Je wil niet weten hoe vaak ik de vraag ‘wat is het doel van ons leven, waarom leven wij’ al gesteld heb. Als kind al. Ik wil al heel mijn leven alles tot in de details weten. Het liefst van al wil ik weten hoe wij ontstaan zijn, wat er nou écht gebeurd is. Geen verhalen over een rib en klei waaruit de mensen geschapen is. Gewoon, facts. Waarom, wat hoe… want op bepaalde momenten sta ik er nog maar eens te hard bij stil. Want het leven is gewoon kut soms. Excuse my language.
Terminaal
Terminaal. Kanker. Godverdomme wat een stomme woorden. Woorden die ik al teveel heb moeten aanhoren mijn 32 jarig bestaan. Misschien is het daarom wel waarom ik graag naar The Vampire Diaries kijk. Die fantasie, die eeuwig levenden… In mijn 32 jarig bestaan heb ik al heel veel mensen moeten zien gaan. Mensen die mij erg, heel erg nauw aan het hart lagen. Jonge mensen, oudere mensen, familie, vrienden, ouders van vrienden. De ergste klop kreeg ik enkele jaren geleden. Elk jaar stierven er meerdere mensen. Kanker en zelfmoord. Het leek ook enkele jaren wat rustiger te zijn maar vorige week kregen we weer slecht nieuws. Bompa. Terminaal. Plots. Kanker. Overal. Kutding.
Wordt niet zomaar getest
What the fuck!!!!!??? Ik denk dat 8 op 10 mensen sterven aan kanker tegenwoordig. Wij zamelen miljoenen euro’s in voor kom op tegen kanker en wat hoor ik nu? Men test niet zomaar op kanker want dat kost veel geld? Die scan. En ook het bloed wordt niet zomaar getest, dat moet je specifiek vragen. What? Je wordt pas onderzocht op kanker als de symptomen er al zijn. Als het te laat is met andere woorden. Wat is dat nou voor onzin? Waarom is dit niet gewoon standaard?
Het leven…even stilstaan
Maar goed, het is nu zo en ja, we kunnen ons troosten dat hij oud geworden is. Maar NIEMAND zou zo mogen eindigen. Vredig inslapen ja, dat zouden oude mensen moeten doen. Het is bizar hoe sommige mensen van de ene week op de andere kunnen veranderen. Ik sta dan altijd nog meer even stil bij het leven. Ik krijg het dan zo ontzettend moeilijk want dan moet ik plots weer aan alles denken. Alle andere mensen, alle andere dingen en ook alle momenten dat ik met die persoon heb gespendeerd. Dan voel ik me schuldig over bepaalde gedachten of dingen die je eens gezegd hebt die misschien niet zo netjes waren of denk ik: ben ik er wel genoeg heen gegaan? Heb ik laten zien dat ik hen graag zag? Was ik iemand voor iemand? Betekende ik iets in hun leven.
Samenzweerderige blikken
Bompa is niet goed. Het gaat niet oké. Maar ik zie wel in sommige blikken die hij werpt nog steeds die ene blik die ik herken. De onderstaande foto is zo’n moment. Een beetje onze blik want dat deed hij veel. Wanneer bomma eens ‘aan het zagen was’ of wanneer er iets gezegd werd aan tafel. Dan kan hij zo’n blikken gooien en gooi ik mijn blik terug. Zo’n blik van: laat ze allemaal maar zagen, wij weten wel beter. Bompa verstond mij ook toen ik een heel moeilijke periode in mijn leven doormaakte. Ik denk als één van de enige.
Jaren gaan voorbij
Jaren gaan voorbij en veel te snel. Ik herinner mij nog levendig de momenten als kind aan zee met bomma en bompa. En zie nu… nu heb ik zelf twee kinderen en gaan mijn ouders als ‘grootouders’ mee. Het gaat allemaal zo snel. En wat is nou een grote fout dat ik soms (of toch misschien teveel) maak? Soms denk ik misschien te hard aan mezelf of ben ik met mezelf bezig terwijl je beter je tijd in familie en vrienden steekt. Want dat is waarom wij leven. Beeld je eens in dat je helemaal alleen zou zijn. Geen vrienden en familie of kennissen. Exactly…
De laatste momenten
Veel mensen hebben geen laatste momenten. Mijn vriend heeft beide ouders heel jong en heel plots verloren. Er waren geen laatste momenten. Geen momenten om nog te zeggen: ik hou van jou. Of een extra dikke knuffel. Nix. Wij hebben die nu nog wel en die ga ik benutten. Vandaag ben ik van de persdagen omgedraaid richting het rustoord waar hij nu naartoe gebracht is. Ik had een moment van: what the f* am I doing? Ik moet genieten van deze misschien laatste momenten. Niet enkel voor mezelf maar ook voor hem. Er zijn voor HEM.
Dus mensen… sta af en toe eens stil bij het leven. Er zijn vaak belangrijkere dingen…
XOXO Nathalie
7 Comments
Michelle Fatima
9 november 2017 at 07:10Heel veel ♡♡♡♡
Jo-Lynn
9 november 2017 at 08:38Dat schreef je zo mooi neer …
Joke
9 november 2017 at 13:32Ah neee….. 🙁
Veel sterkte, Nathalie & familie!!!
Kreanimo
9 november 2017 at 14:11Ook langs deze weg sterkte….
Geniet van jullie momenten. (Voor zover dat kan)
Delphine
9 november 2017 at 21:01Zo mooi gezegd en zoveel liefde. De foto met de samenzweerderige blikken is de max. Iets om te koesteren.
Veel sterkte xxx
Lieke van Veen
10 november 2017 at 15:56Heel veel sterkte. Mijn oma is een aantal maanden geleden ook gestorven aan kanker. Ze heeft gelukkig niet heel veel pijn gehad en ergens heeft het me rust gegeven dat ze niet plotseling is overleden en dat ik nog bewust de laatste momenten met haar gedeeld heb. Ik vond het fijn om nog bij haar te kunnen zijn. Ondanks haar ziekte had ze haar humor nog niet verloren. Ze was zo ongelofelijk sterk en klaagde niet veel. Het gene dat mij wel heel erg pijn deed is dat ze niet meer naar haar huisje kon waar ze 52 jaar gewoond had en dat ze naar een hospice moest. Ik heb de laatste weken nog echt van haar genoten en ging er elke dag heen. Alleen op haar laatste dag heb ik haar niet meer gezien omdat mijn vriend ziek was en we waren bang dat we haar aan zouden steken en haar broer kwam die dag op bezoek dus gunde we haar die tijd met hem. Toch heb ik er wel spijt van dat ik die laatste dag niet meer gegaan ben en dat ik eerder niet vaker op bezoek ben gegaan toen ze nog niet ziek was. Ik vind het nog steeds zo onwerkelijk dat ze er niet meer is. Ik heb nog steeds het gevoel dat ze er gewoon is, maar dat ik haar al lang niet meer gezien heb. Binnenkort ben ik jarig maar ik denk dat het dan wel zwaar gaat worden.
Nathalie
10 november 2017 at 18:31Oh Lieke, dat kan ik maar al te goed geloven… ook jij veel sterkte. Het is moeilijk he, iemand moeten afgeven. Je weet dat het OOIT wel eens moet maar toch….