Ontzwangeren enzo…

Ontzwangeren? Say what?  Je weet het eigenlijk wel. Dat alles verandert tijdens en na je zwangerschap. Eerlijk gezegd had ik daar wel enorm veel schrik van. Een beetje beschaamd geef ik ook toe dat het vooral de lichamelijke veranderingen waren die mij zorgen baarden…Meer dan de …euh…. énorme andere veranderingen in je leven… hmz?!

 

Mensen die mij kennen weten dat ik enorm kritisch ben op mezelf. Ik ben ook héél onzeker maar dat weten enkel de mensen die mij écht héél goed kennen, want ik ben zo (over)enthousiast en lach veel dat je zou denken dat ik overloop van zelfzekerheid. Niets is minder waar maar in de loop der jaren én met mijn job leer je om dat te verstoppen/ ermee om te gaan (het is hoe je het bekijkt). Vroeger kon ik dat minder goed dan nu. Enfin, ik ben dus enorm kritisch op mezelf en niet alleen in mijn handelen maar ook lichamelijk. Ik kan er niets aan doen, ik ben zo en zal altijd zo zijn. Zeker als je een eetprobleem hebt gehad zoals ik in een ander blogje al vertelde.

Zwanger worden was dus een grote stap want je wéét gewoon dat je lichaam er anders gaat uitzien. Het kan zijn, maar dat kan ook meevallen, dat je striemen krijgt of dat je een buikje blijft houden. Je borsten kunnen veranderen en je heupen zetten waarschijnlijk uit… Om nog maar te zwijgen over andere ongemakken. Je weet het gewoon niet op voorhand. Oké, leuk, dat allemaal terzijde: je krijgt er wel een mooi cadeau voor in de plaats. Dat zinnetje hoorde ik maar al te vaak.

Is het erg dat ik dacht: ja heel mooi cadeau maar wat dan met mij? Hoe ga ik worden? Ga ik niet meer buiten durven komen? Wat gaat er met mijn borsten gebeuren? Moet ik nieuwe kledij kopen? Ga ik uit mijn broeken barsten? Tijdens mijn zwangerschap viel alles eigenlijk best mee. Mijn haar werd nog voller en enkel mijn buik én borsten groeiden. Dat viel zelfs ook nog mee. Tot op de laatste moment ben ik zalfjes blijven smeren (ook al wist ik dat het eigenlijk toch niet veel zou uitmaken, hoogstens een piepklein beetje). Het enige ongemak dat ik had was bekkeninstabiliteit en een geknelde zenuw waardoor ik bijna niet meer normaal kon stappen en zitten. Alles deed pijn. Maar…. geen striemen!

Na mijn zwangerschap voelde alles zo raar. Een buik die leeg was, plat en je kon hem indrukken. Niet stevig maar losjes. Stiekem miste ik die zwangere buik wel…Toen ik mijn 2 énorme gigantische borsten zag moest ik toch even een traan onderdrukken en mijzelf vertellen dat het voor mijn zoontje was. Bovendien was mijn tandvlees opgezet en zag ik er echt niet uit… Ik durfde amper lachen en praten (maar ja, dat kan ik toch niet laten) en vroeg mij vaak af wat mensen in zichzelf moesten denken. Nu durven ze zeggen: “Jij had écht énorme loezen, niet normaal”.  Yes, I know….

Maar … leve de borstvoeding en het jarenlang sporten want in nog geen maand tijd stond ik weer op mijn oorspronkelijke gewicht en was de buik verdwenen. Straffer nog, ik weeg nu minder dan voor mijn zwangerschap. Ik vind mijn lichaam tien keer mooier én na enkele maanden borstvoeding te geven heb ik meteen een cup minder! Joepie (ja ik vind dat geweldig!)

Ik ben dus heel blij. Wat minder leuk is dat ik nog steeds last heb van mijn bekken en rug, vaak veel pijn ervaar en niet ten volle kan sporten. Mijn haar valt in grote hoeveelheden terug uit (gelukkig heb ik nog wel wat op overschot) en heb ik wel wat last van “ontzwangeringskwaaltjes”. Zo word ik vaak ‘s nachts badend in het zweet wakker (gelukkig geurloos) en schommelt mijn hormonenspiegel en dus ook mijn humeur. Manlief heeft al vaak gesnauw aan moeten horen (maar andersom ook, dus bestaat er dan zoiets als ontzwangeren bij de man?)

Maar hey, ik klaag niet hoor. Ik voel me lichamelijk prima en ik hou met hart en ziel van mijn zoontje. Moest ik nu striemen hebben, een buikje houden en noem maar op… dan zou ik nog steeds zoveel van hem houden. Maar elke vrouw die zegt daar 0% om te geven is volgens mij niet helemaal eerlijk. Tuurlijk wil je weer je oude zelf zijn (of je nieuwe zelf). Die gevoelens die je hebt doen niets tekort aan de gevoelens voor je kind. Ik kan eerlijk zeggen dat ik blij ben en niet mag klagen. Ik ben dus klaar voor een tweede zwangerschap zonder al te veel zorgen.

 

Hoe gaat het ontzwangeren bij jullie? 

 

XOXO Nathalie

 

uitgelichte afbeelding by Shutterstock