Ik vind het moeilijk om zwangere vrouwen te zien. Dan krijg ik heimwee naar mijn eigen zwangerschap en begin ik na te denken over de toekomst. Is het nu volledig gedaan? Zijn Vince en Lex de enige kinderen die ik ga hebben? Wil ik dat wel? Wat als ik nu zwanger zou zijn? Vragen waarbij ik vaak stilsta.
Een derde kind
Het is niet zo evident om een derde kind te ‘nemen’. Je moet er wel even goed over nadenken. Als ik zie hoe wij soms de handen in het haar hebben met twee kinderen zegt mijn gezond verstand: niet doen! Denk er niet aan. Maar als ik denk aan later, als ze wat groter zijn en wanneer ik al die leuke gezinnen zie met meer dan 2 kinderen, dan zegt mijn hart ‘ja’. Ik heb van mijn twee kinderen als baby niet ten volle kunnen genieten. Beiden waren eigenlijk ‘moeilijke baby’s’. Nee, ze sliepen na een jaar nog niet door, ja ze huilden voortdurend, nee je kon er niet zomaar mee op uitstap gaan en Lex is voortdurend ziek. Ik zie ze graag mijn twee jongens, ze zijn geweldig. Maar die knusse babytijd en die momenten dat je de baby makkelijk overal kan meezeulen heb ik ergens onderweg gemist. Ik bleef liever veilig in mijn eigen omgeving want mijn baby’s huilden heel de boel bij elkaar.
lees ook: en dan zit je naast je kind te huilen op de grond
Waarom dan die twijfels?
Waarom vind ik het spijtig dat ik geen derde kind meer zou hebben? Is het het idee dat het ‘gedaan’ is? Dat ik niet meer die schattige babykleertjes kan kopen, niet meer kan knuffelen of die kleine handjes kan vastnemen? Ik weet het niet. Heb ik die schattige babytijd gemist en wil ik dat toch ervaren of wil ik een meisje? Geen idee. Ik denk dat we misschien wel zouden nadenken over een derde kind moesten we niet zoveel zorgen hebben met onze twee jongens. Nou ja, zorgen. Alles is relatief. Maar heel weinig slaap en veel doktersbezoeken moedigen een derde kind niet aan. Als ik zie hoeveel we al moesten rekenen op oma en opa (en we hebben maar 1 paar…) dan zie ik niet hoe we dat gaan doen als het derde kind ook nog eens zo’n handjevol is.
Genieten van wat we hebben
Laten we dus maar genieten van wat we hebben en afwachten. Misschien dat we binnen enkele jaren toch nog zin krijgen om ons gezin uit te breiden, of helemaal niet. De tijd zal het uitwijzen. Voorlopig gaan we gewoon genieten van onze twee jongen waar je je toch geen seconde mee verveelt…
Hadden jullie het ook zo moeilijk met die keuzes?
XOXO Nathalie
13 Comments
Moederschip
17 augustus 2018 at 07:19Voor ons is het heel duidelijk dat twee meer dan genoeg is. Praktisch, financieel, qua aandacht geven… Maar dat gevoel om “het allemaal nog eens mee te maken” zal altijd wel blijven denk ik, ook na een tiende kind ofzo :p Het is gewoon iets magisch. Maar om dan puur op basis van emoties deze keuze te maken… daarvoor ben ik dan weer te rationeel 🙂
Nathalie
17 augustus 2018 at 09:53Ja ik begrijp wat je bedoelt… Ik denk bij ons vooral het slaaptekort en de energie die we misschien niet hebben… ach…
Nele
17 augustus 2018 at 08:18Mijn 2 kindjes zijn momenteel 4 en 6 jaar en een derde onderweg 😉
Ook hier heel lang getwijfeld en vooral mijn man moeten overtuigen… Altijd wou ik al 3 kindjes, de gezelligheid van een groot gezin en het gevoel dat er na 2 kindjes nog iets ontbrak, ook al was ik super gelukkig met lijn gezinnetje van 4.
