Ik merk meer en meer dat Vince trekjes van ons beiden begint over te nemen. Goede en slechte. Nou slechte, wij proberen altijd eigenlijk het goede voorbeeld te geven. Ongetwijfeld zullen er ook wel eens minder goede eigenschappen van ons bovenkomen. Maar het kan ook anders…
Kinderen imiteren
Dat kinderen hun ouders (en anderen) imiteren, dat is wel duidelijk denk ik. Wij merken vaak dat Vince iets zegt of doet op een bepaalde intonatie net zoals één van ons beiden. Grappig maar tegenlijk ook confronterend. Met dat in het achterhoofd proberen we ook steeds het goede voorbeeld te geven: met twee woorden spreken, beleefd zijn, netjes eten, samen tanden poetsen enzovoort. Het is heel belangrijk want besef goed dat als jij geen manieren hebt, jouw kind dat gaat overnemen. Als jij bepaalde gewoontes hebt, zal jouw kind dat overnemen. Zowel goede als minder goede kwaliteiten. Haha.
De appel valt niet ver van de boom
Een gekend gezegde maar oh zo waar. Als leerkracht merk je vaak gedragingen van kinderen op bij hun ouders, zowel positieve als negatieve eigenschappen. Maar toen ik enkele dagen geleden naar de infoavond van de school van Vince ging, viel ik helemaal stijl achterover. Achter ons zat een koppel heel vervelend te doen tijdens de toespraak van de directeurs en de ouderraad, die probeerden een zo goed mogelijke uitleg te geven. Het ging over verkeerseducatie en een papa van de ouderraad riep de ouders op om het goede voorbeeld aan hun kinderen te geven en zelf ook even een fluo hesje aan te trekken als ze hun kind afzetten aan school tijdens de donkere maanden. Mijn vriend hoorde het koppel plots zeggen “Oh my god, pffff seut !” Gelukkig heb ik dat niet gehoord want ik had me omgedraaid en iets willen zeggen. Nadien kwam ik te weten van wie deze ouders waren. Het waren de ouders van een kleuter die behoorlijk verkeerd gedrag vertoonde vorig jaar ondanks zijn jonge leeftijd. Een kleuter dat een hele klas kon ontregelen en enorm enorm onbeleefd reageerde op alles en iedereen. Nou sorry, maar dan denk ik: de appel valt inderdaad niet ver van de boom. Als je als ouder al zo onrespectvol bent, dan leert je kind dat dit normaal gedrag is.
Sommige ouders zouden zelf best opvoeding krijgen
Vorige keer las ik in een blog dat iedereen een zo goed mogelijke ouder probeert te zijn. Ik ben het daar niet mee eens. Besef je het zelf niet dat dit onrespectvol gedrag is en vraag je je dan af waarvan je kind het heeft als leerkrachten zeggen dat er echt wel iets mis is met het gedrag? Probeer je dan echt je best te doen? Of weet je gewoon niet beter? Ik vind dat er iets moet bestaan zoals opvoeding voor ouders. Ik kan het mij absoluut niet voorstellen dat je niet beseft dat je stoort… Of zou het toch kunnen?
Niet elk kind vertoont onbeleefd gedrag door te imiteren
Natuurlijk bedoel ik niet dat, als je het goede voorbeeld geeft, jouw kind automatisch beleefd is en nooit iets doet dat niet door de beugel kan. Het is een deel. Door bepaalde problematieken of karaktereigenschappen of andere zaken waar we geen vat op hebben kan dit natuurlijk ook.
Niemand is perfect
Natuurlijk is niemand perfect en bestaat er niet iets als “de perfecte opvoeding”. Maar bepaalde waarden en normen zou iedereen toch een beetje als basis moeten hebben? Danku en alsjeblieft zeggen, vriendelijk zijn, met je mondje dicht eten, je kunnen excuseren en noem maar op. Ik heb het gevoel dat waarden en normen steeds meer vervagen, dat iedereen een mening mag hebben, hoe absurd die ook is en dat iedereen die mening dan ook maar wil en mag doordrukken. Dat elk gedrag maar geaccepteerd moet worden en dat je niemand op zijn gedrag mag wijzen als dat “fout” is. Dat je je maar best aanpast of het accepteert. Nee sorry, ik weiger dit te doen… Ik wil dat er terug vaste waarden en normen zijn waar iedereen zich aan dient te houden. Noem me ouderwets…
Goede manieren
Ik hoop dat wanneer ik mijn eigen kind(eren) en de kinderen van mijn klas “goede manieren” bijbreng, dat er toch veel gaat blijven hangen. Ik hoop ook dat er een verandering gaat komen in de maatschappij. Vrij opvoeden en vrije meningsuiting is prima, maar té vrij is volgens mij niet zo goed. Iedereen heeft grenzen nodig, iedereen heeft waarden en normen nodig om zich ergens aan vast te houden. Laten we allemaal eens even terug goed nadenken. Laten we eens wat meer respect hebben voor elkaar.
Wat vinden jullie hiervan? Wat zijn volgens jou goede waarden en normen?
XOXO Nathalie
2 Comments
Anneke
19 september 2016 at 12:04Amen! 🙂
Ik kan niet anders dan zeggen dat ik je hier volledig in volg. Door sommigen word ik dan weer ouderwets genoemd, maar ach… daar lig ik dan weer niet wakker van.
En het is waar wat je zegt: iedereen herroept zich op zijn recht op vrije meningsuiting zonder ook maar stil te staan bij het feit dat die ‘mening’ soms ronduit kwetsend of beledigend kan zijn.
Nathalie
19 september 2016 at 21:37Ja… ik vind het erger en erger worden…