moederschap• Op stap• Sensopatisch speelgoed• Spelen• uitstappen• uitstappen in openlucht

Waarom ik de kust nu op handen draag en vroeger niet

De zee, de kust… Ik ben er als kind vaak geweest en ik denk wel dat ik dat leuk vond. Maar toen ik wat ouder werd kreeg ik een beetje een aversie tegen de kust. Waarschijnlijk door omstandigheden: verplichte uitstappen met de klas naar Normandië, de zee, op zeeklassen tijdens slecht weer. Oh man, ik haatte die koude en dat zand overal. Maar wanneer je kinderen krijgt ga je eigenlijk in functie denken van hen. Zo heb ik mijn liefde voor de kust teruggevonden.

Naar zee

Al een heel jaar zit Vince te vragen wanneer we nog eens naar zee gaan. Vorig jaar gingen we naar Vayamundo in Oostende. Een midweek. Ik was toen zwanger van Lex en we hadden zoveel geluk met het mooie weer. Daar ontdekte ik al snel dat het strand the place to be was voor Vince. Een heel jaar heeft hij gevraagd (lees: gezeurd) wanneer het tijd was om naar zee te gaan en deze week was het zover. Opnieuw hebben we na een barslechte zomermaand een week geluk met het weer. Maandag trokken we naar zee en we gingen dinsdagavond weer naar huis met Lex. Vince bleef nog bij oma en opa.

Urenlang spelen

Ik genoot met volle teugen van de taferelen die ik zag: een spelende Vince samen met opa en manlief, Flore en Kato en ik samen met ons mama en Louisa bij Lex die ook duidelijk genoot van de drukte op het strand. We gingen ‘s morgens naar het strand en zijn rond 16u weer naar het appartement gegaan om ons klaar te maken. Vince heeft, zonder te liegen, al die uren in het zand gespeeld. Met zijn schepjes, graafkranen en met opa en papa. Hij kwam enkel even bij ons zitten om een boterhammetje te eten.

Zoveel fantasie

Vince kan zo moeilijk alleen spelen thuis. Hij is ook alles zo snel beu. Hem zich urenlang zien vermaken in het zand maakt mij enorm gelukkig. Zoveel fantasie dat die kinderen hebben. Ze hebben geen iPad nodig om zich te vermaken. Gewoon simpele schepjes (zelfs dat nog niet), schelpjes, de zee, het strand en wat verbeelding. Over de golven springen, zandkastelen maken, winkeltje spelen… het kan niet op. Hij was gelukkig, hij amuseerde zich. En dat maakte mij ook gelukkig.