Bumba, cactussen en sprongen in peuterland!

Het is een weekje om u tegen te zeggen! Volgens het boek ‘Oei, ik groei’ zit Vince weer in een sprongetje. Maar dat, gepaard met een virusje en een gevecht met een cactus , geeft vermoeiende dagen…

Dit sprongetje komt er doordat ze programma’s leren herkennen. Nee , niet van de televisie maar van opeenvolgingen van gebeurtenissen. Hij begrijpt dan wat de was doen is, de tafel dekken, telefoneren enz… Nou dat verklaard waarom hij mijn gsm neemt (of de afstandsbediening van de televisie) en doet alsof hij belt.

Hij is hangerig, eenkennig, de ene moment vrolijk en de andere moment huilerig en noem maar op. Hij slaapt ook veel slechter de laatste tijd! Hij pakt ook vaker een knuffel, komt eens even knuffelen en is ook opvallend ondeugend! Dit zouden allemaal eigenschappen zijn van de sprong. Vince begint meer en meer dingen te begrijpen. Wanneer je vraagt waar de bal is of de auto dan kan hij dat zoeken. Hij wijst ook aan wat hij graag wil. En een eigen willetje dat heeft hij zeker! Hij kan al goed zeuren ook. Het liefste stapt hij een hele tijd. Hij wil ook alleen eten, ook al kan hij dat nog niet helemaal zelf. Hij neemt zijn schoenen en zet die op zijn voetjes. Hij weet al goed waarvoor alles dient. Geweldig om zijn vooruitgang te zien.

Hij heeft ook Bumba leren kennen. Wonder bij wonder kan hij ‘MMBA’ al zeggen en wanneer hij een filmpje van Bumba mag zien zit hij er gehypnotiseerd bij. Studio 100 heeft dat goed bekeken. Ze hebben dé formule voor baby’s en peuters ontdekt. Niet normaal. Van oma en opa kreeg hij een Bumba knuffel en die laat hij amper los! Dikke vrienden. Een boekje van Bumba heeft hij ook en hij herkent hem al uit de duizend. Had ik maar Bumba uitgevonden, ik zou schatrijk zijn. Dan hadden we tenminste ons droomhuisje al gehad.

Een minder leuk gegeven is dat Vince al twee weken kampt met diarree. Gelukkig niet steeds waterig maar laat ons zeggen dat chocomousse er niets tegen is. Net nu ik enkele pampers aan het testen ben! Gisteren stond hij plots vol met rode stipjes. Misschien had ik minder in paniek geweest moest ik de vorige dag geen artikel gelezen hebben over een kindje met hersenvliesontsteking dat in minder dan een uur vol stond met rode stipjes. Een beetje in paniek reden we toch maar langs de spoed want je weet maar nooit. Daar ging onze playdate met Max! Ikzelf was de dag voordien ook niet lekker en manlief dezelfde dag als Vince. Zat het in de lucht? Het zou een ‘virale uitslag’ zijn. We moesten vandaag een staaltje van zijn stoelgang binnenbrengen en moest er een bacterie aanwezig zijn dan weten we dat op het einde van de week. Over de uitslag moesten we ons geen zorgen maken als die niet gepaard gaat met lusteloosheid en hoge koorts. Oké, dat weten we dan ook weeral. Onze vriend klom vrolijk het ziekenhuisbedje op dus van lusteloosheid was geen sprake! Enkel wanneer de dokter kwam was de pret over en klom hij zoals een aapje bij ons en liet ons amper los!

Vince is enkele dagen geleden aangevallen door een cactus! Alles in huis hebben we omhoog gezet, alle stopcontacten zijn beveiligd en er ligt niets van draden bloot of andere gevaarlijke spullen. Er stond enkel een dienblad op tafel met cactussen die we voor die ene keer niet weggezet hadden. Je kan het al raden… Vince trekt zich overal aan op en natuurlijk deze ene keer aan dat dienblad. BOEM! Alles op de grond, Vince pakt in de cactus en wrijft vervolgens tegen zijn wang. Gevolg: Vince speelde zelf voor cactus! Auwtsh…

Dat alles samen: sprong + cactus + virusje = slecht slapen = mama en papa ook slecht slapen. Mwah… het leven met kinderen zeggen ze.

HET    IS    EEN    FASE   ?

Gelukkig, ondanks het vervelend virusje en de rode spikkels konden we vandaag nog genieten van goed weer en gingen we naar de laatste wedstrijd korfbal van het seizoen zien. Uiteraard speelde Vince weer met zijn favoriete speelgoed…een bal!

Hoe was jullie week?

XoXo Nathalie