Ik vind tafelmanieren en goede manieren in het algemeen héél belangrijk. Niet tot in het extreme maar mijn haar gaat recht omhoog staan van onbeleefde mensen. Het is ook dat wat er vaak mist in de huidige maatschappij vind ik: beleefde en goedgemanierde mensen. Het begint al van kleins af aan. Wist je dat er trouwens ook workshops worden gehouden over etiquette voor kinderen?
Etiquette voor kinderen
Etiquette voor kinderen (en volwassenen). Het klinkt veel chiquer dan het is en in bepaalde kringen zal het dat ook wel zijn. Maar wat ik bedoel met etiquette voor kinderen zijn de algemene beleefdheidsvormen. Laatst deed ik een poll op Instagram met de vraag of dit belangrijk was voor jou. Ik schrok eigenlijk eerlijk gezegd van de hoeveelheid mensen dat als antwoord ‘Bwah eigenlijk niet’ aanduidden. Hoe kan dat nou dat men dat niet meer belangrijk vindt? Ik bedoel dan niet dat kinderen niet meer mogen bewegen aan tafel en dat ze nooit eens hun eigen mening mogen zeggen. Ik streef naar veel liefde en gezelligheid. Maar wij eisen wel de magische woorden danku, alsjeblieft , sorry , pardon en (tafel)manieren. Deur openhouden voor elkaar, beleefdheid, respect, elkaar groeten, naar elkaar kunnen luisteren enz… Wanneer is in godsnaam die ommekeer gekomen? Sinds wanneer zijn waarden en normen niet meer zo belangrijk? Laat de kinderen maar doen? Laat ze maar ontdekken wat wel en niet mag? Ik vind dat persoonlijk raar. Maar als jij bijvoorbeeld vindt dat dit niet zo is, dan zal ik dat respecteren hoor. I won’t judge you.
lees ook: het goede voorbeeld geven aan je kinderen, of net niet?
Respect?
Sorry moest ik er iemand mee beledigen of de nieuwe vrije opvoedingsstijlen van tegenwoordig naar beneden halen maar als leerkracht zie ik meer en meer onbeleefde kinderen die absoluut geen manieren hebben. Niet alleen leerlingen trouwens… ouders ook (en evengoed juffen en meester hé). Ik kan misschien beter zeggen: er zijn meer en meer mensen en kinderen die geen manieren meer hebben. Niet aan tafel en niet in de omgang met anderen, ongeacht afkomst of achtergrond. Simpelweg beleefd zijn is vaak al moeilijk. Wij zijn er dus thuis best streng op dat Vince en Lex zich gedragen, zeker tegenover anderen. Ze mogen hun zegje doen maar ze moeten ook beseffen tegen wie ze bezig zijn. In de eerste plaats is het dus ook aan ons om het goede voorbeeld te geven. Lukt dat altijd? Nee natuurlijk niet. Ook wij zijn al eens slechtgezind en vallen een beetje uit onze rol. Maar dan leggen we dat ook uit dat het eigenlijk ook niet erg beleefd is van mama of papa. Ik zet mezelf ook niet op hetzelfde niveau als kinderen. Ik vind persoonlijk dat ze best mogen weten dat volwassenen al meer dingen mogen.
Etiquettebijbel (voor kinderen)
We kregen het boek ‘De etiquette bijbel voor kinderen’ thuis. Daar staan handige tips en regels in volgens de etiquette voor kinderen. Geen overdreven regels, al stammen sommige wel nog af van vroeger, maar bruikbaar zodat je zelf aan de slag kan. Het boek is onderverdeeld in verschillende hoofdstukken die allerei beleefdheidsvormen binnen dat thema behandelen. Doe ik lalle dingen die erin staan? Nee… maar best wel veel. Eerlijk? Ik ben er zelfs fier op. En ja, ik ben ook wel eens een loedermoeder en dat mag best. Niemand is perfect. Maar daarnaast streef ik wel altijd naar ‘proberen mijn best te doen en het goede voorbeeld te geven’. Wanneer iemand tegen mij zegt dat Vince echt wel beleefd is, dan blink ik van trots…
In het boekje vind je over verschillende situaties uitleg. Bijvoorbeeld:
- uitleg over etiquette, wat is dat nu juist?
- het zit in de familie: je moet het goede voorbeeld geven
- de anderen en ik
- hoe moet je goeiedag zeggen?
- wees welkom; over gastvrouwen en gastheren
- hoe moet je deftig eten
- op stap gaan (hoe gaat het er op straat aan toe?)
- op school (hoe moet je je op school gedragen)
- digikids (etiquette online)
- jongens versus meisjes, hoe gedraag je je ten opzichte van elkaar?
