Ouderzonden #7 Hoe ga ik om met de druk als ouder (op kinderen)

De laatste ouderzonde blogpost! De 7 hoofdzonden, vertaald in ouderschapsvragen. Het was leuk om te doen… leuk om te lezen bij anderen en om jezelf eens goed onder de loep te nemen. We zijn gekomen tot de laatste zonde: Acedia (gemakzucht – traagheid – luiheid – vadsigheid) Hoe ga je om met de druk op kinderen (en dus ook hun ouder(s)). Doe je mee aan de ratrace of ben je meer manana manana?

Druk op kinderen

Druk op kinderen, ik ben me er (nu ik zelf moeder ben) meer van bewust. Maar ik ben er ook van overtuigd dat je de druk kan verlichten door er als ouder gepast mee om te gaan. Dat is in alle gevallen anders. Geen enkel gezin is hetzelfde en wat je niet mag doen is vergelijken. Laat dat nu hetgeen zijn dat we allemaal wel eens doen. Ons vergelijken met anderen. Ik doe dat wel, ook al weet ik goed genoeg dat dit niet ok is. Maar als het op onze kinderen aankomt dan denk ik niet dat ik ze druk opleg. Integendeel, ik laat ze eigenlijk heel vrij binnen onze afgesproken grenzen. Willen ze knutselen en experimenteren? Dan mogen ze dat. Maar ze hebben natuurlijk nog geen verplichtingen qua huiswerk en andere zaken.

Lang leve de kleuterschool

Ik ben blij dat Vince in de kleuterschool zit… Nog geen huiswerk en minder druk op kinderen. Ik denk dat de druk er pas komt op het einde van de derde kleuterklas, begin eerste leerjaar. Dan begint die ratrace. Woordjes leren, lezen, huiswerk maken, toetsen maken… Als dat allemaal prima verloopt en je kind kan het en doet het graag, dan denk ik dat alles best in orde komt. Dan kan je zelfs zeggen: druk? welke druk? Maar… en dat zie ik als juf genoeg… valt je kind een beetje uit en presteert het niet voldoende dan ben je gescheten. Sorry voor mijn woorden. Maar dan weet je gewoon dat je enkele opties hebt: ofwel denk je: I don’t give a shit (en ja hoor, zo’n ouders zijn er) of je laat ze op eigen tempo ontwikkelen en trekt je niet veel aan of ze nu kunnen volgen of niet, je kan er ook té veel druk opleggen of je laat ze gewoon te vrij en ze zinken. Ofwel weet je dat je er veel moeite moet insteken. Dan heb ik het niet over nog wat extra druk zetten of bijlessen regelen. Ik heb het over mee moeite steken in de vooruitgang van je kind. Ermee bezig zijn. Dat kan ook op een speelse manier. Het wordt natuurlijk moeilijk als je kind ook één of ander leerprobleem heeft. Gelukkig houden ze daar in school (in onze school dan toch) veel rekening mee. Het belangrijkste is dat je kind gelukkig blijft. Zoals ik al zei: iedereen is anders. Ik herinner me niet dat mijn ouders veel bezig waren op schoolgebied. Ik was een primus en deed alles wat er van mij verwacht werd. Ik denk dan ook niet dat ze op dat gebied zorgen hebben gehad over mij.

Wat voor ouder ga ik zijn?

Om te antwoorden op de laatste ouderzonde zouden we enkele jaren in de tijd moeten gaan. Hoe ga ik reageren… Ik wéét het allemaal (hoe het zou moeten), maar het effectief doen of toepassen op je eigen kind is niet zo makkelijk en dat besef ik ook maar al te goed. Als juf zie je veel. Positieve maar ook negatieve evoluties en wat het kan doen als een kind teveel druk of net te weinig druk ervaart. Eerlijk? Ik heb een beetje schrik. Ik zie op tegen de tijd die komen gaat. De tijd waarin kinderen thuis komen en nog huiswerk moeten maken en niet buiten kunnen spelen omdat ze teveel werk hebben. Ik hoop…dat ons onderwijssysteem grondig hervormd wordt naar het Scandinavische voorbeeld. Met het nieuwe leerplan in het katholiek onderwijs (ZILL) gaat er al heel wat in de positieve zin veranderen, maar het kan altijd beter. Maar daarvoor is ook een mentaliteitswijziging voor nodig. Niet alleen in het onderwijs.

Lees ook: Fins onderwijs: een voorbeeld of onmogelijk?

Maar wie ben ik? What bout myself?

Als ik naar mezelf kijk dan heb ik van kinds af aan altijd druk op mezelf gelegd. Zelf!  Onbewust of toch door anderen? Geen idee. Ik presteer wel onder druk. Ik ben ambitieus en ik wil mezelf altijd tot het uiterste drijven. Ik kan niet zonder druk. Daarom kan ik het ook aan om veel tegelijk te doen (al vergeet ik soms wel eens wat) Ik leef op druk. Is dat goed? Waarschijnlijk niet. Ben ik soms gestresst? Heel vaak! Maar … dat maakt me blij, ik voel dat ik leef. Ik HOOP alleen, en het besef is er al, dat ik die druk niet teveel op mijn kinderen ga leggen. Dat ik mijn perfectionisme niet op hen ga projecteren. Eerlijk? Daarvoor heb ik schrik. En ja… gewoon omdat de maatschappij dat eist. Omdat je tegenwoordig voor alles een diploma nodig hebt en omdat de druk op iedereen gewoon toeneemt. Er wordt wel meer gedaan voor kinderen die niet meekunnen maar tegelijkertijd neemt de druk algemeen toe, vind ik zelf hé… Maar ach, we zien wel. En voor nu…nu geniet ik nog van die jaren dat ze nog niet mee hoeven te doen aan die ratrace.

 

Wat met jullie? Hoe ervaren jullie druk? Leggen jullie druk op kinderen of valt dat wel mee denk je?

XOXO Nathalie