Dit is een land waar grote mensen wonen…

Het is een droevige dag voor België. Niet alleen voor België maar voor de hele wereld. Nooit heb ik begrepen waarom mensen elkaar pijn kunnen doen, mentaal en fysiek. Ik probeer er niet te diep over na te denken, maar toch vraag ik me vaak af hoe mensen zo kunnen veranderen. Iedereen is een onschuldige baby geweest. Wanneer gaat het mis?

Ik heb er hier ook al eens over geschreven. Toen was de titel: Moeder waarom leven wij. Het enige wat ik er nu over wil schrijven is dit gedicht van A.M.G Schmidt…

Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn and’re muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen…
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

Meer over de schrijver: Annie M.G. Schmidt