De allereerste schoolweek van Lex zit erop

Vorige week maandag was het zover: Lex naar de grote school samen met broer Vince. Iets waar hij al een tijdje naar uitkijkt en waar ik zelf een beetje tegenop zag. Niet omdat hij dan mee naar school moet maar omdat mijn kleine kapoen niet meer zo klein is… Met een klein hartje gingen we met zijn allen onze kinderen afzetten op school. Spannend voor iedereen. 

Klaar voor de grote school

Lex was helemaal klaar om met zijn ‘grote’ broer mee te gaan naar school. Wij, en ook de onthaalmoeders, merkten dat hij klaar was voor meer uitdaging. Hij snakte naar meer. Blij was hij, dat hij maandag mee mocht gaan naar school, samen met Vince. Meteen ging hij spelen. Weg was hij, de speelplaats op. Vince dartelde achter hem aan, Lex huppelde vrolijk verder. De bel ging en de kinderen moesten naar de rij. Kinderen begonnen te wenen, ouders beten op hun lip en sommige andere ouders maakten dat ze wegkwamen. Freedom!  Wij bleven even in de rij staan bij Lex want we mochten ze mee begeleiden tot aan de klas. Maar na enkele ogenblikken bleek al snel dat Lex geen moeite had met het afscheid nemen. We trippelden dan maar weg, keken nog eens door het raam en daar zat hij dan: mee in de kring bij de andere kindjes. De kop was eraf. Afwachtend en benieuwd wat er komen ging keek hij naar zijn juf. We dropen af. Met een klein hartje. Ik ging naar mijn klas, manlief naar huis.

Tranen ? Allez dan…

De dagen gingen best goed, op enkele traantjes na wanneer hij de eerste dagen zijn broer zag en niet goed begreep wat er allemaal te gebeuren stond en toen ik plots kwam “bewaken” tijdens de boterhammenpauze. Want hey mama, ik ben wel moe en ik wil naar huis. Maar dat ging natuurlijk niet. Hij begreep ook niet goed wat ik daar nou deed en wou steeds achter mij aan. Hij was supermoe. Ik zag dat. Gelukkig kan hij slapen op school. Dat heeft hij nog wel heel hard nodig.

Sleeping beauty

En slapen dat hij doet…. ja, meneer is ‘s ochtends altijd wakker tussen 5 en 6 dus hij is tegen de middag uitgeput. Dan wordt hij huilerig. Maar na zijn slaapje is alles weer prima in orde en loopt hij over van energie. Ik kreeg van mijn collega een schattige foto toegestuurd. Ik ben dus een gerustgestelde mama.

Met de bakfiets

Bij goed weer gaan we sowieso met de bakfiets naar school. We investeerden in een elektrische bakfiets en zijn daar blij om. Vince en Lex hebben dus al een fijn ritje naar school langs de vaart en snuiven een frisse neus op.

De tijd gaat snel

Ik blijf het wel moeilijk hebben met hoe snel de tijd gaat. Waar is mijn baby heen? Ik heb nu twee schoolgaande kinderen. Soms heb ik het gevoel dat ik te weinig tijd genomen heb om te genieten van de babyfase. Maar dan herinner ik mij plots dat ik een schim was van mezelf. Twee keer. Twee keer een huilbaby en amper slapen… Het doet iets met je. Maar dit ook. Dit bewijst gewoon dat het allemaal snel voorbij is. Hij doet het goed, Vince ook. Ik mag best fier zijn…

En jullie kindjes? Zijn ze goed gestart?

XOXO Nathalie