Diary 81

Het was een vrij vermoeiende week met ups en downs. Lex heeft de laatste tijd meer en meer last van krampjes en wil heel veel borstvoeding, vooral ‘s nachts en dat begint stilaan zwaar door te wegen. Vooral als je overdag niet kan bijslapen.

 

Kind & Gezin (consultatiebureau)

Onze week begon met een bezoek aan Kind & Gezin. Op controle naar de dokter. Een beetje een vreemd persoon, die dokter. Toen ze vroeg naar de borstvoeding moest ik dus zeggen dat Lex er niet veel tijd tussen liet. Maar ja, borstvoeding doe je meestal op vraag. Maar ze zei streng dat ik dit moest ‘doorbreken’. Minstens 4 uur ertussen laten. Euh pardon? Lex laat er amper twee uur tussen. “Laat hem maar een half uur wenen”, zei ze. Zo oud was ze toch niet, de dokter. Ook al ben ik nu niet het meest ‘pro natuurlijk opvoeden’ type, ook ik besef dat dit een beetje achterhaald is. Laat de kindjes maar goed wenen, dat is goed voor de longen. Nou, naar mijn wenen kan je baby’s niet echt verwennen dus zal er wel iets zijn. Hij was ook al teveel bijgekomen naargelang zijn lengte. Voor de rest was alles in orde. Maar ik ging wel buiten met een vrij slecht gevoel.

Me-time!

De enige me-time die ik heb zijn de momentjes dat Vince naar school is en Lex slaapt. Dan kruip ik achter de computer om te bloggen (al zou ik beter slapen maar ik weet gewoon dat Lex toch wakker wordt als ik net in slaap ben gevallen) of ga ik douchen. Nooit gedacht dat ik douchen zo leuk ging vinden. Ik ben ook even met een vriendin naar de Karwei in NL geweest om wat spullen te halen (binnenkort meer op de blog!). Ik had afgekolfd maar uiteindelijk sliep Lex die hele periode dat ik weg was. Maak dat nou mee…

Slaaptekort 2.0

Ik wist dat ik niet veel ging slapen met een newborn, een man in shiften en een andere Rakker nog thuis. Maar dat ik zo weinig ging slapen dat had ik nu ook weer niet gedacht. Lex vraagt om het uur en half, om de twee uur. Wanneer ik goed en wel terug slaap maakt hij me alweer wakker. Is het niet om weer te eten, dan is het door zijn gekreun: krampen, teruggeven… Ik moet zeggen dat we een onrustige slaper hebben. Heel vermoeiend. Mijn humeur schommelt dan ook heen en weer 😉

Borstvoeding, hoe lang nog?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik borstvoeding geven op dit moment ENORM vermoeiend vind. Ik heb (tegen beter weten in) ook het gevoel dat ik mijn zoon er meer kwaad mee doe omdat hij niet gelukkig lijkt. Hij heeft niet genoeg gedronken na één keer OF zoekt troost en ik vind het moeilijk zijn signalen te lezen. Al denk ik dat hij vaak terug wil drinken om troost te zoeken tegen de krampen of tegen de hik of wat het ook is. Maar daar doe ik hem (volgens de dokter van K&G) geen plezier mee want dan krijgt hij nog meer krampen. Soms ben ik een beetje radeloos. Ik wou het 3 maanden volhouden maar soms denk ik eraan gewoon over te stappen naar flesjes.

Osteopaat

We zijn dan maar met Lex naar de osteopaat geweest. Daar bleek dat hij inderdaad heel veel last heeft van krampen en dat er ook iets vastzat in zijn nek. Niet heel erg, een klein beetje. We gaan volgende week nog eens terug. Hopelijk biedt ze een beetje verlichting want ik vind het zo erg om hem te zien pijn lijden. Ik weet dat Vince dit ook erg had. Ze raadde me aan om eens wat minder koemelkproducten te nuttigen, geen rauwe tomaten te eten en veel water te drinken. Oké, dan doen we dat maar…

Vince, de lieve grote broer

Vince is enorm lief voor zijn broer. Zijn slaapgedrag is ook helemaal verbeterd. We schakelden een opvoedingscoach in en na enkele dagen sliep Vince weer in zijn bed zonder wenen, zonder zeuren en zonder ‘s nachts wakker te worden. Hij heeft ook weer een grote sprong gemaakt qua ontwikkeling. De vocabulaire is ook weer uitgebreid. Zo zei hij plots: “Ga jij maar even thee nemen, dan ga ik ondertussen (!!!!) mijn boterham opeten. Say what??!! Je kan echt al een conversatie houden met Vince of vragen wat hij in school gedaan heeft. Zo leuk. Binnenkort ga ik nog eens een as we speak van Vince doen.

Weekend bij oma en opa

Om mij een beetje te ‘ontlasten’, ook al gebruik ik dat woord niet graag, mocht Vince een weekend bij oma en opa logeren. Gelukkig is dat voor hem eerder een beloning dan een straf. Hij is daar enorm graag. Ik begrijp dat wel hoor, hij wordt daar goed in de watten gelegd. Ik zou ook geen ‘nee’ zeggen.

 

Hoe was jullie week? 

XOXO Nathalie