Ik zou veel liever eens een compliment krijgen, jij niet?

De zomervakantie is voorbij en als leerkracht merk je dat langs alle kanten. Het nieuws en internet staan nu vol met artikels over het onderwijs. De eerste schooldag, wat er in de brooddoos zit, middagbewaking en op facebook wordt er druk gepraat over de regels op school. De reacties die vele mensen geven raken me diep. Ik zou veel liever eens een compliment krijgen (en niet enkel van ouders op onze school, die ik erg dankbaar ben met de mooie woorden die ze strooiden en me heel veel zin hebben doen krijgen in het nieuwe schooljaar) en jij?

Allerlei meningen maar weinig r.e.s.p.e.c.t

Kijk, ik heb mijn job zelf gekozen en ik neem het met alle voor -en nadelen die er zijn. Natuurlijk klaag ik wel eens. Dat doet iedereen. Persoonlijk vind ik dat iedereen en elk beroep zijn eigen steentje bijdraagt in de wereld. Je hebt verschillende meningen en we hebben die vrijheid van meningsuiting, maar soms gaan die meningen wel erg ver. Voor mij hoeft dat niet altijd, steeds die meningen op alles en iedereen. Zonder respect, zonder feiten te weten, zonder logisch na te denken en noem maar op. Het lijkt wel alsof iedereen zijn zegje moet kunnen doen en iedereen moet dat maar accepteren. Maar eerlijk…zo denk ik er niet over.

Respect is iets dat je moet geven om het te krijgen vind ik. Maar vele mensen kennen dit niet meer. Ze doen anderen pijn.

Een schande!

Een schande dat mijn kind geen frisdrank mag, een schande dat ik moet betalen voor middagopvang, een schande dat die leerkrachten hun materiaal niet zelf willen betalen want ze worden toch betaald om niets te doen (ah ja…) , een schande dat ze zoveel vakantie hebben, een schande… Nog zoiets, al die discussies en eigen meningen. Waarom hou je je gewoon niet aan de regels van school? En als je een school wil dat wél drankjes toelaat, zoek er dan een en doe de moeite om het schoolreglement op voorhand te lezen. Een school wil het beste voor zijn kinderen, niet het omgekeerde. Bovendien is een school NIET verplicht om opvang gratis te voorzien tijden de middagpauze die langer dan een kwartier duurt. Dat is de wet. Maar in plaats van dit even op te zoeken wordt de discussie opengetrokken op internet en worden de leerkrachten wederom afgebroken. Want waarom doen ze het gewoon niet? Daar hebben ze toch tijd voor??  En zo kan ik uren doorgaan. Maar jij waarschijnlijk ook?

Alles lijkt wel een schande. Maar bekijk het ook eens langs de andere kant: onderwijs draagt bij tot de toekomst van jouw kind. Natuurlijk heb je daar als moeder en vader mee inspraak in, het is een kwestie van samenwerken. En natuurlijk mag je je kritische vragen stellen. Maar doe dat respectvol en ga even praten met de juf en meester.

Samen sta je sterk, samen werk je aan een gezamenlijk doel: de toekomst van jouw kind

“Die leerkrachten moeten dat maar doen, ze doen al zo weinig”

Wat me heel erg raakt zijn de reacties van mensen op sociale media, maar ook gewoon in real life. Het verbaast me eigenlijk hoeveel mensen denken dat wij niets doen. “Jullie worden mega veel betaald voor maar 24 uur te werken… het is logisch dat jullie alle bewakingen doen ‘s middags en dat jullie van je eigen geld spullen aankopen, want hey, jullie worden betaald om niets te doen…”. Dat zijn maar enkele reacties die ik in twee weken tijd heb gelezen en die ik soms zelfs te horen krijg. Zo weinig kennis van zaken.

Ik ben van 8uur ‘s morgens op school, tot 16u nu ik kinderen heb (omdat die natuurlijk opgehaald moeten worden, anders zou ik er soms nog langer zitten). Naar mijn weten is dat ook best een normale werkdag van 8 uur. (Toen ik nog geen kinderen had hield ik een week mijn werkweek in cijfers bij, je kan dit hier lezen). Tijdens de turnuren zijn we ook in de weer en op woensdagnamiddag hebben we vrij. Oh jee! Ik hou me al vast voor dit argument: pauze.  Dat we veel pauze hebben is ook relatief. Vaak horen daar lange bewakingen bij, kopieerwerk en voorbereiding. De lessen en materialen komen niet vanzelf in het lokaal.

Ik denk dat de juffen en meesters ‘s middags gemiddeld een half uur gaan zitten om hun boterhammen op te eten. De rest van de tijd wordt besteed aan bewaken, verbeteren, voorbereiden en klaarzetten. En ik klaag hier niet over want inderdaad, het hoort erbij en ik doe het graag. Ik klaag over het tekort aan respect en besef.

