nog 3 maanden…

In ieder geval, ik was alleen thuis, het was nog steeds zomervakantie en ik verveelde me dood… Het was dan ook weeral dag 32 van mijn cyclus maar dat was niet raar want ik had de laatste tijd nogal een lange cyclus. Ik dacht… ik ga even winkelen en spring eens binnen bij het Kruidvat, dan kan ik een test meenemen en thuis eens proberen.

Terug thuis gebruikte ik de tester en er kwam meteen een dikke roze streep tevoorschijn. Ik heb wel 1000 keer nagedacht of ik nu wel een tester had genomen waarbij je enkel een streep moest krijgen of een kruis want de maand ervoor was ik door het dolle heen met een streep terwijl je een kruis moest hebben.Nee hoor, na enkele keren opnieuw het doosje te lezen bleek dat ik zwanger was. Het gevoel dat er door je heengaat is magisch.

Ik wist met mezelf geen blijf, had het liefst naar heel de wereld gebeld maar ik moest me nog enkele uurtjes inhouden tot mijn ventje thuiskwam van het werk.

Ik ging alvast nog een tester halen (waar je een kruis moest hebben) Waarom dat weet ik niet maar ik geloofde het precies niet echt… Ik sprong binnen bij de Hema en maakte 2 pakketjes klaar: een zakje met sokjes, de tester en een kaartje . Voor mijn ouders en voor mijn grote man.

De ouders van mijn ventje wisten het waarschijnlijk al van bovenaf en zullen dan ook de engelbewaarders zijn van onze kleine man.

Na uuuuren wachten (nee hoor, maar 1 uur ofzo) zag ik mijn ventje aankomen. Zenuwachtig dat ik was! Ik gaf hem het pakje en hij had eerst zelfs de tester niet gezien, enkel het kaartje.

Hij was superblij maar overdonderd (de meeste mannen waarschijnlijk) en ik dwong hem al mee naar de auto opweg naar mijn ouders. Hij kon geen nee zeggen. (Dat zou hij de komende 9 maanden ook niet kunnen, het zou blijken dat ik heel goed was in spontaan beginnen wenen… 🙂 )

Mijn moeder had (grappig) diezelfde dag ‘s morgens gebeld met het nieuws dat mijn neef en zijn vriendin een kindje verwachtten en of er nog nieuws was bij mij. Nee had ik gezegd, het zal nog niet voor nu zijn. Toen ik dan aankwam bij mijn ouders en aan ons mama het zakje gaf en ze de sokjes zag begon ze te huilen zoals een klein kind. Ons papa begreep eerst niet zo goed waar al de heisa nu zo voor was… Toen hij het begreep moest hij even een sigaretje gaan roken. Hihi…

Nu, 6 maanden verder en al met een tonnetje kijk ik al even terug. Ik kan niet klagen want ik heb tot aan de kerstvakantie een zalige zwangerschap gehad. Ik ben maar 1 week misselijk geweest en merkte amper dat ik zwanger was…geen kwaaltjes of niets… Sinds de kerstvakantie heb ik wel last van mijn rug (bekkeninstabiliteit en geknelde zenuw). Sommige dagen is het heel zwaar, andere dagen is het beter. Nog 4 weken tot aan de krokusvakantie en dan stop ik ermee. Ik hou nog vol voor de lieve kids van mijn klas!

De emoties die je hebt als je zwanger bent zijn echt wel 100 keer erger dan normaal… Ik dacht altijd dat mensen overdreven wanneer ze zeiden ‘Dat zijn de hormonen’. Nee hoor, soms stromen de tranen naar beneden voor het minste! Of moodswings! Mijn ventje zegt altijd wanneer ik in een euforische bui ben: O ooow ,dit belooft geen goeds want fase 2 komt eraan. Blijkbaar ben ik heel voorspelbaar: fase 1 = euforisch, maar echt overdreven met springen en zingen  fase 2= moodswing en slecht gezind worden voor een bepaald ding dat er gebeurt en fase 3= potje huilen in een hoekje…

Maar ach, dat hebben we maar al te graag over voor dat wezentje dat in onze buik zit. (Damn, er zit een mens in mij!)

Mijn kleine man is eigenlijk niet zo klein… Hij blijkt al groot te zijn.En zwaar… Hoe ga ik dat doen binnen 3 maanden 🙂

We zullen maar denken dat miljoenen vrouwen me voor gegaan zijn.

Nu gaan we nog even genieten van het ‘alleen met 2 zijn’ en alles regelen en maken ter voorbereiding van het gebeuren dat ons leven voor altijd gaat veranderen.

Bang? ja! Blij? ja! Onzeker? ja! Benieuwd? ja! Spijt? nee!