We zijn aan het afbouwen met borstvoeding. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik moet het nog gewoon worden. Het nadeel van flesjes.

Zo stond ik op vanmorgen…

Afbouwen met flesvoeding… Overdag is het wel leuk, je hebt terug een beetje vrijheid en manlief kan al eens oppassen als je graag wat tijd voor jezelf  hebt. Ik heb het best er wel een beetje moeilijk mee want BV geven is toch iets speciaals, maar ik geef ‘s nachts nog. Jammer genoeg is dat ook steeds minder en merk ik dat Vince niet altijd voldaan is. Snik… Wat dus resulteert in langere voedingsmomenten en vaker willen eten ‘s nachts en minder uurtjes slaap voor de mama…. Ach, als hij één keer lacht ben je het allemaal vergeten.

“Gaan we naar’t shopping center?” ,vroeg ik aan manlief. Ik moest er toch zijn want vorige vrijdag kwam ik thuis met nog een beveiliging aan een broekje. Zoals je altijd zult zien gaat het alarm op die moment niet af maar wel vandaag, wanneer je het broekje terug komt brengen. Word je aangestaard door het hoopje verkoopsters dat bij elkaar staat te praten over “weet ik veel” (waarschijnlijk het weekend). Gelukkig had ik het bonnetje bij en liep ik meteen naar de verkoopsters…(anders konden ze denken dat ik het gewoon genomen had en met een smoes de beveiliging er af wou krijgen) Alhoewel, ik zie er niet echt ‘gangster’ uit… Vanmorgen daarentegen 😉

Maar we waren dus rustig aan het wandelen, lekker gezellig, toen plots onze kleine man op zijn vingertjes begon te zuigen en de typische zuiggeluidjes maakte die ik zo heerlijk vind (schattig!). “Geen probleem, we hebben hier een kids corner schat!”, zei ik fier. Aangekomen verschoonde manlief onze zoon al en ging ik het flesje maken. En daar had je het, dé nachtmerrie van elke ouder als je kind honger heeft: geen flesje bij…. ze lagen nog in de sterilisator…# “SHIT!” # &”€@!´`]µ!!!!

“Dat meen je niet!? Als ik ook niet alles check hé”, zei manlief een beetje veel verwijtend…  Hij had wel gelijk maar ik voelde me al schuldig genoeg. Vince begreep ook niet waarom hij weer terug in de kinderwagen werd gezet en we naar de liften raceten. Dan maar vlug terug naar huis! Stonden we daar achter minstens 5 rolstoelpatiënten te wachten terwijl Vince echt kwaad was op ons… (komaan, waarom is dat altijd op die momenten? ) Dan nog maar een toertje rijden om dan terug te komen…Nog 2 rolstoelpatiënten. Traaaaag! Waarom gaan die liften plots zo traaaaag!

Uiteindelijk sabbelde hij dan maar op meneer konijn en was hij verbazingwekkend stil in de auto.  Aangekomen thuis deed ie alsof er niets aan de hand was…Say What!? Een beetje deugenieterig (is dat wel een woord?) lachen en een paar keer weigeren om dan uiteindelijk héél rustig te drinken , alsof hij dacht: bwa heb nog niet echt honger maar allez, omdat jullie het nu al gemaakt hebben zal ik wat drinken…. maar niet alles want eigenlijk waren mijn ogen gulziger dan mijn buikje…

Doe maar kleine man, het is nu niet dat je flesvoeding veel kost (*sarcastisch*). Ik ben blij dat ik 4 maanden BV gegeven heb, niet alleen omdat het goed is voor mijn kindeke, maar ook omdat het véél goedkoper is… Een doos NAN HA (hypoallergeen) kost €19.95 en je doet er maar een week mee… Leve het kindergeld…

En zo zitten we terug thuis…

Hebben jullie een leuk verhaal? Of zijn jullie al voor iets razendsnel weer naar huis gegaan? Tell me…

XOXO Nathalie