 

Wie ouder is weet hoe intensief het met kinderen is, denk ik toch?

Hoe vaak hoor ik het mama’s en papa’s niet zeggen? Het zal goed zijn dat het terug school is… Thuisblijfmama zijn is zwaar. En JA, dat is inderdaad zo. Ik ben nu zelf een jaar thuis geweest en ik vind dat heel intensief. Dan zou ik eigenlijk denken dat mensen respect zouden hebben dat wij dit elke dag doen, met gemiddeld 20 kinderen in de klas (sommigen minder, sommigen meer, om dan nog te zwijgen van de kleuterjuffen en instapklas). Maar nee, nog steeds krijgen we te horen wat voor een luxeberoep wij hebben, dat we overbetaald worden en dat het maar normaal is dat we dat allemaal moeten doen want we werken oh zo weinig.

Gelukkig niet iedereen

Gelukkig lees ik af en toe ook bemoedigende commentaren. Mensen die appreciëren wat je doet, die zien wat voor moeite en liefde je in je beroep steekt. Ouders en kinderen die komen vertellen hoe blij ze zijn met je en dat we een belangrijke persoon in hun leven zijn geworden.

Elk compliment, elke ‘bedankt’ en elke glimlach van een kind of ouder geeft me vleugels. Ik hoef niet elke dag bedankt te worden, ik wil het gewoon voelen…

Elk beroep is op zijn manier uniek en intensief, laten we elkaar gewoon aanmoedigen in plaats van bekritiseren

Ik heb het nooit begrepen, al die negativiteit tegen elkaar. Waarom heerst er een strijd van wie het zwaarste beroep heeft? Is dat een vrijgeleide om iedereen af te kraken die volgens jou een minder zwaar beroep heeft?

Weet je, soms denk ik… kom het eens proberen. Andersom denk ik dat ook: wat als ik jouw beroep zou moeten doen?

Vaak denk ik dan: nee, die mensen mogen het hebben. Elk beroep is op zijn manier intensief, maar iedereen is nodig. Dat ik het beroep niet zou willen doen van iemand wil niet zeggen dat het beroep minderwaardig, minder zwaar of net zwaarder is. Een compliment geven aan iemand is zo makkelijk…

 

Ik bedank de mensen steeds, ja, ook al is dat ‘hun’ job

Wanneer ik Lex ga halen van de kinderopvang zeg ik bedankt, wanneer ik een winkel verlaat en ik heb hulp gekregen dan zeg ik bedankt, wanneer de postbode aan de deur staat en mijn pakje komt brengen zeg ik bedankt. Wanneer de poetsvrouw mijn huis of klaslokaal komt poetsen zeg ik bedankt…  Het kost me weinig moeite en ik zeg het oprecht en met veel liefde. Want ook al is dat hun beroep en hebben ze er zelf voor gekozen,  zoals sommigen dat altijd heel goed kunnen zeggen , ik vind dat vriendelijkheid en dankbaarheid iets fundamenteels zijn. Tenslotte maken ze mij het leven gemakkelijker. Dus ze verdienen best een compliment!

Iedereen die iets doet maakt iemand anders zijn leven gemakkelijker. Laten we gewoon allemaal vriendelijk zijn tegen elkaar…Ik zou al die ‘klagers en zagers over een ander’ eens willen vragen: kost het je écht zoveel moeite om dankuwel te zeggen?

 

Throw kindness around like confetti

Dus zie hier mijn nieuw motto, het hangt zelfs aan mijn magneetbord: Throw kindness around like confetti.

 Moest dit bericht het wereldwijde web halen dan zeg ik nu al aan de mensen die denken : oh nee, weer een zeurende leerkracht, dit…

“Bedankt. Voor wat je ook doet. Wanneer jouw kind in mijn klas komt zal ik het met liefde opvangen. Dan zal ik luisteren naar zijn verhaal, zijn noden, zijn avonturen, zijn verdriet en zijn zorgen. Ik zal hen respect bijbrengen, net zoals waarden en normen en ik hoop dat dit thuis verdergezet wordt. Want vergeet niet dat kinderen opkijken naar hun ouders en dat kinderen gedrag kopiëren. Ik zal hen hun talenten laten ontdekken en ik zal hopelijk een belangrijke rol spelen in hun toekomst. En wanneer ze oud zijn en zelf kinderen hebben, dan hoop ik dat ze nog eens aan mij denken, net zoals ik aan mijn eigen leerkrachten denk die mij inspireerden. Bedankt. ”

XOXO Nathalie, of zeg maar juf Nathalie deze keer 😉 Geef jij graag een compliment aan een ander?