dat jij wéét en voelt hoe trots ik op jou ben. Op alles wat jij doen en bent. Zelf wanneer je boos bent. Maar ik zie jou groeien. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Jij hebt veel empathie, dat merk ik. Soms weet jij niet goed hoe je moet doen in anderen hun buurt, maar je zet stappen. Je probeert je onzekerheid soms even aan de kant te zetten en lieve schat, ik weet hoe dat voelt. Het is niet makkelijk in de grote boze wereld waar je alle prikkels en gevoelens van anderen er ook nog eens gratis en voor niks bijkrijgt hahaha.
Jouw kleuterjaren zijn voorbij… Je hebt grote stappen gezet en mooie vriendschappen opgebouwd. Ik kan de kleuterjuffen niet genoeg bedanken. Ze waren stuk voor stuk fantastisch. Ik merkte dat aan jou. Je hebt er zelf ook van genoten. Je bent klaar voor de grote school denk ik… maar lieverd, geniet ook nog van het spelen en de verwondering. Blijf alles zo willen weten en willen ontdekken. Want dat maakt jou zo speciaal. Dat maakt van jou een mooi en slim persoontje…
Hoe dan ook… wij zijn trots op jou, zowel mama als papa. Lex ook! Veel succes, plezier en ontdekking in het eerste leerjaar lieve schat…
XOXO mama
No Comments