Mijn leven als mama. Dat is helemaal anders dan mijn kinderloos leven…duh… Wil je weten wat er allemaal veranderd is? Nou lees lekker mee zou ik zeggen.

Toen ik nog geen mama was, was mijn leven ook al druk. Ik had vele hobby’s en ik deed veel aan sport. Korfbal ja… en paardrijden. Tot mijn 16e deed ik niets anders dan korfballen, voor iets anders had ik geen tijd. Nadien (door omstandigheden) ben ik beginnen wisselen tussen korfbal en paardrijden. Ik kon ook geen besluiten meer nemen… Dat kan ik nog steeds niet overigens. Maar kom, ik ben aan het afwijken.

Baby’s vond ik kwijlerige, plakkerige en snotterige wezens. Ik vond er echt niets schattigs aan. Ik begreep ook al die heisa echt niet van mensen die op babybezoek gingen en er helemaal overexcited van werden. Wanneer ik een baby in mijn armen gedrukt kreeg stond ik daar verstijfd, probeerde niet te bewegen en zo stil mogelijk te ademen. Bij een beweging van de baby gaf ik het al terug… dat beweegt… iehhh…

Ik ben juf ja, bewust juf in de lagere school, net oud genoeg om geen kakabroeken en snottebellen af te moeten vegen. Maar als een magneet kwamen kleuters om mij af. Tijdens de bewakingen kleefden ze aan mij en vochten ze voor een vinger. Nou dat vond ik best lief… en dan ging de bel. Oef!

Eigenlijk heb ik lange tijd gedacht dat ik niet gemaakt was om kinderen te krijgen. Maar plots was er zoiets als “de biologische klok” I guess…. Raar fenomeen maar toch had het effect op me. Na enkele keren ja-nee-ja-toch niet… besloten we aan kinderen te beginnen en na 3 maanden was het zover. Ik wachtte op dat moedergevoelgedoe en probeerde al te houden van dat wezentje in mijn buik. Maar toch kwamen die moedergevoelens nog niet zo snel. Wel organiseerde ik alles al, maakte de babykamer in orde en door de hormonen heb ik nu een interieur dat een mix is van retro en modern. Mijn hormonenwinkel was zodanig in de war dat ik plots neigingen kreeg om een geitenwollensok te worden. (no offense, really)  Maar goed, nu ik ontzwangerd ben , ben ik weer mezelf… denk ik…

En toch… mijn Facebook en instagram accounts zijn gekaapt door babyfoto’s, ik heb een mamablog, ik shop MEGAgraag in de speelgoedafdeling en zit urenlang op webshops voor kids. Sporten zit er ook niet meer in, wanneer ik met de fiets ga werken moet ik een uur bekomen en uitgaan… nee dat is op afspraak.  Damn… What happened? Het ergste van alles is…I LIKE IT! Ik ben graag mama… Ik zie dat kleine snotterige en kakkerige wezentje graag. Wanneer hij me aankijkt met zijn blauwgrijze oogjes en met zijn blonde krulletjes dan smelt ik. Mijn hart loopt echt over van liefde voor dat mannetje. En al die kaka en snottebellen nemen we er gewoon bij, aslof ik nooit iets anders gedaan heb.

Wil ik soms terug naar mijn oude kinderloze leventje? Ja, soms wel, maar daarvoor hebben we de “donderdag”. Donderdag gaat Vince naar oma en opa en zijn wij nog eens een avondje kinderloos en gaan we samen iets leuks doen of spreek ik af met vrienden… nou ja… als ik niet doodop op de zetel lig. En dan… hebben we nog altijd Netflix.

Is jullie leven erg veranderd sinds jullie kinderen hebben? 

XOXO Nathalie