Leuk rubriekje: 7 weken lang en uitgevonden door Annelore en Romina. De 7 hoofdzonden hebben ze vertaald naar vragen over het ouderschap. 7 weken lang bespreken we allerlei zaken betreffende het ouderschap en we gaan ook f* eerlijk zijn. Misschien zal het herkenbaar zijn, of net niet, maar het leuke is wel dat je gaat beseffen: oh oef ik ben niet alleen. Want schat, niemand is perfect… ook niet diegenen waarvan je denkt: oh zo wil ik zijn.
Hoofdzonde 1: hoogmoed
Waar blink ik in uit als ouder? Het is eigenlijk best een moeilijke vraag. Een beetje stoefen over jezelf… en ook eens nadeken of je echt alles wel goed doet. Huh nee, natuurlijk niet. Ik zat gisteren met mijn collega’s aan tafel en we hadden het er nog over: dat iedereen wel zo eens iets gedaan heeft tegenover zijn kinderen waarbij je denkt: serieus? Niemand zei: ikke ni ze… Ik was daar zo blij om want eerlijk gezegd spiegel ik mij soms teveel aan mooie plaatjes op het internet of aan taferelen die ik zie aan de schoolpoort of als we ergens op uitstap zijn. Soms besef je gewoon niet dat iedereen (wel eens) “struggeld” (op zijn Engels uitspreken ;-)) En strugglen dat kan ik goed. Soms is het zelfs hip om jezelf een loedermoeder te noemen. Maar dat is een ander verhaal…
Maar waar ben ik dan écht goed in
Ik ben al een tijdje aan het denken … Ik vind dat ik overal wel een beetje goed in ben maar niet hoe ik het zou willen. Ik zou tonnen meer geduld willen hebben, tonnen slaap ook. Misschien hangt dat wel wat samen. Ik wil de perfecte ouder zijn (but yet again, ik ben perfectionistisch en je kan gewoon niet perfect zijn). Ik ben goed in het aanvoelen van emoties. Ik ben hooggevoelig, hyperactief en dat zorgt er toch wel voor dat ik de emoties van mijn kinderen sterk aanvoel. Volgens mij gaat dat in de toekomst ook nog zeker van pas komen. Omdat ik me zo goed kan verplaatsen in anderen (behalve soms in mijn vriend, hij heeft de bonen ‘gefret’ als ik weer eens in een dipje zit), zal ik hen ook kunnen begeleiden in hun leven.
Energie voor 1000
Waar het vandaan komt weet ik niet. Ik kreeg nog niet zo lang geleden ook de vraag of ik altijd zo ben geweest. Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd vrij veel energie had maar dat het wel lijkt alsof het erger wordt. Ik sportte als kind vrij veel, misschien was dat de reden dat ik me goed kon inhouden. Nu sport ik niet meer… tenzij ‘s nachts : in en uit het bed om Lex eten te geven 😉 Die energie zorgt er ook voor dat ik veel wil gaan doen met de kinderen en dat ik een jaar slapeloze nachten best aankan (met af en toe eens een dipdagje) en een rothumeur (tegen mijn vriend…)
Een mooi compliment
Maar mijn moeder zei vorige keer iets dat ik best oké vond: “Ik denk niet dat jouw kinderen iets tekort komen, ik stoef tegen iedereen wat voor goede ouders jullie zijn”. Heel lief want ze ziet me ook wel eens anders. Ze ziet mij ook wel eens op mijn telefoon bezig terwijl de kinderen aan mijn been hangen, of dat ik stiekem de volle luier overlaat aan manlief of huil wanneer ik het even niet meer zie zitten. Maar maakt dat ons slechte ouders? Nee. Je moet goed beseffen dat je, met het maken van kinderen, je hele leven omgooit. Heel je leven staat plots in teken van anderen. Maar je hebt nog wel een eigen leven ook en je weet wat ze zeggen: een happy moeder is een goede moeder 😉
We doen ons best
Waar ik in uitblink? Ik heb het plots ontdekt! Met dit te schrijven. Ik blink uit in “mijn best proberen te doen”. Ik probeer ! En lukt het niet? Dan is dat zo. Maar dan heb ik wel de moeite gedaan om het op zijn minst te proberen. Ik denk dat we moeten afstappen van het feit dat onze kinderen veel verwachten van ons. Ik denk dat WIJ denken dat kinderen vanalles verwachten van ons, terwijl dat het belangrijkste, LIEFDE GEVEN, helemaal niet zo moeilijk is…
Benieuwd naar de verhalen van de andere bloggers? Lees ze hier.
XOXO Nathalie
No Comments