Zo werden mijn kinderen rustig en lief voor elkaar…

Elke dag is voor mij een leerschool. Het moederschap is niet altijd even rooskleurig zoals het er bij mij vaak op de blog en Instagram uitziet hoor. En de zomervakantie is vaak een bron van ergernis omdat je dan vaker thuis bent. Zeker bij iets minder weer, of wanneer manlief gaan werken is en er geen activiteiten gepland staan, bij drukke dagen enz… kan het wel eens zijn dat iedereen wat lastiger gedrag vertoont, inclusief mezelf. Mijn kinderen maken veel ruzie…. wanneer ze enkele dagen na elkaar steeds weer ruzie maakten en er ontploffingen kwamen bij iedereen, probeerde ik een andere aanpak. En ik merkte meteen verschil… Zou het…

Geen houden meer aan

Het was niet meer fijn. Mijn kinderen maken veel ruzie de laatste dagen en ik begon een patroon te zien. Ze stonden op, aten en zagen een beetje televisie en dan begonnen ze te spelen met de auto’s. Dat begon elke keer goed, maar mondde uit in helse ruzies met slaan en schoppen naar elkaar. Elke dag weer opnieuw. Zij boos, ik boos, tranen overal en gefrustreerde mensen in huis. Ik merkte op dat ik al lang geen creatieve activiteiten meer had gedaan met hen, terwijl ze dit enorm graag doen. Tijdens de corona lockdown deed ik veel meer sensopatische en creatieve activiteiten (check OUT OF THE BOX PLAY om voorbeelden te zien) en toen ging het vlotjes. Tijd om nog eens iets te proberen dus…

Creatieve en educatieve activiteiten

We gingen aan de slag met de waterverf die we zelf maakten. We deden oude stiften in potjes met water en lieten het een dag staan. Ze waren meteen enthousiast en begonnen te verven. Oef, dacht ik. De rust was wedergekeerd. We zaten ook meteen in de tuin, dus toen ze genoeg hadden van het schilderen, begonnen ze buiten te spelen. Ik stelde voor om de watertafel uit te kuisen met zeep en ze kregen vodjes. Dat werd enthousiast gedaan. Nadien uitspoelen was ook een feest. Win win, dacht ik. Ze spelen ongelooflijk graag met water.

Ik wou al langer speelschuim maken en ik bedacht me dat dit het ideale moment was. Ze hadden al lange tijd geen sensopatische activiteiten meer gezien. Ik was benieuwd. Ik maakte de play foam en bood het aan. Meteen interesse natuurlijk. Ik ken mijn kinderen zo goed op dat vlak. Maar ze begonnen weer een beetje te mopperen over de hoeveelheid die ze hadden. Ik besloot ze ieder een bak te geven en even uit elkaar te zetten. Ik trok me terug en begon zelf binnen wat op te ruimen en hoorde hen bezig. Vince bood aan om Lex te helpen, ze moedigden elkaar aan en ze waren kei lief voor elkaar. Mijn kinderen maken ruzie omdat ze waarschijnlijk gefrustreerd zijn. Wat krijgen we nu dacht ik…

Heel de namiddag rust

Vanaf dat moment is het goed blijven gaan. Ze bleven lief, vriendelijk en behulpzaam en ik merkte dat er een soort kalmte over hen was gekomen. Dus die sensopatische activiteiten bieden hen echt wel rust. Raar maar waar. We maakten nog zelf lekkere chocolade rolls en ook dat was weer iets om naar uit te kijken. Ik liet ze nadien spelen en ze maakten geen ruzie. Ik merkte op dat ze anders waren dan de voorbije dagen. Het deed deugd om te zien maar ik had ook meteen spijt dat ik niet vlugger teruggreep naar onze creatieve momenten.

Ook momenten alleen

Er zijn mensen die nu zullen denken: ja oké; maar dan moet ik er altijd mee bezig zijn en dan leren ze niet op zichzelf spelen en kinderen maken ruzie, dat is nu eenmaal zo…  Mijn mening is duidelijk (ook als juf zijnde) : je moet een gezond evenwicht zoeken. Nee, ze hoeven niet voortdurend geëntertaind te worden door jou, ruzie maken is ook leerrijk, alleen spelen kan fijn zijn maar heel de tijd alleen spelen is ook niet zo leuk. Je moet hen gidsen. Bied je kinderen iets aan, start mee op en trek je nadien terug. Samen opruimen is ook weer fijn. Naargelang de leeftijd kan je dan je kinderen langere tijd alleen laten spelen. Het is volkomen normaal dat kinderen jouw nabijheid nodig hebben. Mijn kinderen gaven op een niet zo’n leuke manier aan dat ze deze activiteiten misten denk ik…

Spijt

Ik ben de afgelopen tijd vaak kwaad geweest op de kinderen. Mijn potje liep ook over en hoewel veel mensen zeggen dat dit normaal is, heb ik dikke spijt. Spijt dat ik meeging en dat ik mijn eigen ideeën soms niet toepaste: kalm blijven en afleiden. Ik maakte me zorgen over de hoeveelheid activiteiten die ik hen aanbood, maar in feite bracht dit vaak ook rust. Vervelen is oké, maar zich te lang vervelen zorgt dus duidelijk voor frustratie (bij mijn kids). Ik ga dus gewoon terug onze leuke creatieve momenten inlassen en hoop op veel innerlijke rust bij iedereen van het gezin. Deze week zijn de kids op dagkamp en daar kunnen ze ook hun creatieve ei kwijt. Bouwkamp!

 

Hoe ga jij hiermee om? Maken jouw kinderen veel ruzie en hoe gaan jullie daarmee om? 

XOXO Nathalie