Een vlot lezend prentenboek met mooie tekeningen maar een tragisch einde. Althans, in mijn fantasie…
Ik zag dit boek staan op de boekenbeurs en het trok mijn aandacht. De titel maakte mij nieuwsgierig. Van wie was de hoed dan wel? Ik las de achterkant. Je moest hem echt lezen.
Het boek gaat over een kleine vis die een hoed gestolen heeft. De vis zelf is de verteller van het verhaal. Hij denkt dat de grote vis (van wie hij de hoed gestolen heeft) het niet gemerkt heeft. Maar jammer genoeg heeft die het wél opgemerkt en gaat achter de kleine vis aan. De kleine vis wil zich ergens verstoppen en komt voorbij een krab. Het visje vertrouwt erop dat de krab niet zal verklappen waar hij heen gaat, maar de krab vertelt het toch tegen de grote vis. Hij verstopt zich achter/tussen allerlei planten in zee. De grote vis zwemt achter hem aan, ook in de wirwar van planten en je ziet als lezer niet wat er gebeurt. De spanning is op dat moment echt opgebouwd en je wil weten wat er gaat gebeuren. Wanneer je de pagina omslaat zie je de grote vis met het hoedje terug uit de planten komen. Je weet echter niet wat er met het kleine visje is gebeurd. Het verhaal eindigt zo.
Mijn mening:
# Het boek bevat mooie prenten. Door middel van een verandering in de ogen van de vis weet je meteen wat de vis denkt. Erg goed gedaan.
# Het is leuk geschreven. In de ‘ik’-vorm en zo leef je echt met het visje mee. Grappig om te lezen dat de vis vertrouwen heeft dat alles goed komt terwijl de grote vis hem op de hielen zit!
# Het einde is voor interpretatie vatbaar.
# Je hebt de mogelijkheid om een gesprek aan te knopen over stelen en over wat er zou gebeurd zijn met de kleine vis.
# Dit boek zou ik eerder aan iets oudere kinderen/kleuters voorlezen en ik zou hem zelfs in mijn klas gebruiken. Je kan er allerlei kanten mee op!
No Comments