Vertrouw altijd op je moedergevoel

Ik vertelde jullie dat we zondag op spoed zaten met Lex. We mochten terug naar huis want de arts zag niet meteen een reden om te blijven en het was zeker geen longontsteking, of toch geen redenen om een vermoeden te hebben dat het in die richting zou wijzen. Mijn moedergevoel vertelde me wel iets anders. Ik begon te twijfelen…

Moedergevoel toch juist

Mijn moedergevoel vertelde me die zondag dat er iets niet klopte. Ondanks dat mijn vriend zei dat ik niet zo moest panikeren en dat de dokter in het ziekenhuis zei dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Ik vroeg me meermaals af hoe ik zo verkeerd kon zijn en hoe het dan kwam dat Lex zo raar deed. 40 graden koorts, helemaal rillen, hoesten en hij deed ook anders. Zo kende ik hem niet. Hij viel ook voortdurend in slaap en ‘s nachts kon hij dan weer moeilijk de slaap vatten. “Hij is wel ziek, dat zie je”, zei de dokter. Maar ja, wat is het dan…vroeg ik me af. Ik stuurde een berichtje naar de meter van Lex en die vroeg waarom ze geen urine en bloed hadden getrokken. Ja, dat vroeg ik me ook af. Maar mijn vriend dacht dat dit kwam omdat het zondag was en anders had hij opgenomen moeten worden. Indien hij na twee dagen nog steeds zo ziek was moesten we terug naar het ziekenhuis of naar onze eigen kinderarts.

Op zeeklassen

Ik vertrok de dag erna op zeeklassen. (Daar zit ik dus nu nog op het moment dat ik deze blog schrijf). Met een dubbel gevoel. Want ik vroeg me nog steeds af hoe het kwam dat ik zo verkeerd was. Hoe kan dat nou dat hij door een stomme verkoudheid zo deed. Op dinsdag kreeg ik al snel bericht van het thuisfront dat manlief bij onze kinderarts zat. Die had meteen een vermoeden dat er toch wel iets aan de longen was. Het wil namelijk niet zeggen dat er niets is als je niet iets hoort. Je kan dat pas zien na platen getrokken te hebben van de longen. Zo gezegd zo gedaan. Hij moest meteen platen laten nemen en terug naar de kinderarts. Daar zag ze dat er een ontsteking was op de linkerlong. Geen longontsteking, net nog niet. We waren er net op tijd bij. Say what!!?? Zie je wel, dacht ik… ik vertrouw voortaan altijd op mijn moedergevoel.

Ontsteking long

Nou, dus voor iedereen die niet goed weet wat de symptomen zijn. Dit had Lex: hoge koorts, hoesten (soms blaffend), zwaar ademen, blauwe lipjes, rillen, veel drinken, veel in slaap vallen. Het is blijkbaar nog niet zo erg als een longontsteking en moest daardoor niet opgenomen worden. Hij moet puffen en antibiotica nemen…

Wat nu?

Wel, nu gaan we verder want onze kinderarts vindt het nu ook wel welletjes. We hebben een afspraak bij de pneumoloog. Daar gaan we verder zien. Het kan niet dat hij voortdurend ziek is… Er is iets aan de hand, maar wat…. dat gaan ze nu proberen te zoeken. Ik ben zo bang eigenlijk. Ik probeer er niet teveel over na te denken, maar ja, dat gaat niet zo goed. Daar zitten we dan weer, thuis, met een heleboel medicatie en puffer. Maar wat een moedig mannetje is Lex… Hij laat het allemaal gebeuren en is zo dapper.

 

XOXO Nathalie