- help! (bij ongewenste ontsnappingen zoals een boer en wind)
Workshops
Heb je geen idee hoe je eraan moet beginnen maar wil je je kinderen op een leuke manier etiquette bijbrengen? Dan heb ik goed nieuws! Je kan een workshop bij jou thuis laten doorgaan en ook meedoen op locaties zoals Antwerpen, Brugge, Amsterdam. Ga maar eens een kijkje nemen op Ladies & Gentleman en The finishing school. Etiquette voor kinderen en volwassenen in verschillende situaties. Het is nooit te laat om het te leren. Ik zou heel graag eens zo’n workshop organiseren in mijn klas of thuis. Zo benieuwd! Moest ik het doen dan laat ik je weten hoe het geweest is.
Wat vinden jullie van goede manieren en etiquette voor kinderen? Belangrijk of toch maar niet? Ik hoor het graag.
X0X0 Nathalie
11 Comments
James
11 januari 2018 at 20:54Etiquette en waarden en normen zijn toch totaal niet hetzelfde. Ik het waarde aan waarden en normen. Op restaurant aan etiquette maar laat kinderen toch kinderen zijn … Niet dat ze met hun handen in het eten moeten zitten of rondlopen en gillen in restaurant. Maar laat ze toch kind zijn. Etiquette hoort thuis in het koninklijk paleis. Das mijn idee althans 🙂
Nathalie
12 januari 2018 at 19:47Hihi, ja maar zoals ik al zei is dit een boekje waar alles wat samenhangt. Niet de etiquette zoals wij het kennen. Meer omgangsvormen en beleefdheidsvormen algemeen. Vind ik toch belangrijk. Uiteraard mogen kinderen kinderen zijn maar ze leren het snel: pardon zeggen, met twee woorden spreken, enz… Ze vinden het leuk hoor. Mijn zoontje is nu in de klas aan het leren hoe ze netjes moeten eten en komt ermee super trots thuis
James
11 januari 2018 at 20:54hecht*
Evelien De Keukeleire
11 januari 2018 at 20:54Blij te horen dat er nog mama’s mijn mening delen! Hier ook hoor ijveren voor beleefde kinderen! 🤗
Nathalie
12 januari 2018 at 19:47Uiteraard! hahaha. Zo zou het moeten…
Delphine The Green Petrolhead
12 januari 2018 at 09:39VInd ik ook heel belangerijk. Voorlopig komt “dankje” nog niet over Alexia haar lippen. Ze is nu 21 maanden. In de crèche doen ze goed hun best en ook wij thuis zeggen altijd “alsjeblieft” en dankjewel bij àlles wat we geven en krijgen. Flesje, boekje, tuutje, knuffel, boterhamen,…. en opnieuw en opnieuw. Ooit lukt het 🙂
Nathalie
12 januari 2018 at 19:48Natuurlijk gaat dat lukken. Ik spreek ook altijd zo tegen Lex, hij is 1 jaar en als hij iets aanpakt zegt hij ‘DAAAA’ (als in: danku) hahahahaha
An-Sofie
12 januari 2018 at 12:48Het onvriendelijk zijn tegen een leerkracht herken ik maar al te goed 😉 Ik hoop Obe te juiste waarden en normen te kunnen meegeven want ik ben er van overtuigd dat respect iets aan te leren is. Nu zelf nog wat minder shit zeggen thuis 😀
Nathalie
12 januari 2018 at 19:48idem hihihi. Ik heb ook de neiging om SHIT te zeggen. Erg eh hahahah
Lissy Steegmans
13 januari 2018 at 07:33Soms denk ik: hoe kunnen de kinderen nu vriendelijk en beleefd worden als ouders en zelfs grootouders dat niet zijn. Vb: als je moet stoppen voor een voetganger. Ik haat het als voetgangers zomaar oversteken, zonder kijken. Ok, ze zijn zwakke weggebruiker, maar ik ga ook al ns met de fiets werken en doe mn boodschappen zo veel mogelijk te voet (nu ik nog in de dorpskern woon), en ben me er van bewust dat de automobilist je niet altijd ziet. En dan zie je hoe vaak ook oudere mensen dat doen, en je nog geen blik gunnen. Terwijl ik altijd wuivend of met n knikje oversteek. Die automobilist (die ik dan ook kan zijn) wordt daar vrolijk van hoor. Vriendelijkheid en beleefdheid kost geen geld en het maakt de wereld zoveel mooier!
Nu mijn peuter dat nog aangeleerd krijgen seh, maar daar komt amper iets uit. Ik vrees dat de dag dat hij begint te spreken, dat het dan een waterval gaat zijn 😉
Nathalie
13 januari 2018 at 16:33hahahah je hebt gelijk!