Gastblog | Barbara had CMV tijdens de zwangerschap

Ik schreef vorige week een blog over CMV en toxoplasmose. Ik ben zelf niet immuun voor deze twee dus ik moet extra voorzichtig zijn. Toch is het geen zekerheid want besmetting kan altijd. Wat nou als je het wél hebt opgelopen? Barbara, een lezeres van Unicorns & Fairytales kreeg CMV tijdens de zwangerschap. Ze doet haar verhaal… 

 

 

Eind september, begin oktober 2013 ontdekte ik dat ik zwanger was van ons 2e kindje. We waren uiteraard super blij, want we waren aan het proberen voor een tweede 🙂 Brent, ons oudste zoontje was op dat moment 1,5 jaar. Ik was uitgerekend voor 5 juni 2014. Zelf had ik eigenlijk nog niet echt van CMV gehoord. Meer dan waarschijnlijk heb ik dus de besmetting via Brent opgelopen.

We gingen naar de huisdokter om bloed te laten trekken en toen ze ons na een paar dagen opbelde om te bevestigen dat ik zwanger was, vertelde ze dus ook dat er CMV gevonden was in mijn bloed. Alleen konden ze niet goed zien of de besmetting voor of tijdens de zwangerschap was ontstaan. Ik moest nogmaals bloed laten trekken om zo hopelijk te kunnen bepalen wanneer de besmetting gebeurd was. Ondertussen moest ik ook al naar de gynaecologe gaan die ons alles zou vertellen over CMV en de gevaren die erbij horen. Aangezien ik natuurlijk nog niet zoveel wist over die CMV, heb ik iets gedaan wat ik beter niet had gedaan. Gegoogled! De verhalen die ik daar las waren verschrikkelijk. Ik heb de ogen uit m’ kop geweend.

Na het bezoek aan de gyn waren we al wat meer gerustgesteld. Ze zei ook dat als er iets grondig mis zou zijn, er al vroeg in de zwangerschap een miskraam zou zijn. Maar dat er ook pas symptomen kunnen opkomen op latere leeftijd zoals bijvoorbeeld leerachterstand, gedragsproblemen of dat er ook blindheid of doofheid kan zijn bij de geboorte.

We waren al een paar weken verder en wisten we nog altijd niet wanneer de besmetting gebeurd was. Even was er ook twijfel of het nog in mjin bloed zat van vroger, aangezien ik op m’n 15e al eens klierkoorts had gekregen, maar dit was ook niet het geval. Ik probeerde er niet zoveel aan te denken en te genieten van mijn zwangerschap. Uiteindelijk werd er beslist om een vruchtwaterpunctie te laten doen, omdat er via het bloed nog altijd geen correcte resultaten waren. Omdat die steeds pas na een aantal maanden zwangerschap kan gedaan worden, stond de punctie gepland op 1 februari. ik was toen 5 maanden zwanger! Bij de zwangerschap van Brent had ik ook al eens een punctie laten doen, dus ik wist wat me te wachten stond. Bij Brent had ik verhoogde kans op trisomie 21 (Down), maar die test was gelukkig in orde en ik kon toen zorgeloos verder gaan met mijn zwangerschap.
De uitslag van de test van Lars was dus minder goed: ik had CMV opgelopen in het begin van de zwangeschap. Vanaf Dat moment werd ik extra gecontroleerd en moest ik ook extra echo’s laten maken in het UZA en niet enkel en alleen meer in het ziekenhuis in Herentals.

Toen ik 7 maanden zwanger was (begin april) moest ik ook een MRI scan laten nemen om te zien of zijn hersentjes in orde waren. Toch gek eigenlijk wel dat ze zoiets kunnen terwijl dat ukje nog in je buik zit 🙂 Gelukkig was alles in orde, maar de twijfel bleef, want hoewel hij goed groeide en zijn organen en hersenen in orde waren, toch kon het zijn dat hij doof of blind zou geboren worden. Iets dat toch altijd in je achterhoofd blijft hangen.

De volgende controles en echo’s waren steeds in orde en de grote dag kwam dichterbij :)Omdat ik bij Brent een week overtijd was en na een inleiding uiteindelijk nog met de keizersnede bevallen ben, werd er nu geen risico genomen. Als Lars zich niet spontaan zou aanmelden, dan zou ik op 5 juni bevallen met een keizersnede. En zo geschiedde het dus. Donderdagochtend, 5 juni 2014, ben ik via keizersnede bevallen van Lars. Na de geboorte werd hij direct onderzocht door de kinderarts en alles was in orde. De dagen nadien werd er dan ook nog een echo van zijn hersentjes gemaakt en werd zijn urine onderzocht op CMV en daaruit bleek dus dat hij het ook had.

Toen hij 3 weken oud was moesten we terug op controle naar het UZA bij Professor Boudewyns. Een super lieve vrouw die hem nu nog steeds opvolgt voor zijn gehoor. Hij is toen uitgebreid onderzocht, zijn oogjes werden onderzocht en ook een uitgebreide gehoortest werd afgenomen. Een weekje later werd hij dan ondezocht door professor Mahieu in het UZA, gespecialiseerd in kindjes die met CMV geboren zijn. Hij raadde ons dan ook aan om een NMR scan te laten nemen van zijn hersenen. De week nadien, Lars was toen 1 maand, zaten we terug in het UZA. Het zicht om zo’n klein ventje in zo’n groot toestel te zien ‘verdwijnen’ is verschrikkelijk. Ik had er zelf ook al eens ingelegen en moest geen 2 keer nadenken toen ze me vroegen of ik wou blijven zitten of buiten wachten. Tuurlijk bleef ik zitten!

Na anderhalve maand moest hij ook nog eens een echo van zijn heupen laten maken bij de kinderarts in Herentals en na 3 maanden terug naar het UZA op controle voor zijn gehoor. Toen hij een jaar was is hij op controle geweest bij het COS (Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen) en nu in november moet hij nog eens gaan om te zien hoe zijn vooruitgang is.

Lars is nu bijna 2 jaar en 4 maanden en een peuter met een sterkt karaktertje, eigen willetje en is een vat vol energie en deugenieterij. Ik denk niet dat hij er iets aan overgehouden heeft, maar ben toch wel blij voor de goede zorgen en opvolging. Lars moet nu nog tot zijn 3 jaar op halfjaarlijkse controle in het UZA voor zijn gehoor en tussen zijn 3 en 6 jaar nog jaarlijks. In januari heeft hij buisjes moeten laten steken omdat de gehoortesten toch niet optimaal waren en hij minder goed hoorde dan het gemiddelde. Dankzij deze testen weten we dat nu, zelf hadden we het mischien niet meteen opgemerkt en liep hij nog langer rond met het probleem.

Uiteindelijk is alles goed verlopen en ja, het zijn soms bange dagen geweest, maar ik denk dat er nog veel ergere dingen zijn dan dit. Als ik hem nu zie, dan vergeet je (bijna) alles 🙂

 

Barbara Lemmens

 

Bedankt Barbara om je verhaal te vertellen. We zijn blij dat alles uiteindelijk goedgekomen is. Hebben jullie ook iets meegemaakt dat je graag zou vertellen aan de lezers van Unicorns & Fairytales? Dan kan je altijd een mail sturen naar [email protected] , je verhaal komt dan op de blog te staan.