Hilarische uitspraken van mijn driejarige kleuter…

Damn, mijn eerste baby is geen baby meer. Hij is een kleuter. En wat voor een kleuter. Eentje met een karaktertje! Zou hij op de papa of ze mama trekken? Of gewoon allebei. Hij kan soms echt (in onze ogen- hilarische uitspraken doen.

Hilarische uitspraken

Ik heb sinds kort een Bullet Journal, waar ik binnenkort meer over vertel. Daar heb ik een ruimte gelaten om hilarische uitspraken van Vince in te kunnen schrijven. Want geloof mij, je vergeet ze na een tijdje. Enkele leuke uitspraken van Vince zijn:

Allez, niet teveel pakken eh. De rest is voor mij. (Toen ik eten wou opscheppen bij mezelf)

Waarom moet ik ‘pasoppen’? 

Ah hiere sé, de Marc (toen hij de opa zag…)

“Wat heb je gegeten bij Oma, Vince? “.”Ah, nix speciaals…”

“Pas op of ik zet u buiten eh (papa)” – “Dat zal niet gaan want ik mag niet met blote voeten buiten” (Vince)

Handwasje… (ipv washandje, maar dat is door manlief. Hij vindt dat een schattig woord)

“Huh (trekt een HUH-koppie) wat is dat eilegek (ipv eigenlijk)

Bijdehand

Thuis is hij een echte deugniet. Hij is enorm bijdehand. Eigenlijk altijd al een beetje geweest. Je kan hem geen ‘bloskes wijs maken’ zoals ze in Antwerpen zouden zeggen. Toen ik ooit zei (hij was 2): “Kijk Vince, daar is de maan, ze waait naar ons”, dan zei hij doodleuk: “Euh mama, dat kan toch niet, de maan heeft geen armen.” Toen wist ik al hoe laat het was…

Hij kan al geruime tijd goed praten. Wanneer hij op zijn gemak is dan komen er heel der verhalen uit en zeggen mensen wel eens: “Amai wat kan hij al goed praten”. Ja, dat is zo. Dat weten we maar al te goed (en ondervinden we). Hij kon heel laat stappen, maar praten kon hij als de beste. Nu hij 3 jaar is, is het een pro. I swear! Wanneer hij verlegen is begint hij een een beetje op een rare toon te praten maar vanaf het ijs gebroken is geraak je er niet meer vanaf. Misschien lijkt hij toch op mij? Alhoewel…ik praat niet echt op een rare toen. Misschien na een paar wijntjes teveel 😉

De pyjama

Ik wou dat Vince zijn pyjama uit deed. Vince kan de laatste tijd heel goed ‘negeren’. Hij doet gewoon of hij heeft het niet gehoord maar je wéét gewoon dat hij het wél heeft gehoord. Na enkele keren opnieuw te zeggen dat hij zijn pyjama moest uitdoen zei ik: “Oké, als jij nu niet wil antwoorden en doen alsof je mij niet hoort of gewoon nee zegt dan zegt mama zo dadelijk als jij iets vraagt ook nee…” (meestal draait hij dan wel bij) Maar hij antwoordde doodleuk: “Mama, mag ik mijn pyjama uitdoen?”. Ik dacht : YOU LITTLE FUCKER. HE GOT ME. (Hoe doet hij dat toch…)

Kraan spelen

Vaak is het een gevecht om ‘s avonds zijn pyjama of pamper aan te krijgen. We spelen dan soms kraan. Hij is daar fan van. Ik moet dan op een knopje duwen (zijn navel) en dan bewegen zijn benen (gelukkig recht in de pyjama). Maar om wat tijd te rekken gebeurt het nogal vaak (de laatste tijd) dat de kraan kapot is. Grrr. Dan moet ik hem nog eerst maken. HE GOT YOU RIGHT WHERE HE WANT YOU TO BE…

Doodeerlijk

Hij antwoordt ook gewoon altijd doodeerlijk en hoe hij wil antwoorden. We lezen ‘s avonds altijd een boekje en deze keer wou hij Piraten Vince lezen (een gepersonaliseerd boekje met de foto van Vince als piraat). Die gaat een schat zoeken. Ondertussen hebben we dat boekje al zoveel keer gelezen dat Vince goed weet wat er allemaal in de schatkist zit. Hij zei: “Oh ik ga een armband nemen.” waarop ik zeg: “Oh dat is lief! Voor mama?”. Vince: “Euh nee voor mij…Maar allez, gij krijgt er ook ene zenne”. En ja, die ‘zenne’ zegt hij veel.

IJdelheid

Al van kleins af aan zien we vaak in de spiegel. Dan trekken we gekke bekken en zingen liedjes en doen gewoon lekker gek. Of ik laat hem zelf zijn tanden poetsen voor de spiegel, zich aankleden, zijn mond afvegen enzovoort. De grote spiegel hangt bij ons voor de trap en toen hij er voorbij liep om naar zijn bed te gaan lachte hij naar zichzelf. Ik zei: “Lachte jij nu naar jezelf? Waarom?” Hij antwoordde met een glimlach: “Omdat ik mooi ben.”. EUH…

Stop maar even met praten

Soms reageert hij ook wel eens onbeleefd zonder dat hij beseft dat het onbeleefd is (denk ik). Dan moet ik mijn lach inhouden en hem terecht wijzen. Moeilijk hoor! Maar enkele dagen geleden ben ik aan het praten tegen manlief en Vince komt ertussen, wijst met zijn vingertje naar mij en zegt: “Mama, hou eventjes op met praten, IK moet nu iets vragen aan papa. Nadien mag je verder praten zenne.”. Ik was een enkele seconde verbaasd, daarna moest ik mijn lach inhouden, kreeg ik van manlief een kwade blik en vertelden we hem dat HIJ diegene was die even moest wachten omdat wij al aan het praten waren… Je komt niet zomaar ergens tussen. Gniffel…

Superlieve woorden

Maar hij kan ook zo MEGA lief doen. Dan vraag ik om een knuffel en zegt hij: “Nee, maar je mag wel een kusje als je wil”. Of dan komt hij iets super beleefd vragen, gaat hij even een praatje maken met zijn broer of komt het woord danku, love you en alsjeblieft er gewoon uitgerold. Tegenwoordig echt hij ook:  “Oh sorry sorry dat was niet de bedoeling.” Ja, dan hoor ik helemaal mezelf praten…

Kinderen zijn gewoon TOP op deze leeftijd. Ze zijn nog zo puur, eerlijk en ze doen alles eigenlijk met goede wil. Zelfs al doen ze onbeleefd, dan nog doen ze dit om te testen wat wij gaan doen of hoever ze kunnen gaan. Gewoon, om een grens te krijgen en om te leren. Niet om lastig te doen. Man… I LOVE HIM….

 

Welke hilarische uitspraken van je kind zal jij NOOIT vergeten?

 

XOXO Nathalie