Maandag was het zover. We vertrokken naar New York. Na een korte nachtrust kregen we een sms die ons meteen deed ontwaken. Klaarwakker.

 

Dear Diary,

Maandag tot vrijdag (en een beetje ook zaterdag) 

Beste, uw vlucht is geannuleerd. Bedankt voor uw begrip. Ik was nog heerlijk aan het dromen toen ik manlief hoorde vloeken. Een sms… van half 1 ‘s nachts. Ik dacht eerst dat het spam was maar nee hoor, ook het internet gaf ons dezelfde informatie. Vlucht geannuleerd. We besloten toch naar de luchthaven te gaan en informatie te vragen. Daar bleek onze vlucht vast te zitten in Afrika, met een defect. Nou laat die er dan maar netjes staan me dunkt. Maar goed, we kregen een andere vlucht. Wel veel later en met een tussenstop. En bovendien langer vliegen. De tranen stonden in mijn ogen en de angst kroop weer in mijn lichaam.Ik ben ontzettend bang en dan is langer vliegen niet zo’n leuke optie.

Uiteindelijk hadden we een leuke babbel met een Nederlands koppel die hun huwelijksreis deden. Ze had haar kleed in haar hand en hadden een fotoshoot gepland. Ze moesten dus wel naar New York. Anyway, we moesten veel langer wachten en kregen … een bon van 8 euro voor een ontbijt. We verloren een van de twee bons en mijn ontbijt kostte 8 euro. Okay… De wet van Murphy. Stomme Murphy! Of , en ik citeer Karin, “Murphy is een klootzak”.

Uiteindelijk vertrokken we en kwamen we aan , veel later dan normaal, in “the city that never sleeps”.  New york is machtig, vooral als je het voor de eerste keer ziet. Maar ik geloof wel dat je dit na een tijdje ook gezien hebt. De mensen die daar wonen zijn nog erger met social media bezig dan wij. Geen kat die naar elkaar kijkt of naar de wolkenkrabbers. Enkel toeristen zie je met open mond naar boven kijken. De rest loopt zoals in de films met zijn gsm in de hand, oortjes in, muziek aan, koffietje vast… Allerlei types zie je voorbij komen. Maar allemaal heel vriendelijk! Ik hou wel van de mentaliteit daar.

Ik ga voor jullie de komende dagen enkele blogs maken over New York. De do’s en don’t , de plekjes die je kan bezoeken en meer. Ik ga het een beetje verdelen anders haak je af na zoveel gepraat in één blogpost. Het moet nog leuk blijven om te lezen ook.Maar dit deden we dus een hele week. Zonder kind. Wel fijn zo nog eens zonder stress, gezellig ontbijten en veel wandelen. Ik heb ervan genoten. Het was een leuk verjaardagscadeau! De eerste twee dagen was het ook PRACHTIG weer, zoals je kan zien…

Zondag 

Vandaag terug gewone routine. Vince die ons wakker maakt… We hebben dat ook wel gemist hoor, een lief stemmetje dat roept naar zijn mama en papa. Ons blonde prinsje dat net weer groter lijkt. Hij praat nu meer in zinnen, geen losse woorden meer. Wat gaat dat allemaal vlug vooruit…

We gingen vandaag naar het Centraal Station in Antwerpen. Daar stond Thomas de stoomlocomotief op ons te wachten. Je kon de trein bewonderen en spelen met kleine treintjes. Nadien zijn we natuurlijk ook naar de grote treinen gaan kijken. Vince vond dit geweldig. Hij heeft vandaag vele dingen voor het eerst gezien en gedaan: rijden met de tram, een trein bekeken en nadien nog naar Aquatopia geweest, een hotspot in Antwerpen waarover ik deze week meer vertel. Echt de moeite.

In de namiddag gingen we de eerste verjaardag vieren van het nichtje van Vince. Ze wordt 1 jaar. We gaven aan haar de “Vrolijke Vriendjes” van V-tech. Deze Vrolijke Vriendjes kunnen praten en zingen en reageren op Magic points. Dat zijn plekken waar je de Vrolijke Vriendjes kan plaatsen en zo kunnen reageren op elkaar . Een leuk cadeau voor kinderen die 1 jaar worden. Muziek, lichtjes en dingen die praten? Ideale combo als je het mij vraagt. Ik schreef eerder al eens een * blog * over de wishlist van 1 jarigen.

Hoe was jullie week? 

XOXO Nathalie