Mijn kind gaat naar het eerste leerjaar…mijn gevoel…

Het is zover. Mijn firstborn gaat naar het eerste leerjaar. Toen ik een vragenrondje deed op Instagram waren er enkele mensen die naar mijn gevoel vroegen. Wat vind ik ervan, wat ervaar ik, wat wil ik, wat verwacht ik? Natuurlijk is ieder kind anders en reageer ik in dit artikel op het persoonlijk gevoel op onze gezinssituatie,  als mama zijnde en hier en daar iets minder op het rationele gevoel als juf zijnde, hoewel ik ook mijn visie op onderwijs heb. Een persoonlijk artikel…

Mixed feelings

Het eerste leerjaar is mega speciaal vind ik. Het zou naar mijn gevoel minder speciaal mogen aanvoelen want dat wil gewoon zeggen dat het een grote impact heeft. Op kinderen, maar ook op de ouders. Ik vind dat de overgang naar het eerste leerjaar veel zachter zou mogen dan dat het nu in bepaalde scholen is. Goede kleuterscholen zouden al ingespeeld moeten hebben op de kwaliteiten en talenten van je kinderen, hebben gewerkt rond de zelfstandigheid en het werken in hoeken. Kinderen van de kleuterschool zijn eigenlijk zelfstandiger dan sommige kinderen op het einde van het eerste leerjaar omdat vaak leerkrachten van de lage school denken dat kleuters niets kunnen. Dat is NIET waar. Het is vaak de lagere school die de kinderen weer onzelfstandig maakt. Is dat een woord? Vanaf nu wel.

Mijn gevoel is dan ook dubbel. Ik ben langs de ene kant blij, enthousiast en benieuwd en langs de andere kant bang. Bang dat mijn kind weer moet opboksen tegen vooroordelen door zijn hooggevoeligheid. Dat is nog altijd iets waar bepaalde mensen niet mee om kunnen of niet in geloven. Ik heb langs de ene kant geluk dat hij in dezelfde school blijft, dus dat de kleuterjuffen de leerkrachten van het eerste leerjaar kunnen briefen. Maar langs de andere kant ben ik bang dat hij zichzelf niet gaat kunnen zijn. Dat hij weer bang gaat zijn om zijn gevoelens te tonen. Dat hij weer nachtangsten krijgt. Dat heeft hij nu nog sporadisch als hij zenuwachtig is voor een bepaalde gebeurtenis. Ik weet dat ik het los moet laten en dat het wel zal loslopen (of misschien niet natuurlijk), maar ik weet ook dat een juf of meester het jaar maakt of kraakt. Ik heb wel vertrouwen in mijn eigen collega’s natuurlijk. Toch… je moedergevoel is iets speciaal.

De corona crisis is dan ook geen goede zaak voor het onderwijs. Je kan niet meer klasdoorbrekend werken, naar buiten gaan wanneer je wil enz… Met die bubbels, afstand bewaren. Niet gemakkelijk. 

Op niveau? Of meegaan met de stroom? 

Een bijkomende bezorgdheid van mij is eerder persoonlijk maar toch niet onbelangrijk: Vince heeft altijd al een beetje voorgestaan op bepaalde cognitieve vaardigheden, maar op emotioneel gebied staat hij dan wat minder ver. Hij is heel gevoelig, onzeker en heeft de neiging om wat te gaan onderpresteren als hij niet voldoende gestimuleerd wordt. Een goede leerkracht zou daar zeker mee moeten kunnen omgaan. Hij leest al vlotjes boekjes van AVI 4/5 en begrijpt goed wat hij leest. Hij hoeft ook niet meer te hakken en plakken, hij leest gewoon vlotjes door. Woordjes als ik, pom, tom, mop… is eigenlijk een beetje tijdsverspilling. Ik veronderstel dat er meerdere kinderen al kunnen lezen. Ik hoop dan ook dat ze hem gaan uitdagen op zijn niveau en hem niet gewoon wat extra blaadjes geven…  Hij kijkt wel uit naar het leren schrijven, maar dat is pas later in het jaar aan de orde. Rekenen tot 20 gaat ook vrij goed. En nee, we hebben hem niet gepushed, hij vroeg aan ons welke letters het waren en begon te lezen. Het lijkt aanleg te zijn.

Ik weet wel dat, als hij dan uitgedaagd wordt en als hij dénkt dat hij het niet gaat kunnen, er gewoon niet aan wil beginnen. Maar langs de andere kant wil hij wel goed doen voor de juf of meester dus zal hij waarschijnlijk wel doen wat hij moet doen. Ik ga het een beetje moeten lossen denk ik.

Mijn afkeer van huiswerk

Huiswerk is ook iets dat nieuw gaat zijn… en waar ik niet helemaal achter sta. Wél de noodzakelijke dingen zoals bijvoorbeeld blijven lezen, het uur oefenen, tafels, woordenschat onderhouden… of op een speelde manier iets inoefenen. Ik ben voorstander van OUT OF THE BOX PLAY. Nog eens het zoveelste blaadje met rekensommen of nog eens een blaadje schrijven, na 8 uur op de schoolbanken… daar heb ik het moeilijk mee. Zeker in de lagere jaren. Ik spreek natuurlijk niet alleen als mama, maar ook als leerkracht zijnde. Er zijn andere zaken waar kinderen kennis mee kunnen opdoen. Als je na de schooluren nog wat uren moet spenderen met schoolwerk, dan blijft er op sociaal vlak en van gewoon SPELEN niet veel meer van over. En spelen is ook heel leerijk en ontspannend. Noodzakelijk zelfs. Zelfs in de klas vind ik dat kinderen niet alleen leren door werkblaadjes. Integendeel… Leren schrijven, rekenen, wereldoriëntatie kan op veel manieren. Ontdekkend leren, daar ben ik voorstander van. 

Wie benieuwd is naar mijn visie op onderwijs: Hoe ik persoonlijk vind dat we ons onderwijs moeten aanpassen

 

 

Dus ja… ik heb een gemengd gevoel. Vince zelf is enthousiast. Maar ook best wat zenuwachtig denk ik. Wat ik zeker vermijd zijn mijn bezorgdheden aan hem laten zien. 

XOXO Nathalie