Diary 68 Over bekkeninstabiliteit en thuisblijven

Mijn week ziet er eigenlijk elke week anders uit, ook al ben ik thuis en ik vind het prima. Ik ben officieel in ziekteverlof omdat ik amper enkele kilometers kan stappen, maar dat wil niet zeggen dat ik helemaal niets meer kan natuurlijk. Bekkeninstabiliteit is k*** dat kan ik je wel zeggen. Maar het thuisblijven op zich is heerlijk. Nu nog, nu de kleine miniman nog in de buik zit en mama nog wat rust heeft haha. 

 

Bekkeninstabiliteit

Bekkeninstabiliteit… Sjah, ik wist op voorhand dat ik er weer last van ging hebben. Het is eigenlijk nooit helemaal weggegaan na mijn eerste zwangerschap. Sporten ging niet meer zoals vroeger en misschien was dat ook wel mijn eigen fout. Had ik maar postnatale oefeningen gedaan en niet meteen terug beginnen sporten alsof mijn leven er vanaf hing. Maar goed, ik hang nou eenmaal met haken en ogen in elkaar. Geen wonder dus dat ik na enkele weken zwanger van baby nummer twee weer last kreeg van mijn rug en bekken. Vooral na de verhuis. Ik wist ook dat ik mijn beroep als leerkracht niet ten volle ging kunnen uitoefenen en ging in ziekte tot aan mijn zwangerschapsverlof, die volgende maand ergens gaat starten. Ik kan nl. geen 5 stappen zetten zonder pijn. Natuurlijk weerhoudt mij dat niet van naar de winkel te gaan of eens te gaan wandelen maar vraag me niet enkele uurtjes op pad te gaan want dan geraak ik niet meer vooruit. Het wordt ook steeds erger en erger…

Thuis

Het thuis zijn gaat me echter goed af. De dagen dat Vince naar de onthaalmoeder is doe ik helemaal op mijn eigen tempo was huishoudklusjes en zet ik mij achter de computer om te bloggen. Ik doe dat nou eenmaal graag en ik moet ervan “profiteren” nu ik nog tijd heb. Er komen nog drukke tijden aan: Vince die naar school gaat, Vince die zindelijk aan het worden is, de feestdagen en natuurlijk de geboorte van onze tweede zoon. Ik word vaak uitgenodigd voor persevents die ik normaal niet kan meedoen omdat ik dan aan het werken ben. Nu kan ik af en toe (als het niet te intensief is) een kijkje gaan nemen. Je leert fijne mensen en merken kennen. Echt leuk. Op kinderevents (zoals 90 jaar Winnie The Pooh)  neem ik sowieso altijd backup mee (vrienden of familie met kinderen) die Vince dan een beetje mee in het oog kunnen houden zodat ik kan zitten wanneer het niet meer gaat. Of een bioscoop uitje naar Trolls was ook nog te doen! Zo lang ik maar zelf kan bepalen wanneer het genoeg is.

Quality Time with hubby

Vince ging een keertje in het weekend naar oma en opa en zo hadden manlief en ik eens tijd om te gaan ontbijten met zijn tweetjes (allez, drietjes eigenlijk…) We gingen naar KOM in Ekeren. Lekker lekker. Daar kan ik dus zo enorm van genieten. Nadien gingen we enkele plantjes kopen. ja, geen idee wat er gebeurd is met mij (dat komt van al dat thuiszitten) maar ik begin plots enorm te genieten van groen in huis… en kleur (door bloemen…) Euhm….Ik kreeg het alvast voor mijn verjaardag (oh nee, volgende week word ik 30 , plus één).

Ontbijten bij KOM / horloge manlief van Diesel via horloge.be en trui via JBC  / Mijn outfit van Fragile Maternity en juweel van Fragile Maternity

Schilderen

Onze verf van LEVIS is aangekomen! Dat wil zeggen: schilderen en nog eens schilderen. We hebben nog enkele kamers te doen: de babykamer, Vince zijn kamer en de speelkamer. ALs die kamers in orde zijn kan het decoreren beginnen (joepie want ik heb hier al wat bij elkaar verzameld) en ook de meubeltjes van de babykamer kunnen dan in elkaar gestoken worden. Vince ontdekte alvast het hertenhoofd van Wild & Soft dat ik ontving van Decoraza. Als ik hem zo op foto zie staan dan wordt hij echt groot. Where did me baby go?

 

Zondag bleef Vince bij oma en opa en konden we nog genieten van een luie dag. Had ik nodig want ik had ‘s nachts heel slecht geslapen. Ik ben nu volop geboortekaartjes aan het zoeken en doopsuiker aan het regelen. Maar ik kan geen keuze maken!

 

Hoe was jullie week?