Help! Ik heb een kleine jongen in huis die nog erger is dan het cookiemonster! Een klein draakje met een ongelooflijke appetijt.

Eigenlijk was het al duidelijk sinds de geboorte van Vince. Hij heeft duidelijk een goede eetlust. Toen ik nog borstvoeding gaf mocht hij op vraag drinken en dat was al veel. Er leek geen einde te komen aan zijn eetlust. Maar hij was een tenger mannetje dus maakten we er geen punt van. Overschakelen naar flesvoeding ging niet bepaald van een leien dakje. Daar schreef ik hier en hier een blogje over. Uiteindelijk met de hulp van een fles speciaal voor kinderen die gewoon waren van borstvoeding te krijgen lukte het wel. Yes! Ik gebruik de Lansinoh Momma fles.

En toen kwam die dag… de dag dat Vince voor het eerst patatjes mocht eten. Het ging vanzelf, alsof hij nog nooit iets anders had gedaan. Fruitpap daarentegen was een hel. Tot plots… het Cookiemonster of moet ik zeggen Foodmonster boven kwam. Alles ging erin! Vooral zoute dingen zoals olijven, soepstengels, alle soorten groenten en vlees! Wanneer Vince vlees ziet krijgt hij tunnelvisie. Zijn ogen zijn enkel gericht op “vliesch” en zijn handjes grijpen in het rond , trachtend magisch het vlees naar hem toe te toveren.

Hij kon al vrij snel met lepel en vork eten. Wij prijzen nog steeds het eetsetje van Babybjörn want zonder de opvangslab zouden we steeds moeten poetsen. Tegenwoordig vindt hij het heel leuk om ook met het grote-mensen-bestek te eten. Enkel het opscheppen lukt wat moeilijker maar hij doet zijn mond zo wijdt open dat het eten er zonder twijfel wel in zal belanden. Of op zijn minst enkele stukken. Geluidjes zoals “njamnjamnjam” , “mmmmmmm” en gesmak vullen de ruimte en Vince wrijft dan nog tegelijk over zijn buikje. Smelt… We moeten hem vaak temperen want hij steekt vaak veel te snel het volgende stuk in zijn mond. Toch slaagt hij erin om steeds grote stukken te verwerken en weg te slikken.

Ik denk niet dat er iets is dat hij niet lust. Van pannenkoeken is hij niet gek en vorige week van de prei die we klaarmaakten ook niet maar dat kan zijn door de smaak van citroen die mee in de ovenschaal lag. Voor de rest lust hij alles. Echt alles. No kidding. Hij is sinds kort ook dol op een appel. Liefst een zo groot mogelijk stuk. Dus dan schil ik een halve appel die meneer helemaal naar binnen werkt. Hij kent natuurlijk ook al meteen het woord “appel” en vraagt er zelf naar.

Soms vraag ik me wel af of hij niet teveel eet. Maar hij is niet dik, zit goed op de curve dus laten we hem maar doen? Zijn maaltijden en stukjes vlees weeg ik niet af. Ach, we zullen het wel merken als hij teveel eet zeker? Het positieve is dat hij weinig of niets snoept. We geven hem af en toe wel eens een koekje en bij de onthaalmoeder krijgen ze ‘s morgens ook een koekje. Hij drinkt thuis enkel water of versgeperst fruitsap (en uitzonderlijk als er bezoek is mag hij eens proeven van een appelsapje). Heel bevorderlijk voor de pampers 😉

Zie hieronder het resultaat van Vince (17 maanden) die mijn stoel inpalmde en mijn bord begon leeg te plunderen (na zijn eigen bord te hebben leeggegeten) Uiteraard lukte het niet met dat grote vork en zie hier de ravage. Ik heb hem deze keer laten proberen, hij had er duidelijk plezier in om zo netjes mogelijk te eten. Zonder succes weliswaar.

Hoe is de eetlust van jullie kinderen? Wat lusten ze wél en net niet? 

XOXO Nathalie