De onderbroken nachten beginnen te beteren en dat voel ik

Twee jaar lang hield Lex ons dagelijks (of moet ik zeggen nachtelijks) uit onze slaap. Er waren extreme nachten bij waarbij we tot 4 keer toe uit ons bed moesten, er waren nachten bij waar hij ons meer dan een uur bezig hield en er waren nachten bij wanneer het meeviel en dat het maar twee keer was. Op een bepaald moment waren we hopeloos en was ik zo ontzettend moe en van de wereld. Maar er komt stilletjes aan verandering in. Al is het al elke keer als ik het zeg weer mis gelopen. Misschien had ik dit artikel maar niet moeten typen…

Onderbroken nachten

Een baby krijgen gaat gepaard met onderbroken nachten en dat weet je. Vooral als je borstvoeding geeft dan weet je dat het om de twee uur koekenbak is. Maar daar begon het al. Bij mij was dit niet om de twee uur maar elk uur van de nacht. Het verliep niet zoals het moest en stilletjes aan belandde ik al in een negatieve spiraal. Ik besloot dan ook na drie maanden met pijn in het hart te stoppen met borstvoeding. Het bleek ook dat Lex niet zomaar tegen elke pap kon dus wij geven nu al twee jaar speciale dieetvoeding die bakken vol geld kost. Maar wie mij volgt weet dit al allemaal. Ik had gehoopt dat dit beterschap ging brengen in de nachten maar helaas pindakaas. Wat was dat “dik tegen mijn gat”, zoals we dat in Antwerpen zeggen.

Twee jaar lang afzien

Zwaar woord hé… afzien. Zo is het ook… Onderbroken nachten zijn hel. Sorry, maar dat is zo. Ik schreef een artikel over wat dat slaaptekort met mijn lichaam deed en dat is zeker niet gelogen. Wij gingen werkelijk al slapen met het idee dat we niet veel gingen kunnen slapen. Stress speelde hier een grote rol bij. Beiden zijn we nooit zoveel ziek geweest als in deze jaren dat we kinderen hebben en het idee om nog een derde kind te krijgen schoof manlief resoluut nog van de optielijst. Wat ik persoonlijk eigenlijk best jammer vind.

Schuldgevoelens

Ik kamp eigenlijk best ook met schuldgevoelens want omdat we eigenlijk zo weinig rust hadden, was elk moment dat hij wél sliep een moment waar ik hem in zijn bedje legde en kon ik niet genieten van het moederschap. Nou ja, dit is wel erg zwart. Natuurlijk waren er kei leuke momenten maar die hadden gewoon nog leuker kunnen zijn. Ik heb het gevoel dat ik niet genoten heb van dat eerste jaar. Zowel niet bij Lex als bij Vince, want die huilde ook voortdurend het eerste jaar. Alleen stopte dat na een jaar en bij Lex duurt het gewoon na 2 jaar nog steeds.

Er komt beterschap

Maar die onderbroken nachten zijn wel afgezwakt de laatste tijd. We slapen beter. Hij wordt veel minder wakker in het midden van de nacht. Er zijn weken dat we kunnen slapen tot 5 of 6 uur ‘s morgens (hij is wel een hele vroege vogel) en er zijn dan ook weken waarin we toch nog moeten opstaan… Meestal als ik tegen iemand vertel dat het beter gaat, dan wordt hij opnieuw wakker. Ik ga dus, door het schrijven van dit artikel, de karma waarschijnlijk wel voelen. Of niet, hopelijk…

Nog steeds puffen

We moeten nog wel steeds puffen. Hij moet ‘s morgens en ‘s avonds puffen om de winter door te komen. Vanaf mei gaan we ermee stoppen en zullen we zien of hij hervalt in zijn vele ziek zijn. Zijn weerstand was niet hoe het moest zijn en hij had vaak oorontstekingen en stevende vaak af op een longontsteking.

Je voelt je fitter worden

Als je minder onderbroken nachten hebt, voel je je gewoon veel fitter. Lichamelijk en geestelijk. Het gaat steeds beter met mij. Pas op, je voelt dat nog jaren, heb ik net gelezen in een artikel. Fysiek merk je dat ook nog wel. Maar ik heb meer heldere momenten. Er waren dagen bij dat ik in survival modus vertoefde. Alles wat je tegen mij zei vergat ik meteen. Ik heb op een bepaald moment gedacht dat het nooit ging beteren. Op een bepaald moment voelde ik (en mijn partner) dat we gingen instorten. Dat was het kantelpunt. Maar het is nog steeds niet zoals het moet zijn. Dus we gaan nog even volhouden en dan… zal er wel een moment komen dat ze zo lang slapen dat je zou willen dat ze eens wakker worden hahaha. En zo niet… is er nog koffie eh…

En jullie? Hebben jullie vaak slapeloze nachten (gehad) ? 

XOXO Nathalie