Die onzekerheid en dat vele ziek zijn is niet goed voor je moederhart

Ik heb ze geteld, de doktersbriefjes… Van Lex alleen al hebben we er bijna 20 sinds november. Hij is dus veel ziek. De ene antibioticakuur is afgelopen en meteen daarna heeft hij weer iets anders. Het zijn vermoeiende maanden. Maar we gaan verder zien.

Veel ziek

Ik vertelde vorige maand al mijn bezorgdheden over Lex die veel ziek is. Het is sindsdien nog niet gestopt. Hij is nog steeds ziek. We lopen van dokter naar dokter en van spoed naar spoed omdat het weekend is. We slapen ook al bijna 15 maanden niet en de laatste week was een hel. Ik voelde dat er iets mis was en het leek alsof hij voortdurend pijn had. Mijn vermoeden werd bevestigd toen we begin deze week een afspraak maakten in het ziekenhuis. We kwamen aan en er liep weer vocht en slijm uit zijn oor. De zoveelste keer. Sindsdien is het nog niet gestopt. Ze hebben een kweekje genomen van het slijm en nu blijkt dat hij resistent is tegen de bacterie die er inzit. We geven dus al een hele tijd verkeerde medicatie.

Andere medicatie

Nu moeten we andere medicatie geven en een week zien hoe het loopt. Slaat dit weer niet aan dan gaan we verdere stappen ondernemen en moeten we naar het Universitair Ziekenhuis om testen te doen. Het is niet normaal dat hij gewoon voortdurend ziek is. We mogen nog van geluk spreken dat hij overdag zo vrolijk is. Waarschijnlijk is dit ook de reden waarom hij al 15 maanden niet goed slaapt en zo blijven we in een vicieuze cirkel zitten. Hopelijk komt er snel verbetering in en dan niet voor ons maar voor ons mannetje.

Volg je moedergevoel

Maar als ik iedereen één raad kan geven: volg je moedergevoel. Er zijn veel mensen die zeiden tegen mij dat Lex met mijn voeten speelde. Op de duur begin je dat zelfs te geloven maar uiteindelijk voel je gewoon dat er iets anders is. Dat en de combinatie met de ontwikkelingssprongen die je echt wel duidelijk merkt bij Lex. Die nachten waarbij hij om het uur wakker was bijvoorbeeld. Zijn gedragingen en zijn huiltjes zeiden iets anders. Uiteraard kan dit een gewoonte zijn geworden van hem, dat hij ‘s nachts wakker wordt en troost zoekt. Maar ik begrijp wel van waar het komt. Het is enkel niet makkelijk voor ons, als ouder. We zijn moe, we zijn op en maken ruzie voor de minste dingen. Hopelijk vinden we snel een oplossing.

Veel steun

Gelukkig hebben we wel veel steun van mijn ouders, die er elke keer weer staan wanneer er iemand ziek is. Ook mijn collega, vriendin Kristin heeft al enkele keren Vince en Lex opgevangen. Vince speelt heel graag met haar zoontjes. Ook bij de meter en peter van Lex en Vince kunnen we altijd terecht. Maar ook al hebben we veel steun, slaap hebben we niet. Niemand staat te springen (en terecht) om Lex een nacht bij te houden. Ik kan dat goed begrijpen. We doen hem ook niet zomaar naar iemand. Het is moeilijk om in te schatten wat er scheelt ‘s nachts. Hopelijk komt er snel beterschap dat we snel kunnen bijslapen en dat we ons eindelijk een beetje beter voelen. Maar het belangrijkste: hopelijk wordt Lex snel beter en voelt hij zich ook ‘s nachts goed, zonder pijn en vervelende kwaaltjes. Want niemand wil zijn kinderen pijn zien lijden.

 

Zijn jullie kids ook zoveel ziek in deze periode? 

XOXO Nathalie