Moeilijke comeback

Een van mijn 101 doelen is terug fit geraken voor de korfbal. Maar dat is blijkbaar gemakkelijker gezegd dan gedaan…

Ik ben altijd blessuregevoelig geweest maar nu lijkt het echt wel alsof iemand het mij niet gunt om terug te korfballen. Na de zwangerschap heb ik eigenlijk geen postnatale oefeningen gedaan. Misschien niet zo slim dus ik raad iedereen die nadien hard wil sporten aan om toch iets te doen. Tijdens mijn zwangerschap heb ik enorm veel last gehad van bekkeninstabiliteit en rugklachten. De eerste maanden toen ik terug ging korfballen was dit dan ook nog steeds hinderlijk. Na krachtoefeningen bij de kiné en niet teveel trainen na elkaar ben ik er eindelijk sinds ongeveer 2 weken van verlost. Maar een pijnloze wedstrijd zat er niet in want er schoot iets in mijn kuit. Een beetje moed verzamelen en weer naar de kiné.  Aan de hand van dry needling heeft hij mijn kuit behandeld. Met een beetje geluk geen scheurtje!

Gisteren was dan ook d-day! Mijn geluk kon niet op toen ik voelde dat het veel beter was met mijn kuit en ik begon volle moed aan de wedstrijd. Eigenlijk was ik best goed aan het spelen. Was het geluk dan eindelijk eens aan mijn zijde? (Op sportief gebied weliswaar!) Maar de tweede helft van de wedstrijd deed ik een verkeerde beweging. In een straal van 2 meter was er niemand in mijn buurt maar toch slaagde ik erin om door mijn enkel te gaan. Een krak en veel pijn en ik lag op de grond… Het deed verdomd pijn! Ik heb blijkbaar geroepen dat ik nog nooit zoveel pijn heb gehad. Een teamgenoot vroeg me nadien: “Jij bent toch bevallen hé!?”. Maar ik kan me niet herinneren dat ik dat gezegd heb dus we vergeten dat gewoon. We lachten er nadien wel om. Ik deed zelfs nog schoenen met hakken aan na het douchen omdat sportschoenen écht niet gingen onder het kleedje dat ik bij had. Na een nacht pijn ziet mijn voet er niet bont en blauw uit maar wel gezwollen en stappen doet enorm veel pijn…

De moed om verder te korfballen… Ik vind ze op de moment niet meer… Ik ben boos op mezelf en vind het vervelend voor mijn team dat ik voortdurend iets heb. Het is echt het ene na het andere. Ik wil zo graag eens zonder pijn een wedstrijd uit kunnen spelen. Ik had gisteren zoveel plezier en genoot er echt van. Om dan weer zo te eindigen…

Even afwachten wat dit nu weer is en of tapen de oplossing is. We zullen zien.

Liefs…