Ben ik een goede moeder?

Ik ben een ongelooflijk interessant en pakkend boek aan het lezen dat me aan het denken heeft gezet. Het boek met de gelijknamige titel als mijn blogbericht ‘Ben ik een goede moeder?’. Het is een boek dat iedere moeder eens moet gelezen hebben en dat ik iedereen wil aanraden.

Goede moeder?

Wat is een goede moeder? Het is erg moeilijk en zelfs onmogelijk om hier een antwoord op te geven. Iedereen heeft zijn eigen idee, zijn eigen invulling. Iedereen probeert hopelijk een goede moeder te zijn. Of iedereen daar in slaagt daar ben ik niet zo zeker van. Maar dat is mijn mening. Ben je een slechte moeder omdat je je kind af en toe televisie laat zien of omdat je eens blij bent dat ze naar oma en opa zijn? Neen, dat denk ik inderdaad niet. Maar er zijn wel mensen op de wereld wie beter geen kinderen gekregen hebben. Ja en dat meen ik…  en daar moet je het niet mee eens zijn.

Het boek

Het boek ‘Ben ik een goede moeder‘ (van Marijke Libert, uitgeverij Manteau) laat 100 vrouwen aan het woord. Ze krijgen allemaal de kans hun verhaal te doen. Telkens over een bepaald onderwerp. Op het laatste krijgen ze allemaal de vraag of ze zich een goede of slechte moeder vinden en of ze zichzelf een cijfer konden geven. Wat ik lees is ongelooflijk. Soms om kwaad van te worden, soms verdrietig maar allemaal zo eerlijk. Het bracht me aan het denken. Over mezelf. Als moeder… ben ik een goede moeder?

Ben ik een goede moeder?

Dat is geen gemakkelijke vraag en ik vind dat je er zeker over moet nadenken. Er zijn ongetwijfeld momenten waaraan ik twijfel over mezelf. Ben ik wel goed bezig? Gaat deze actie mijn kind later tekort doen of mis ik bepaalde dingen omdat ik sommige keuzes maak. Maar ik weet wel: moeder zijn (en vader zijn natuurlijk voor de mannen…) is niet gemakkelijk. Het is een zware taak en eentje met een grote verantwoordelijkheid. Ben je er klaar voor? Neen, ik denk niet dat je er ooit helemaal klaar voor bent. Je kan wel klaar zijn voor het moederschap maar je weet pas wat dat is als het er eenmaal is. Moeder worden verandert je. Lichamelijk, geestelijk… op alle vlakken. Het verandert je denken, je leven, je zijn. Van de ene op de andere moment. BAM. Je bent moeder.

Ik weet nog dat ik er absoluut de eerste keer niet klaar voor was. Maar ben je dat ooit ? Ik wist enkel dat ik graag een kind wou. Een meisje want een jongen wilde ik zeker niet. Tot ze me zeiden dat het een jongen ging zijn. Ik heb aan de telefoon gehuild met ons mama. Maar niet omdat ik geen jongen wou. Ik was blij. Zo raar. Echt blij. En nu heb ik er twee…

Mijn meningen over bepaalde onderwerpen zijn bijvoorbeeld drastisch veranderd. Mijn inlevingsvermogen in andere mensen is nog sterker toegenomen. Als leerkracht zonder kinderen begreep ik bijvoorbeeld niet waarom sommige ouders zo fel reageerden of te laat kwamen of… noem maar op. Nu ik zelf moeder ben begrijp ik sommige situaties beter. Of nét niet. Zo raar.

Waarvan ik vaak wakker lig sinds ik moeder ben is het opgroeien van mijn kinderen in een veilige omgeving. Op een gegeven moment moet je ze los(ser) laten en hun gang laten gaan. Dingen zelf ontdekken… Ze gaan niet alles komen zeggen, ze gaan uit willen gaan op plekken waarvan jij eigenlijk niet wil dat ze gaan. Ze gaan hun mama en papa een tijdje vanzelfsprekend vinden en knuffels of kusjes zijn dan dingen waarvoor ze zich te groot voelen. Pas wanneer ze zelf aan kinderen beginnen gaat het besef komen wat een vader en moeder eigenlijk waard zijn. Althans, dat denk ik. Zo denk ik. Zo was het bij mij. Ik heb als tiener lange tijd mijn ouders vanzelfsprekend gevonden. Wat ze allemaal gedaan hebben en wat ze gevoeld moeten hebben kwam pas de moment dat ik zelf moedergevoelens kreeg. Natuurlijk zag ik ze graag en besefte ik wel dat ze goed wilden doen voor mij maar toch… het is anders.

Ik ben bang dat ik mijn zonen ooit ga moeten afgeven. Ik ben bang dat er iets met ze gebeurd. Ik ban bang dat ze niet gaan worden hoe ik het voor ogen heb. Ik ben bang dat ze niet meer die leve schattige ventjes zullen zijn. Ik ben ook bang dat ze mij niet graag zien. Ik ben zoals je hoort nog lang niet klaar om ze te lossen. Gelukkig duurt dat nog wel even. Maar ik zal wel een manier moeten vinden om ze stilletjes aan hun eigen gang te laten gaan.

Vind ik mezelf een goede moeder? Ja… ik denk het wel. Er zijn dingen die altijd beter kunnen. Ik zit wel eens te vaak achter de computer of ben het wel eens beu om telkens te moeten spelen met hen. Ik geniet er wel eens van wanneer ze bij oma en opa zijn en wanneer ik een moment voor mezelf heb en ik vloek er wel eens op (in mezelf) wanneer ze iets verkeerd doen. Maar maakt dat mij een slechte moeder? Dat denk ik niet. Ik denk dat dit menselijk is. Ik probeer ze een ‘warm nest’ te geven waar ze zichzelf mogen zijn. En ik hoop alleen maar dat ik onze waarden en normen kan doorgeven en dat ze beleefde, vriendelijke jongemannen worden die klaarstaan voor mensen die het nodig hebben. Die geweldloos door het leven gaan en die later een leuke partner vinden waarmee ze gelukkig zijn. Twee jongemannen die hun ouders niet in de steek gaan laten, ook niet na een ruzie. Twee jongemannen die waarderen wat hun ouders voor hun gedaan hebben en die hetzelfde warme nest aan hun eigen kinderen kunnen en willen bieden. En dat ze veilig zijn.

Ik zou nog uren kunnen doorgaan…

Vind jij jezelf een goede moeder/vader? 

XOXO Nathalie