Yup, ik heb het zitten, de dagen beginnen te korten en de weg naar de 30 wordt ook korter. Het lijkt alsof het winter is en nee, ik hou er gewoon niet van. Ik zit momenteel in mijn fase van: ik moet van mijn laatste dagen als twintiger genieten! Geniet u ook mee van de foto’s die ik uit de oude doos geplukt heb…

 

De 27ste van deze maand (oktober) is het zover. Bye bye aan de jaren twintig, hello aan de dertig. Vorig weekend ging ik nog eens uit en maakte me klaar zoals ik voeger altijd deed. Als ik er aan terug denk dan ben ik echt wel veel gaan feesten. Wat natuurlijk leuk is! Reden te meer dacht ik om er nog eens van te genieten. Een vriendin werd 30 en we gingen met een aantal mensen eten en nadien normaal gezien een stapje in de wereld zetten. Het jammere voor mij was dat ik er ‘s morgens uit zou moeten want manlief moest gaan werken. Oma en opa konden ook niet oppassen dus ik had twee keuzes: ofwel na het etentje naar huis en nog genieten van voldoende nachtrust ofwel gewoon gaan en ‘s morgens op de blaren zitten.

Ik had me voorgenomen dat ik mee ging gaan tot maximum 02u00 dus na me thuis te hebben opgepept om me klaar te maken ging ik ervoor. Zoals vroeger: muziek aan, kleerkast open en enkele outfits kiezen, al dansend in mijn ondergoed (lingerie) , op het bed,… Na de perfecte outfit gekozen te hebben (nou perfect…) nam ik afscheid van mijn twee mannen en vertrok ik richting vriendin om een aperitief te nuttigen. Niet zoals vroeger want dan zorgde ik dat ik niet moest rijden. Nu ben ik een verantwoordelijke moeder. Maar kom… Ik kreeg de kriebels al terug wanneer we met enkele dames in de badkamer stonden om de make-up bij te werken en de BH nog eens goed te trekken.

We gingen eten in een Italiaan in Antwerpen en het zat er vol, boemvol. We moeten bijna een uur wachten! Gelukkig kregen we prosecco. Yes baby. We namen lekkere anti pasti en nadien een heerlijk gerechtje: pasta met scampi en spinazie. Er werd goed wat afgelachen en voor ik het goed en wel doorhad tikte de klok al richting 23uur…

Ik besloot dan ook maar braaf naar huis te gaan want ‘s morgens wakker worden door Vince en dan een hele dag platte vijg zijn is ook niet leuk. Goed, dat is dan de keerzijde van de medaille. Een medaille die ik voor niets of niemand zou willen inruilen maar die wel soms een deuk geeft in mijn sociaal leven.

Ik denk dus dat mijn laatste week als twintiger er geen wordt waar ik op stoelen en banken staan te dansen. Alhoewel, ik heb net een stappenteller gekregen op mijn werk omdat we mee gaan doen aan een uitdaging (daarover later meer). Damn,… Klinkt best dertigs… Oh ja, en de foto’s zijn van kindloze-twenty-something-party tijden. Geniet nog even mee. Ik kreeg er alvast een heimwee gevoel naar.

Hebben jullie ook soms last van een heimwee gevoel? 

XOXO Nathalie