Over broertjes die elkaar plagen en daarover zagen

Twee kinderen, allemaal goed en wel, maar de momenten dat ze flink met elkaar spelen zonder elkaar te plagen komen niet vaak voor bij ons. Het lijkt alsof je de hele dag scheidsrechter aan het spelen bent. Mijn pogingen om ze flink te laten samenspelen slagen amper. Is dat herkenbaar? Please say yes…

De leeftijd

Het is natuurlijk een beetje de leeftijd. Er zullen momenten zijn dat ze minder gaan ruziemaken maar momenteel zijn V. en L. respectievelijk 4jaar en 2 jaar. Beiden een sterk willetje en volhardende persoontjes. Ze willen beiden graag hun ‘goesting hebben’ en houden iets heel lang vol.

Ik wil dat ook!

Je zou echt alles, maar dan ook alles in tweevoud moeten kopen. Het is een gave van kinderen om nét hetgeen  te willen dat de andere heeft. Waarom lukt dat niet met eten? Ik wou dat ik de ene spruiten kon laten eten en dat de andere dat dan absoluut ook wou. Spruiten genoeg (Ik vind spruiten heerlijk by the way). Maar nee, hetgeen waarvan je er maar 1 hebt moet plots iedereen hebben. Soms zelfs je schoot.

Copy paste

Mijn kinderen doen elkaar na. Maar niet normaal. Vooral Lex kopieert alles van Vince, tot in de kleinste details. Hij zegt ook alles na. Soms is dat héél grappig om te zien en soms wil je even in een hoekje wegkruipen en doen alsof je dat niet gezien hebt. Vooral dingen die je liever niet hebt zoals op de zetel springen of gevaarlijke dingen. Kinderen hebben de neiging om steeds dingen te doen die nét niet mogen. Nog zo’n fijne gave hahaha.

Samenspannen

Soms hebben ze ook wel “fijne” momenten, dan spannen ze samen tegen mama en papa. Oh boy, dat belooft voor in de toekomst. Het is best wel schattig om ze dan samen te zien lopen rond de tafel of te zien spelen. Vince kan zo ontzettend lief zijn voor zijn broer. Omgekeerd ook. Dan smelt mijn moederhart wel een beetje. Dan gaan ze dingen voor elkaar halen of verzorgen ze elkaar. Of geven ze spontaan een knuffel. Gelukkig zijn deze momenten er ook.

Alleen spelen

Maar ik begrijp echt wel heel goed dat ze ook af en toe eens behoefte hebben aan ‘alleen’ spelen. Wanneer Lex zijn middagslaapje doet dan heeft Vince even het rijk voor zichzelf en vaak ‘s ochtends heeft Lex het rijk voor zich. ah ja, hij is altijd al om 5 uur wakker… tssss. Maar ook wanneer de een afwisselend naar oma en opa gaan hebben ze een dagje dat ze kunnen doen wat ze willen en alle aandacht kunnen opeisen en je merkt wel dat ze dit leuk vinden. Ik begrijp dat ook wel. Altijd maar dat moeten delen met elkaar…

For life

Maar… ik geniet ervan. Ook van de momenten dat ze ruziemaken. Ooit gaat er een dag komen dat ze beiden uit het huis zijn en ook ieder hun eigen leven gaan leiden. Dan ga ik waarschijnlijk snakken naar al deze momenten en wou ik dat ik terug in de tijd kon springen. Ik hoop dat ze een onbreekbare band gaan hebben en dat ze later veel aan elkaar gaan hebben. Dat hoop ik écht.

 

Maken jullie kinderen veel ruzie?

XOXO nathalie