Gisteren was het Driekoningen. Als juf (in een katholieke school) ben ik natuurlijk steeds mee met de feestdagen, feesten, gebeurtenissen zoals moeder -en vaderdag enzovoort. Het is altijd leuk om dan iets samen met de kinderen te doen. Ik probeer zoveel mogelijk activiteiten te verzinnen om deze momenten leuk in te zetten. 

 

Ik ga er vanuit dat kinderen dingen beter onthouden door te doen, mee te maken of door het op een leuke manier aangeboden te krijgen. Daarom sta ik ook achter de verhalen (van Jesus of sprookjes, fabels) omdat kinderen op die manier waarden en normen meekrijgen. Ze onthouden die boodschappen beter als ze dit associëren met het verhaal erachter. Wel belangrijk vind ik dat ze vanaf een bepaalde leeftijd (vanaf groep 5, derde leerjaar kan dat al) goed duidelijk gemaakt worden dat het verhalen zijn. Verhalen zijn geen ware gebeurtenissen, tenzij uiteraard een waargebeurd verhaal. Wanneer ze kleiner zijn is er volgens mij (maar nogmaals, dat is mijn mening) niets mis met een beetje fantasie. Ze zijn ook nog niet rijp genoeg om te begrijpen dat het verhalen zijn.

Maar goed, ik wil dus ook een mama zijn die leuke gebeurtenissen viert met haar kind. Vince is nog een beetje te klein om Driekoningen te begrijpen of mee te maken maar ik kan al wel oefenen met mijn grotere kinderen van de klas. Ik geef les in groep 5 (derde leerjaar) en gisteren was het Driekoningen. De traditie wil dat men een taart eet en wie de boon vindt mag de koning zijn voor een dag. Nou kom op, bestaat er voor kinderen iets leuker? (Ja, heel veel maar dit is toch ook leuk, niet?)

Dit kan je thuis ook doen als je meerdere kinderen hebt. Of nodig neefjes en nichtjes uit? Of vier het gewoon met je gezin en zorg dat als je een enig kind hebt de boon in het stuk zit van je kind. Of net niet om hen te leren dat er ook eens iemand anders de boon mag hebben. Dat moet je zelf beslissen.

Ik maakte thuis 2 taarten en stak er een boon in. Voor elke klas eentje (we hebben twee derde leerjaren).

Uiteraard waren de kinderen super enthousiast. Ze waren allemaal benieuwd wie de koning ging zijn. Ze mochten allemaal het stukje opeten terwijl we naar het kinderjournaal zagen en ik gaf hen de opdracht om het geheim te houden indien ze de boon hadden. Ook als ze opmerkten dat hun buurman de boon had moesten ze zwijgen. Dit deden ze voortreffelijk en op het einde van het journaal mocht de koning zich bekend maken. Die mocht dan een kroon opzetten en die zelf versieren.  De andere kinderen hadden dan wel geen kroon, maar wel een lekker stuk taart gekregen. Ze vonden het een leuke dag en bedankten me nadien. Toch leuk!

Driekoningen, wa’s da?

Nou , voor wie een leek is en totaal geen weet heeft van deze katholieke feestdag, hier een woordje uitleg. Elke jaar op 6 januari wordt deze dag gevierd. De Driekoningen verwijzen naar 3 wijzen uit het Oosten die op zoek waren naar de beloofde koning van het Joodse volk. Een ster wees hun de weg naar het kindje Jesus zoals de meeste wel weten. Bij een kerststalletje zie je ze meestal staan. Twee blanke en 1 bruine (zwarte?) man die de bevolking vertegenwoordigen en ze zouden ook 20, 40 en 60 jaar geweest zijn, zo zegt het verhaal. Ze hadden alledrie een gift bij voor kindje Jesus: Mirre, Wierook en Goud. De diepere betekenissen ga ik jullie besparen maar de traditie is zo dat deze dag gevierd wordt met zingende kinderen die van deur tot deur een liedje zingen. Ook kan er een taart gegeven worden met 3 bonen in. 2 witte en 1 bruine boon. Het kind (of de persoon) die een bruine boon heeft mag een dag de koning (baas) zijn van de anderen. Of met 1 boon kan het ook wel.

Nou had ik geen witte bonen dus gebruikte ik gewoon bruine bonen. hihi.

 

De kinderen hadden een leuke dag en zullen deze traditie niet snel vergeten denk ik. Wat vinden jullie ervan? Hoe vieren jullie Driekoningen? 

 

XOXO Nathalie