De eerste snottebellen zijn een feit!

“Wacht maar tot hij naar de onthaalmoeder gaat”, waarschuwde bijna iedereen met kinderen mij. Binnen de kortste keren is hij ziek! Na amper 3 dagen onthaalmoeder is het zover. Daar zijn de eerste snottebellen en hoestbuien.

Zielig is het. Gisteren geen problemen bij de onthaalmoeder. Hij doet het goed, is vrolijk en eet heel knap patatjes. Enkel voor het slapen zeurt hij even en als hij honger heeft laat hij het ook horen. Gelukkig maar anders vergeet je hem misschien nog eten te geven… Na de onthaalmoeder gingen we naar de oma en opa want van donderdag op vrijdag is hun vaste dag. Werken is allemaal leuk, maar je kleintje missen is minder leuk! Bij oma en opa begon hij al een beetje te hoesten. Vandaag belde ik even om te vragen hoe het geweest was.  “Flink geslapen maar heel onrustig”, zei oma. En ja hoor, in de loop van de dag werd mijn vrolijke mannetje triest en snotterig! De allereerste snottepieters kwamen af en toe piepen en de oogjes werden waterig en rood. Ik kwam bij oma en opa en hoorde al een zeurderig ventje. Hij was duidelijk zichzelf niet. Ik dacht meteen: ik had nooit mogen stoppen met borstvoeding! Maar ja, ooit wordt kleine man wel eens ziek natuurlijk. Na verhoging te hebben gemeten heb ik hem een stopje opgestoken (perdolan) en thuisgekomen dronk hij zijn flesje leeg en viel hij in slaap. Laat ons hopen dat het maar een kleine verkoudheid is en dat het snel weer over is. Dan kan mijn kleine man weer lachen, gieren en brullen! Mijn moederhart (en oma’s hart) kan dit niet te lang aan!

Twee dagen geleden: nog niets aan de hand!

Wat zijn jullie ervaringen met een verkoudheid bij baby’s? Tips?