Ouderzonden #5 / Wat kan ik mijn kind niet weigeren?

Soms is het moeilijk om je kinderen iets te weigeren. Ze zetten hun meest schattige puppyface op en smeken en prijzen je de hemel in. Toch kan je niet zomaar alles toegeven. Consequent zijn is de regel hahaha. Maar wat kan IK mijn kinderen onmogelijk weigeren?

Puppyface versus monster

Zoals ik al zei… willen ze iets dan veranderen die smoeltjes in de meest lieve puppyfaces, hun oogjes worden groter, ze knipperen een paar keer en smeken. “Please mama, pleaselies (ja dat zegt Vince, oh smelt). Je bent de liefste mama van de hele wereld. Mag het?”. Zeg je ja dan ben je de queen of the day. Weiger je dan vragen ze het nog 1 keer lief maar als je pertinent nee blijft zeggen veranderen ze in een monster. Ja écht… een groen monster. Ze scheuren uit hun kleren, lijken plots rare bijverschijnselen te krijgen en rollen en kronkelen over de grond, krijsend en schreeuwend (ja oké, ik ben een klein beetje aan het overdrijven maar het komt wel dicht in de buurt….)

Iets weigeren aan Vince en Lex is moeilijk. Ze zijn kleine monstertjes op dat gebied. Maar er is 1 regel bij onze kinderen: geef…NIET…toe. Nee blijft nee. Ze pakken je. Dus ik moet zorgvuldig mijn ja’s en nee’s kiezen. Zeg ik nee dan moet je rekening houden met drama. Al is het tegenwoordig makkelijker omdat we al enkele keren hebben laten zien dat nee ook nee blijft. ik ben er ook van overtuigt dat dit de beste oplossing is en dat ze op de duur die nee gewoon “crisisloos” zullen aanvaarden.

Opa en oma zijn de besten

Zeg je tegen Vince dat we naar oma en opa gaan dan is hij superblij. Hij zegt dan: “meent ge da nu? Oh my god” En hij is 3 hé mannekes. Die woordenschat… Hij ziet ze graag en terecht. Hij wordt daar op handen gedragen. Ik ben mijn ouders zo ontzettend dankbaar en ik ben ook heel blij dat Vince en Lex graag bij hun oma en opa zijn. Moest je de vraag ‘wat kan jij niet weigeren aan je kleinkind’ stellen aan hen dan is het eigenlijk snel gedaan: niets. Maar dat mag…tot op zekere hoogte. Als iets ECHT niet mag dan zullen ze dat niet toestaan maar geloof mij. Die twee wezens weten hun liefste oma en opa goed te bespelen. hihihi.

Maar wat kan ik dus niet weigeren …

Wel… knuffels en kusjes. Uiteraard. Dat zal ik nooit weigeren. Je kan nooit teveel liefde aan je kinderen geven. Wanneer Vince vraagt om te knutselen zal ik (tenzij we ergens naartoe moeten vertrekken) ook niet weigeren. Ik hou ervan om samen te knutselen en bezig te zijn. Creativiteit vind ik heel belangrijk. Ik ben zelf ook creatief en ik knutselde UREN aan een stuk. Ze mogen van mij heel veel experimenteren.  Wat ik ook niet gauw zal weigeren is een boekje voorlezen. Wanneer hij in een winkel zou vragen naar ene boek denk ik ook niet dat ik dat zou weigeren…. Daar kan ik mijn geld echt wel aan uitgeven. Ik vind het mega belangrijk dat Vince en Lex geïnteresseerd zijn in boeken.

Voor de rest ben ik best goed in weigeren. Materiële of onmogelijke zaken dan toch. Of snoep. Klinkt wat negatief maar ik heb geleerd dat je niet moet toegeven om je kinderen ‘maar’ te plezieren. Als je echt iets niet wil, dan is het niet… zo simpel is dat. Anders lopen ze over je. Dan ben je maar heel even de slechtste mama van de hele wereld. Dat duurt niet lang bij hen hoor 😉

Hoe weiger ik iets?

Wel, niet dat ik zoveel ervaring heb in weigeren maar ik besef wel dat kinderen vaak ‘nee’ krijgen te horen. Dat is niet leuk voor hen. “Nee dat mag niet, stop daarmee, nee niet doen, nee dit, nee dat….”. Een mens zou nog veranderen in een nee. Wat ik vaak doe zijn alternatieven die wél mogelijk zijn aanreiken. Niet altijd natuurlijk. Soms is nee gewoon nee.

Maar vragen ze bijvoorbeeld een snoepje dan zeg ik: “nee, maar weet je wat je wél mag? Lekkere druiven of groentjes of… jij mag kiezen!” Meestal is hij dan afgeleid en is hij zo blij omdat hij zelf mag kiezen, dat hij de snoepjes al is vergeten.

Ik laat hen ook vaak het gevoel hebben dat ze iets zelf hebben beslist. Dan kies ik bijvoorbeeld twee outfits waaruit Vince mag kiezen. Zo heb ik de controle maar heeft hij toch zelf mogen kiezen. Dat doe ik ook met drinken of eten of eender wat.

Het gaat niet altijd zo makkelijk hoor. Laatst hebben we een uur aan een stuk een zeurend kind gehad. Maar dan schakel ik mijn knop om en hoor ik dat even niet. Manlief vindt dat moeilijker…

Wat kunnen jullie je kinderen onmogelijk weigeren? 

XOXO Nathalie