We klagen en zagen vaak in ons leven. Hoe hard het wel niet is, dat kinderen hebben en een carrière hebben zwaar is. Maar eigenlijk mogen we soms van geluk spreken dat we hier in België wonen. Er zijn mensen in de wereld die liever in onze schoenen zouden willen staan.
Hongersnood
Ik vind het vaak raar dat er in deze tijd nog hongersnood heerst in de wereld. Alles is zo oneerlijk verdeeld. Mensen die al veel hebben wil nog meer, geld en macht zijn nog steeds twee begrippen die de bovenhand nemen. Nog steeds zijn er mensen die onwetend zijn, die luisteren naar een medicijnman in plaats van een geschoolde dokter. Wij leven in tijden van luxe terwijl er aan de andere kant van de aardbol mensen leven die zich in leven proberen te houden met een handvol rijst en water per dag. Ik vraag mij echt vaak af hoe dit allemaal komt.
Luxe
Op sommige momenten sta ik even heel nuchter in de wereld en maalt mijn molen weer op volle toeren. Dan denk ik aan alle dingen waaraan ik me gestoord heb of over de dingen waar ik me druk aan gemaakt heb. Vaak ook domme dingen zoals volgers op instagram, een ruzie die over peanuts gaat, mijn haar dat slecht ligt of die ene persoon die vies zag naar mij. Dan denk ik aan alle spullen die weer voor de deur stonden, aan alle luxe die we hebben en hoe normaal wij dat vinden. Wanneer ik in de winkel rondloop en ik zie al die keuze aan eten, drinken… Terwijl er ergens in de wereld mensen zijn die niets hebben. Of op televisie mensen zie die zwemmen in het geld en een hele garderobe kledij en parfum voor hun hond hebben.
Ontnuchterende beelden
Ik krijg een krop in mijn keel als ik die uitgemergelde mensen zie zitten tussen de vliegen en het zand. Je zit dan voor de televisie in een warm huis, met een dekentje, iets lekkers en een kop thee. Overal ligt speelgoed, een smartphone en je krijgt beelden te zien van armoede op je smart TV. Heel ontnuchterend. Voor even dan, want het leven gaat verder en de dag erna ben je het weer even vergeten. Het heeft natuurlijk ook geen zin om het leed van de hele wereld op je schouders mee te dragen maar het heeft wel nut om er af en toe eens even bij stil te staan, misschien weer met je voeten op de grond te komen en te appreciëren wat je hebt.
Helpen waar je kan
Ik probeer vaak wel te helpen door middel van iets te kopen voor het goede doel of hier en daar te sponsoren. Maar ik geef toe, ik stort niet elke maand geld ofzo. Moest ik veel geld hebben dan zou ik hier en daar wel meer geven. Eigenlijk gek hoe overbetaald sommigen zijn… Maar goed, als we allemaal een ietsiepietsie moeite doen dan kunnen we elkaar helpen, ook de mensen dichtbij, in je eigen land die het moeilijk hebben. Of is dat een utopie?
Speciaal voor de hongersnood stelt Het Consortium 12-12 haar rekeningnummer BE19 0000 0000 1212 open voor giften ten voordele van de slachtoffers van de hongersnood. FYI: giften vanaf 40 euro zijn fiscaal aftrekbaar (tot eind 2017).
Help jij mensen die het moeilijk hebben? Steun jij wel eens een goed doel? Wat vind jij ervan?
XOXO Nathalie
1 Comment
Nies | Reismicrobe.com
30 maart 2017 at 12:27Helemaal waar. ‘t Is verdekke erg hoe we zoiets laten gebeuren… Ik heb gestort maar ik voel me nog steeds ‘ambetant’ dat ik niet meer kan doen. Hopen en duimen dat velen ons voorbeeld volgen en we die mensen toch een beetje uit de nood kunnen helpen. Soms wil ik zelf op een vliegtuig stappen en de handen uit de mouwen gaan steken!