Creëren wij een huilbaby ‘s nachts of is er iets meer aan de hand?

Lex is eigenlijk nooit een goede slaper geweest. Een goede drinker al evenmin. Het is een beetje een ‘moeilijke baby’ geweest laat ons zeggen. Er kwam enkele weken geleden een beetje licht aan het einde van de tunnel en we moesten nog maar 1 keer ‘s nachts opstaan, een fles geven en terug gaan slapen. Onderbroken nachten? Ja? Maar te doen. Deze afgelopen twee weken waren een ware hel…Het is een huilbaby geworden ‘s nachts en enkel ‘s nachts..

Huilbaby?

Of Lex een huilbaby is? Nee, dat denk ik niet. In het begin dacht ik van wel. Ik herinner mijn nachtelijke conversaties nog met lieve Marieke van Noordbaby, een heel bekwame vroedvrouw. Zij trok me door een moeilijke periode. We gingen eerst op zoek naar een juiste regelmaat. Dat liep bij ons niet van een leien dakje. Ik gaf borstvoeding op vraag maar algauw bleek dat toch niet zo goed te gaan. Elk uur van de nacht was ik een maand aan een stuk wakker. Ik gaf het dan ook na een maand op. Marieke ontdekte toen ook dat er iets mis was met de stoelgang van Lex. We hadden een overgevoelige baby op alle gebied: overprikkelbaar, slechte drinktechniek en moest ook een hypoallergene pap krijgen. Die krijgt hij nog steeds en het kost ons een fortuin. Na enkele bezoeken aan de osteopaat van Noordbaby en na enkele weken ging het wel steeds beter, maar Lex bleef wel redelijk veel huilen en het moeilijk hebben met teveel prikkels. We dachten eerst aan een huilbaby maar dat was nog niet zo erg. Oh hemel dacht ik… als dit al geen huilbaby is, wat is dat dan wél ??

Een actieve, vrolijke baby

Lex werd wat ouder en we merkten eigenlijk dat hij een vrolijke en actieve baby was. Het drinken is nooit gegaan hoe het moest: nooit dronk hij de hoeveelheid die hij moest drinken maar hij kwam gewoon een keer meer vragen. Bijkomen deed hij goed. Op zich niets mis. Oké dan, dachten we, daar kunnen we wel mee leven. Er kwam ook steeds meer regelmaat in. Op een bepaald uur ging hij slapen en we wisten ongeveer de andere tijdstippen wanneer hij wakker werd. Niet leuk maar met vince hebben we net hetzelfde meegemaakt. Met het verschil dat hij vlot weer ging slapen.

Tandenborstel & de wipper

Maar… inslapen ging gewoon moeilijk. Enkel met een elektrische tandenborstel (een trucje van de kinderarts) konden we hem kalmeren en viel hij in slaap. Zo hadden we iedereen zijn tandenborstel ingeschakeld en opgeladen zodat we de nacht doorkwamen. We zaten klaar met 3 tandenborstels!! Uiteraard niet de ganse nacht maar enkel wanneer hij het op een krijsen zette. Ik was wel bang dat we een gewoonte creëerden maar stilaan is dat er vanzelf uitgegroeid. Na een tijdje hielp het ook niet meer.

Die wipper van Babybjörn is nog dé enige manier waarop we hem kunnen doen slapen. Hij is ons reddingsmiddel en we nemen hem ook overal mee naartoe. Het begon allemaal met enkel ‘s avonds… Toen wilde hij plots niet meer slapen na zijn laatste pap. Nochtans vertoonde hij wel tekenen van vermoeidheid. De enige oplossing was wippen in de wipper. Hij viel in slaap en zo konden we hem wegleggen. Maar de kinderarts waarschuwde ons en zei dat je best je kind wakker in bed legt. Maar dan hadden we een krijsende baby die Vince wakker maakte.

Dubbele oorontsteking

Maar eigenlijk was het gewoon teveel… hij kreeg plots koorts en bleek een dubbele oorontsteking te hebben. Ook moest hij puffen. Hij hoestte enorm. Omdat hij bij een dokter van de spoed te weinig antibiotica kreeg hebben we bijna een maand met hem gesukkeld. We hadden enorm vermoeiende nachten met héél weinig slaap en veel gehuil en een baby die koorts maakte. Maar we hadden wel hoop omdat we nu wisten waar dat krijsen vandaan kwam wanneer hij ging liggen.

Nog erger dan anders

Maar nu zou hij eigenlijk terug gezond moeten zijn en de nachten zijn nog erger dan anders.

Wij slapen al meer dan een week amper 3 uur. Vannacht heb ik elk uur gezien en voel ik mij een zombie.

Ik begrijp niet goed wat het probleem is. Heeft hij pijn? Zou hij dan overdag ook geen pijn hebben want dan is hij niet lastig… Dus misschien toch geen pijn. Of wel? En is de oorontsteking toch nog niet gedaan? Maar dan weer : zou hij dat dan overdag ook niet moeten hebben? Zit hij in een ontwikkelingssprong? Want hij eet de oren van onze kop en wijst plots naar alles en zegt ‘kijken’. Niet normaal. Hij wil ook mee van tafel eten en zou een moord plegen om eten te kunnen graaien. Of maken we het hem gewoon? Zijn we verkeerd bezig? Moeten we hem laten huilen? Dat probeerden we trouwens en na 45 minuten krijste hij nog erger dan anders…

Ten einde raad

Wij zijn echt ten einde raad. Zijn we een huilbaby ‘s nachts aan het creëren? Is het onze eigen fout? Of is er iets meer aan de hand? Ik ga terug naar de dokter en ga eens polsen. Vandaag heb ik trouwens een afspraak. Maar ik denk dat ze gaat zeggen dat ik hem moet laten wenen… Of moeten we eens proberen om een andere verzadigende pap te geven… We zullen het wel horen.

Raad vraag ik niet want er zijn zoveel mogelijke oorzaken en oplossingen. Ik wou gewoon even mijn ei kwijt.

En voor wie makkelijke slapers hebben: prijs je gelukkig. Geniet ervan… want slaap is iets fundamenteels. Ik heb het al een jaar niet meer en ik voel het, ik zie het aan mezelf en het doet wat met een mens…

 

Weetje…

Heb je behoefte aan persoonlijk advies of een luisterend oor? Neem dan contact op met Nutricia voedingskundigen. Bij hen kun je terecht met al je vragen over de voeding van je kleintje, maar ook met al je vragen over je zwangerschap, borstvoeding en vragen over je eigenwijze peuter weten wij raad. Kortom, ze staan voor jou klaar met persoonlijk advies.

• Bel 0800 16 685 (gratis, van maandag tot donderdag van 8u30 tot 17u en vrijdag van 8u30 tot 16u)
• Stel je vraag via WhatsApp (+32 (0) 471 13 43 00), heel gemakkelijk voor thuis en onderweg
• Bezoek onze website www.nutriciababy.be , waar je je vraag kunt stellen via onze chatbox of het contactformulier
• Volg ons op Facebook www.facebook.com/nutriciababy

 

XOXO Nathalie