Praktisch zal het inderdaad aanpassen zijn, financieel zullen ze het misschien met iets minder moeten doen maar als ik zie hoe ik nu geniet van die derde zwangerschap (ja dit is echt wel de laatste) en we allemaal uitkijken naar dat kleine wondertje dat er binnenkort gaat zijn… Ik had 2 gemakkelijke baby’s dus dat heeft misschien ook wel de doorslag gegeven. Maar je weet nooit hoe dat derde kindje bij jullie zal zijn… Laat de beslissing nog even “open” staan. Lex is nog klein (ook al lijkt hij al zo groot :-)) misschien als hij naar school gaat en alles weer iets gemakkelijker gaat, dan er nog is goed over nadenken! Dikke knuffel
Nathalie
17 augustus 2018 at 09:54Ja dat klopt wel…. Maar dat doet veel hoor denk ik als je makkelijke kinderen hebt. Wij zijn soms zo “op” dat je “blij” bent en toch ook weer niet dat ze groter worden. Een heel vervelend gevoel…
Roelina
17 augustus 2018 at 08:35Ik twijfel ook. Wil ik het nog allemaal een keer? Weer die zorgen tijdens de zwangerschap, kraamtijd, weer de peuterpubertijd. We raken er nu wat uit. Dat is fijn want het is pittig geweest. Maar toch knaagt er nog iets
Nathalie
17 augustus 2018 at 09:55Ja idd… bij ons vooral die stress van drukke, veeleisende kinderen te hebben denk ik… Ze zijn zo lief maar echte energievreters hahahahahaha
Kim
17 augustus 2018 at 09:20Wij hebben een tweeling van 3 jaar en hebben dus eigenlijk alles maar 1 keer meegemaakt, zij het wel meteen in het dubbel, waardoor ik ook het gevoel heb dat ik er niet ten volle van heb kunnen genieten. De wens naar een derde kind is er hier ook, maar als ik dan inderdaad denk aan die praktische kant, zal het er wellicht niet van komen. Of wie weet binnen enkele jaartjes, maar dan zal ik toch eerst mijn man moeten overtuigen, want die wou er van in het begin altijd maar 2.
Nathalie
17 augustus 2018 at 09:56Ja die mannen hé hahahaha. Maar ik kan me wel voorstellen dat het bij jullie na enkele jaren “makkelijker” gaat zijn. De tweeling is dat “oud” genoeg om wat zelfstandiger te zijn en kunnen mee de baby entertainen. hihihihi Nou ja, zo zou ik het bezien maar ik kan verkeerd zijn hoor. Zeg tegen je man zo: dat telt niet want een tweeling is net 1 kind , 1 keer dikke buik dus ik weiger het te bezien als twee keer zwanger zijn moehahaha
Birgit
17 augustus 2018 at 10:31Ik wil gerust iets laten weten binnenkort. Liefde te over hier heerlijk! Maar inderdaad ook heel druk met momenten.. als we iets gedaan doen zijn tot hiertoe overal al op tijd geraakt en allemaal netjes 😃 natuuelijk hebben wij een groot zindelijkheidsprobleem met de oudste wat wel een stressfactor is dus als je dat eraf telt valt het heel goed mee qua drukte 😉
nicole orriens
17 augustus 2018 at 10:35Ik had de wens om vijf kinderen te krijgen, en die is ook uitgekomen. Daardoor heb ik dat gevoel van weemoed en afscheid moeten nemen veel minder gehad.
Sofie Lambrecht
17 augustus 2018 at 16:24Nee eigenlijk nooit echt moeite gehad.
Els Wanders
17 augustus 2018 at 23:48Ik heb dat ook als ik zwangere vrouwen zie, of kleine babytjes, dan zou ik dat zelf ook graag weer willen. Maar nu af en toe met 2 kindjes al genoeg te doen en savonds blij wanneer ze weer in bed liggen te slapen en zelf de rust heb. Ook mijn vriend vind 2 echt genoeg.
Michelle Fatima
19 augustus 2018 at 12:27Nou na de laatste wist ik echt wel dat ik er klaar mee was. Als hij gemakkelijk was geweest zou ik misschien nog voor een ander kindje gaan maar nu helemaal niet. De bevalling was mega snel en pijnlijk. Haast traumatiserend omdat de pijn niet verdeeld was maar één grote wee was en ineens was dat weg. En dan de babytijd. En de koortsstuipen. Nee, ik durf niet meer en das rationeel en emotioneel heel duidelijk voor mij.